Το πρόβλημα δεν είναι (πια) ο Αλεξανδρής!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Αλέξης Αλεξανδρής δεν είναι το πρόβλημα. Μπορεί να ήταν τότε που ακόμη έπαιζε, αλλά τώρα πια δεν είναι. Αλεξανδρήδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, υπήρξαν και πριν, υπάρχουν και τώρα. Και θα υπάρξουν κι άλλοι. Αλλωστε, υπάρχουν συνολικά στην ελληνική κοινωνία. Ανθρωποι οι οποίοι θα "έκλεβαν και το παιδί τους", προκειμένου να κερδίσουν. Κάτι. Αλλος ένα ματς, άλλος έναν τίτλο, άλλος μια δουλειά ή και κάτι ακόμη πιο σπουδαίο.

Απλά έχουμε την εντύπωση ότι αυτοί οι άνθρωποι, είναι ακόμα λιγότεροι από τους υπόλοιπους. Από εκείνους, δηλαδή, που δεν θα "έκλεβαν το παιδί τους", για κανέναν λόγο. Επίσης έχουμε την ελπίδα, ίσως και την ψευδαίσθηση, ότι παραμένουν λιγότεροι ακόμα κι εκείνοι που θα έκλεβαν τον οποιονδήποτε για οποιονδήποτε λόγο. Οπότε, το πρόβλημα δεν είναι ο Αλεξανδρής. Διότι ας πούμε ότι εκείνος παραμένει στη μειοψηφία...

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας συνολικά και όχι απλώς και μόνο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι οι υποστηρικτές του Αλεξανδρή. Βρέθηκαν - αρκετοί μάλιστα - οι οποίοι έσπευσαν να υπαρασπιστούν τη συγκεκριμένη άποψη. Αυτοί πιθανότατα είναι χειρότεροι και από τον ίδιο τον Αλεξανδρή. Είναι χειρότεροι ακόμη και από τους μιμητές του Αλεξανδρή, διότι και τέτοιοι υπήρξαν με το πέρασμα των χρόνων και υπάρχουν και στις μέρες μας.

Οι υποστηρικτές αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Διότι οδηγούνται σε αυτή την πρακτική από ένα "πρέπει", που τελικά είναι λιγότερο τίμιο και από τη "βουτιά" για ένα κάλπικο πέναλτι. Διότι μάλλον δεν το πιστεύουν καν αυτό που υπερασπίζονται, δεν αποτελεί στοιχείο του χαρακτήρα τους, δεν είναι η αλήθεια τους. Είναι η λογική που απλώς και μόνο πρέπει να ακολουθήσουν. Γιατί; Γιατί έτσι γίνεται στις μέρες μας.

Τα σημεία των καιρών μάλιστα, δείχνουν ότι αυτοί που εν γνώσει τους υποστηρίζουν κάτι "κάλπικο", γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Μπαίνουν στη σειρά, με λίγα λόγια. Στη γραμμή, για να το εξηγήσουμε λίγο περισσότερο παίζοντας με τις λέξεις. Κι αυτοί πλέον, επειδή μιλάμε για πρακτική που έχει γίνει νοοτροπία, δεύτερη φύση και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, δεν είναι λιγοτεροι από τους υπόλοιπους. Είναι πια μάλλον οι περισσότεροι...

Υ.Γ.: Η συνέντευξη του Αλεξανδρή δόθηκε στο sport24.gr. Να σημειωθεί, για να μην κάνουμε κι εμείς αυτά που κριτικάρουμε, "κλέβοντας" τον κόπο συναδέλφων. Και ας μην είναι "παιδιά μας"...