Το πολύτιμο δείγμα του ανέτοιμου Παναθηναϊκού

Αν για τον Ολυμπιακό μέτρησε μόνο η νίκη στη πρεμιέρα, το ροζ φύλλο του Παναθηναϊκού, επιβεβαιώνει στο μέγιστο βαθμό το κλισέ. Με κόπο και ιδρώτα, η δουλειά έγινε κόντρα στην Καντού και έτσι Πεδουλάκης και παίκτες έχουν την ευχέρεια να δουλέψουν στις ανορθογραφίες, έχοντας το κεφάλι τους πιο ήσυχο. Ενδεχόμενο 0-2 και μάλιστα στο ΟΑΚΑ, θα έβαζε αχνά ερωτηματικά για του δρόμου τη συνέχεια στον όμιλο, χωρίς να σημαίνει ότι η νίκη καλύπτει τα δικαιολογημένα, ως ένα βαθμό, αγωνιστικά «κενά».

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο Παναθηναϊκός είναι νέα ομάδα και θα ήταν άδικο να κριθεί αυστηρά από μία μέτρια εμφάνιση. Ακόμα και αν είχε επικρατήσει εύκολα των «διαβασμένων» Ιταλών, το συμπέρασμα θα ήταν ίδιο. Θέλει μπόλικες εργατοώρες για να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, αφού εκτός από τη δεκάδα νέων παικτών που έχει στο ρόστερ του, προσπαθεί να αλλάξει στοιχεία του παιχνιδιού του. Όσο και αν ο Αργύρης Πεδουλάκης υπεραμυνόταν της άποψης ότι η ομάδα θα «πατήσει» πάνω στα επιτυχημένα βήματα του παρελθόντος, ο τρόπος που παίζουν πλέον οι «πράσινοι» θα είναι διαφορετικός. Όχι μόνο λόγω της αλλαγής προπονητή που είναι λογικό να έχει διαφορετική φιλοσοφία, αλλά και των υλικών που διαθέτει για να φτιάξει το…γλυκό.

Οι κυπελλούχοι Ελλάδας δείχνουν να έχουν απαρνηθεί το διαρκές και μονοδιάστατο πικ εν ρολ, τροφοδοτούν περισσότερο τον παίκτη στο «ζωγραφιστό» και προσπαθούν με καλή κυκλοφορία της μπάλας να βγάλουν ελεύθερα σουτ. Επιθετικά δεν τα έχουν πάει άσχημα και παρότι οι συγκλονιστικές εμφανίσεις του Σχορτσανίτη τους κάνει να φαίνονται μονοδιάστατοι, είναι θέμα χρόνου να βάλουν στην εξίσωση περισσότερους παίκτες και να βρουν και άλλες λύσεις. Το πρόβλημα όμως φαίνεται πως είναι στην άμυνα. Οι 43 πόντοι του πρώτου ημιχρόνου, αν μη τι άλλο είναι ανησυχητικό δείγμα και αυτό είναι που πρέπει να κρατήσει εκτός της νίκης ο Παναθηναϊκός. Η Καντού, που αιφνιδίασε με την σαφώς βελτιωμένη και υπομονετική σε σχέση με την πρεμιέρα εμφάνισή της, σκόραρε υπερβολικά πολύ από μακρινή απόσταση, ενώ εκμεταλλευόταν στο έπακρο της στιγμές που ήταν ο «Σόφο» στον πάγκο για να δημιουργήσει «ρήγματα» μέσα στη ρακέτα.

Ο Πεδουλάκης ήξερε πως για να έχει εύκολο βράδυ θα έπρεπε η ομάδα του να «τρέξει», όμως οι ιταλοί είχαν γρήγορες επιστροφές και έλεγξαν τον ρυθμό. Αν μάλιστα ο Παναθηναϊκός δεν δούλευε σωστά στην φθορά τους με φάουλ, η καλοδουλεμένη, από τον μετρ της τακτικής Αντρέα Τρινκιέρι, «παρέα» του εκπληκτικού Μαρκοϊσβίλι, ίσως να είχε φύγει με τη νίκη από την Αθήνα. Ευτυχώς για τους «πράσινους», δεν πλήρωσαν την έλλειψη εναλλακτικής λύσης στο «5», την αποδεδειγμένη πλέον αδυναμία του Άρμστρονγκ να βοηθήσει και το λογικό «τζετ λαγκ» του Λάσμε. Ευτύχισαν όταν οι ιταλοί έδειχναν καλύτεροι στο παρκέ, εκτός του διαστημικού Σχορτσανίτη, να έχουν έναν αναγεννημένο Τσαρτσαρή που πρόσφερε σε άμυνα και επίθεση, αλλά και πιο ουσιαστικό σε σχέση με τα προηγούμενα ματς, τον Ούκιτς.

Όταν η μπάλα «έκαιγε», ένα τρίποντο του Διαμαντίδη και ένα προσωπικό σερί του «γερόλυκου» Πάνκο, ήταν αρκετό για να ρίξει στο καναβάτσο την Καντού. Εκτός από τους δύο βαθμούς της νίκης, ο Παναθηναϊκός έβαλε στο ντεπόζιτο αρκετές δόσεις ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης. Αυτά είναι που μετράνε στα παιχνίδια της πρώτης φάσης, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για νέα ομάδα. Ακόμα και το προβληματικό δείγμα χρήσιμο μπορεί να αποβεί, αρκεί να γίνουν οι σωστές κινήσεις για να εξαλείφετε μέρα με τη μέρα…

Follow @ZervasNikolaos