Το «πράσινο» μεγαλείο και η «κίτρινη» στον Δημήτρη

Διαβάζοντας τα όσα έγιναν το απόγευμα της Παρασκευής έξω από το ΟΑΚΑ στο… συλλαλητήριο αγάπης και συμπαράστασης των φιλάθλων του Παναθηναϊκού προς τους παίκτες της ομάδας μπάσκετ και του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, δύο ήταν τα πράγματα που αξιολογικά έβαλα πάνω από τα υπόλοιπα. Η ατάκα του Φραγκίσκου Αλβέρτη προς τον κόσμο: «είναι τεράστια μαγκιά αυτό που κάνατε. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Αυτό δείχνει παναθηναϊκό μεγαλείο» και η απάντηση του εκπροσώπου των φιλάθλων στη συγνώμη που ζήτησε ο Βασίλης Σπανούλης για τις δύο ήττες στο «Top 16» της Ευρωλίγκας από Παρτιζάν και Μαρούσι: «Τι είναι αυτά που λες… Δεν έχετε λόγο να ζητάτε συγνώμη. Και κανέναν τίτλο να μην πάρετε, δεν μας ενδιαφέρει. Έχετε διαλύσει όλες τις ομάδες της Ευρώπης».

Όλο το σκηνικό που εκτυλίχθηκε ήταν άνευ προηγουμένου και δείχνει αφενός την υγιή σχέση που έχει αναπτύξει αυτή η ομάδα με τον κόσμο, αφετέρου το ότι οι φίλαθλοι δεν ξεχνούν εύκολα, συν το γεγονός ότι το να είναι κάποιος οργανωμένος οπαδός κάποιας ομάδας δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι είναι «χούλιγκαν» και πάντα ένας από αυτούς που προκαλούν τις εκάστοτε «ομορφιές» που έχουμε ζήσει στα ελληνικά γήπεδα. Οι φίλαθλοι απέδειξαν ότι δεν είναι αγνώμονες και αναγνωρίζουν όλα όσα τους έχει χαρίσει αυτή η ομάδα. Μια ομάδα που έχει σαρώσει τα πάντα στο διάβα της σε Ελλάδα και Ευρώπη τα τελευταία 15 χρόνια, μια ομάδα που τους έχει κάνει περήφανους πολλάκις και τους «επιτρέπει» να περπατούν με ψηλά το κεφάλι όλα αυτά τα χρόνια που ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός αδυνατεί για διάφορους λόγους να σηκώσει κεφάλι και τους... κερνάει την μια πίκρα πίσω από την άλλη. Μια ομάδα που έχει στις τάξεις της Έλληνες διεθνείς αλλά και ξένους παίκτες τεράστιου βεληνεκούς με πολλές παραστάσεις και ακόμη περισσότερες κούπες στο παλμαρέ τους, αλλά και τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης, κάτι που αναγνωρίζουν άπαντες που ασχολούνται με την πορτοκαλί μπάλα.

Οι 700-800 φίλαθλοι που πήγαν στο ΟΑΚΑ, αλλά και αυτοί που δεν πήγαν, αλλά έχουν την ίδια άποψη, απέδειξαν πόσο μάγκες είναι. Η προτροπή τους, μάλιστα, για κατάκτηση του Κυπέλλου στον τελικό της 20ης Φεβρουαρίου με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και πανηγυρισμούς στην εξέδρα και όχι στα επίσημα, θεωρώ ότι πρέπει να βρει ανταπόκριση αν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει την κούπα στο κλειστό του Ελληνικού. Εφόσον συμβεί αυτό, πρέπει οι παίκτες και ο «Ζοτς» να πάνε να πανηγυρίσουν με τον κόσμο. Αυτή θα είναι η δική τους… μαγκιά και το «ευχαριστώ» σε αυτούς που τους στηρίζουν και τους αναγνωρίζουν. Σε αυτούς που δεν μένουν στα λόγια, αλλά κάνουν πράξη το σύνθημα «στις χαρές και στις λύπες μαζί»!

Υ.Γ. Την κίνηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να πάει και να τα «χώσει» στους παίκτες το βράδυ της Πέμπτης μετά την ήττα από το Μαρούσι και ενώ δεν βρισκόταν καν στο γήπεδο, αδυνατώ να την καταλάβω. Δεν δέχομαι ούτε αν ήταν εν βρασμώ ή εν θυμώ γιατί έχει ξαναγίνει στο παρελθόν και συγκεκριμένα το 1999. Οι περισσότεροι φαντάζομαι θα θυμάστε ότι την «πράσινη» φανέλα τιμούσε τότε ο Ντίνο Ράτζα! Θα θυμάστε και το τι συνέβη στα αποδυτήρια μετά το ντου… Λογικά θα το θυμάται και ο «εισβολέας»! Δέχομαι ότι μπορεί να είναι «τρελός και παλαβός» με την ομάδα, ότι παθιάζεται και δεν συμβιβάζεται με την ήττα, αλλά δεν νοείται τέτοια κίνηση. Όταν μετά από κάποια χρόνια πάρει τη σκυτάλη από τον πατέρα Παύλο και τον θείο Θανάση, όπως λέει η λογική, τι θα κάνει τότε που θα είναι και τυπικά το αφεντικό και όχι ο γιος ενός εκ των αφεντικών; Για σκεφτείτε το, αλλά όχι πολύ γιατί θα μελαγχολήσετε… Ή τουλάχιστον ζήστε με την ελπίδα ότι, έστω και κάπως καθυστερημένα, θα μοιάσει στο… αίμα του, σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν γίνει σύνθημα στα χείλη του κόσμου…