Το ποδόσφαιρο που απαιτεί την προσοχή σου

Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στο να επιτρέπουμε στα στερεότυπα να αντικαθιστούν τη σκέψη που πολλές φορές στο άκουσμα και μόνο μιας λέξης λειτουργούμε ανακλαστικά. Εγκλωβισμένοι στο δικό μας κόσμο αγνοούμε πολλά από όσα συμβαίνουν στον πραγματικό. Γιατί πραγματικός κόσμος δεν είναι μόνο αυτός που μας σερβίρεται από τα συστημικά Μέσα, αλλά εκείνος στον οποίο κάποιοι προσπαθούν κάτι να αλλάξουν.

Συνέβη πριν λίγες ημέρες και –φυσικά- δεν έτυχε της προβολής που θα του άξιζε. Στο πλαίσιο μιας σειράς δράσεων το ποδόσφαιρο έσπασε τα οπαδικά στεγανά του και συνάντησε τον πολιτισμό αλλά και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.

Στη Δράμα πραγματοποιήθηκε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ βετεράνων ποδοσφαιριστών του νομού και άλλων παλαιμάχων από την υπόλοιπη Ελλάδα, με στόχο την οικονομική ενίσχυση του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης Δράμας.

Μέσα από τέτοιες κινήσεις οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές συντρίβουν το στερεότυπο εκείνων των ανθρώπων που συνήθως βγαίνουν στα ραδιόφωνα για να γκρινιάξουν ή να παραπονεθούν για όσα συμβαίνουν σήμερα ή προκειμένου να εξαργυρώσουν την προσφορά τους με μια θεσούλα σε κάποια ΠΑΕ… Αποδεικνύουν πως παλαίμαχος δεν σημαίνει απόμαχος. Ούτε του ποδοσφαίρου, ούτε της ζωής.

Υπάρχουν πρώην ποδοσφαιριστές που παραμένουν νυν Άνθρωποι. Αρνούνται να τους συμπεριφέρονται ως μουσειακά ήδη και ψάχνουν τρόπους να επιστρέψουν στην κοινωνία κάτι από όσα εκείνη τους πρόσφερε τις μέρες της δόξας τους. Κάτι τέτοιο έγινε στη Δράμα, όπου ονόματα όπως ο Νεστορίδης, ο Λουκανίδης ή ο Κουϊρουκίδης (παιδιά του νομού αλλά και όλης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για σύμπραξη και συστράτευση με καλλιτέχνες αλλά και καθημερινούς ανθρώπους που δεν έχασαν την ευκαιρία να τους δείξουν την αγάπη τους. Ψυχή της εκδήλωσης ο παλαίμαχος Δραμινος ποδοσφαιριστής, Χρήστος Φεστεριδης. Το παρών έδωσε ο Νίκος Μάλλιαρης, ενώ τουλάχιστον συγκινητικός ήταν ο χαιρετισμός του Γιωργου Κουδα που μεταφέρθηκε από τον Γιώργο Λυσσαρίδη.

Ο κόσμος –σε αντίθεση με τα κανάλια- αγκάλιασε όχι μόνο τα «ιερά τέρατα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και τα δρώμενα της εκδήλωσης δείχνοντας τη δίψα του να συστρατευθεί με δυνάμεις που προωθούν την καλή πλευρά του αθλητισμού και τη συσχέτισή του με τις ανάγκες που προκύπτουν στις μικρές (ή τις μεγαλύτερες κοινωνίες).

Όσα συνέβησαν στη Δράμα –και κατά καιρούς σε άλλες περιοχές της Ελλάδας- αποτελούν μια ελπιδοφόρα αρχή. Για να μην μείνουμε όμως σε αυτήν, απαιτείται συνέπεια και συνέχεια, αλλά και η συμμετοχή όλων εκείνων που έχουν συνηθίσει να μένουν απλοί παρατηρητές ή ηρεμούν και καθησυχάζουν τις συνειδήσεις τους λαμβάνοντας μέρος σε επετειακού χαρακτήρα δράσεις… Το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα απλό άθλημα. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει. Στο δικό μας χέρι είναι να του προσδώσουμε τα χαρακτηριστικά που του αξίζουν.

Γιατί όλοι γουστάρουμε να βλέπουμε το ποδόσφαιρο των παιχταράδων, των «εξωγήινων», των εκατομμυρίων, αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα, οφείλουμε να ρίξουμε μια ματιά και σ’ εκείνο το ποδόσφαιρο που εκτός από ψυχαγωγία μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω στον αγώνα μας για τη δημιουργία μιας βελτιωμένης εκδοχής του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει.

Όσο για την κάλυψη τέτοιων γεγονότων, ώστε να γίνονται ευρύτερα γνωστά, θα πρότεινα στον άνθρωπο που έχω την τιμή να αποκαλώ φίλο μου, τον Νίκο Μάλλιαρη, την επόμενη φορά να ζητήσει από κάποιον «φίλαθλο» να πετάξει καμιά πέτρα και να ανοίξει κανένα κεφάλι ή -στην ανάγκη- ας κάνει ο ίδιος ένα «δολοφονικό» μαρκάρισμα σε αντίπαλο… Εκεί να δεις πώς θα τρέξουν τα κανάλια…

Νικόλας Ακτύπης