Το πιο δύσκολο χρυσό είναι αυτό που όλοι περιμένουν

Υπάρχει ένα παράπονο που σαν απλός φίλαθλος έχω διαχρονικά από τους Έλληνες αθλητές, όταν αυτοί έχουν δημιουργήσει προσδοκίες για κάτι πολύ καλό. Για πολλά χρόνια και σε αναρίθμητα αγωνίσματα, όχι μόνο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και σε άλλα σημαντικά ραντεβού, θυμάμαι να έχει δημιουργηθεί στο ελληνικό κοινό η προσδοκία για κάτι σπουδαίο και τελικά να γίνεται το εντελώς αντίθετο. Το δύσκολο λοιπόν, κατά την δική μου ταπεινή άποψη, σε μία χώρα όπως είναι η Ελλάδα ειδικά, είναι να πάρεις το μετάλλιο, κυρίως το χρυσό, όταν όλοι σε περιμένουν. Αυτό καθιστά τον άθλο του Πετρούνια, ακόμα σπουδαιότερο.

Από τον χρυσό Ολυμπιονίκη των κρίκων όλοι περίμεναν, την πρώτη θέση. Αν θέλουμε να μιλάμε ειλικρινά, αν ρωτούσες έστω και κάποιον που ασχολείται ελάχιστα με τα υπόλοιπα σπορ, ποιός έχει τις περισσότερες ελπίδες για χρυσό, θα σου απαντούσε Πετρούνιας. Γι’ αυτό και το χρυσό του 26χρονου γυμναστή, έχει έναν επιπλέον βαθμό δυσκολίας. Τον ίδιο ή ίσως μεγαλύτερο και από αυτόν που είχε το υπέροχο πρόγραμμα του. Από την άλλη στην Ελλάδα αν αποτύχεις, ξέρεις πως αρκετός κόσμος, σε περιμένει με το... δάχτυλο στη σκανδάλη.

Ο Πετρούνιας έχει τις μέγιστες διακρίσεις σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά. Πάντοτε όμως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το μετάλλιο σε αυτούς είναι το κάτι παραπάνω από όλα τα υπόλοιπα. Ο Έλληνας άρχοντας των κρίκων εκτέλεσε ένα πρόγραμμα που όμοιο του δύσκολα να θυμηθεί κανείς, ακόμα και από τους θιασώτες του σπορ, που μπορεί να βλέπουν όλα τα μεγάλα ραντεβού του αγωνίσματος. Η εκτέλεση και η αυτοπεποίθηση που έβγαλε στο πρόγραμμα του ήταν τέτοια, παρότι εκτέλεσε 2ος από τους οκτώ αθλητές του τελικού που δεν άφηνε κανένα περιθώριο σε συναθλητή του. Ήταν από τις φορές που ήσουν σίγουρος, πως κανείς δεν μπορεί να παρουσιάσει κάτι καλύτερο.

Το δυσκολότερο πράγμα είναι να παραμένεις στην κορυφή και να πρωταγωνιστείς όταν όλοι σε περιμένουν. Αυτό το στοιχείο, στην ευάλωτη ψυχολογία που έχουν στο σύνολο τους και στην τεράστια πλειοψηφία τους οι Έλληνες αθλητές πολλές φορές τους κάνει να λυγίζουν. Σε ατομικά, αλλά και ομαδικά σπορ, οι αθλητές μας, σπάνια, πολύ σπάνια μπορούν ν’ αντέξουν το βάρος του φαβορί. Το γεγονός πως ο Πετρούνιας άντεξε αυτό το βάρος, όντας το ακλόνητο φαβορί για το χρυσό, εκτελώντας ένα πρόγραμμα με το οποίο έπιασε την σχεδόν απόλυτη βαθμολογία, κάνει ακόμα πιο μεγάλο το επίτευγμα του. Κάποιοι αθλητές έχουν τη στόφα του πρωταθλητή και ο Πετρούνιας είναι τέτοιος.

Ποτέ δεν θέλω να μειώνω κανένα πλασάρισμα και καμία θέση στην οκτάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Άλλωστε ξεκαθάρισα πως και μόνο κάτω από τις συνθήκες που κατέβηκαν αυτοί οι αθλητές αξίζουν πολλά μπράβο. Όμως το πρόβλημα με τις εμφανίσεις κάτω των προσδοκιών, υπήρχε και πριν τα μνημόνια και τις άσχημες συνθήκες. Οι Έλληνες αν αποβάλλουν το άγχος, μα πάνω απ’ όλα εκπαιδευτούν να σημειώνουν επιδόσεις, κοντά στα ρεκόρ τους, σε μεγάλους αγώνες, μπορούν να φέρουν σπουδαία αποτελέσματα. Κάποια παιδιά, θαρρώ το γνωρίζουν και τα ίδια, ξέρουν πως μπορούσαν καλύτερα. Αυτό δεν μειώνει τα επιτεύγματα τους και όλοι τους θα έχουν, ευτυχώς, κι άλλες ευκαιρίες.

Η ψυχολογία στον Έλληνα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο κι όχι μόνο στον αθλητή. Η Άννα Κορακάκη το απέδειξε άλλωστε, αφού εμφανίστηκε πολύ απελευθερωμένη στον δεύτερο αγώνα της και γι’ αυτό κατάφερε να φτάσει στο χρυσό. Το χάλκινο την είχε ήδη κάνει επιτυχημένη και της είχε διώξει το άγχος. Οι επόμενοι αγώνες της και ειδικά οι Ολυμπιακοί θα είναι ακόμα πιο δύσκολοι, γιατί όλοι θα την περιμένουν, αλλά και η σκοπεύτρια από τη Δράμα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, σου βγάζει μια αίσθηση της μεγάλης αθλήτριας.