Το παράπονο του Τσιάρτα στον Ντέμη!

Αναλυτικά, όσα είπε ο Βασίλης Τσιάρτας στους Ντέμη Νικολαϊδη και Αλέξη Σπυρόπουλο στο «Ντεμοτεχνείο» του ΣΠΟΡ FM 94,6:

Για την παρουσία του στη Σεβίλλη: «Στη Σεβίλλη έκανα περισσότερα πράγματα από ό,τι εδώ. Η πρώτη μου χρονιά ήταν δύσκολη. Είχα δυσαρεστηθεί που δεν έπαιζα. Πρώτη φορά μπήκα στη διαδικασία να καταλάβω τι είναι η τακτική. Η ΑΕΚ ήταν αυτοματοποιημένη, αλλά εκεί έπρεπε να μάθω νέα πράγματα. Ο Καμάτσο με ήθελε πιο κοντά στο φορ, ενώ είχα συνηθίσει να παίζω με δύο μπροστά. Εγώ γυρνούσα πιο πίσω, μου φώναζε για την απόσταση που υπήρχε με το φορ και αναρωτιόμουν γιατί μου φωνάζει. Άργησα να προσαρμοστώ. Όταν δεν μιλάς τη γλώσσα, δεν μπορείς να καταλάβεις τι σου λέει και αν δεν έχεις ποδοσφαιρική παιδεία να καταλάβεις τι συμβαίνει, τσαντίζεσαι. Μετά από τρεις μήνες έμαθα τη γλώσσα, στην αρχή ήξερα ελάχιστα αγγλικά. Κάποια στιγμή η ομάδα είχε αρχίσει να έχει τα προβλήματά της και υποβιβάστηκε. Περάσαμε δύο χρόνια στη δεύτερη κατηγορία, ανεβήκαμε και μετά έφυγα».

Για την αναγνώριση από τους Ισπανούς: «Στην Ισπανία έχουν ιδιαίτερη αντιμετώπιση σε ποιοτικούς παίκτες, ανεξάρτητα από την ομάδα που παίζεις. Την αναγνώριση που έχω στην Ισπανία και ιδιαίτερα στη Σεβίλλη δεν την έχω στην Ελλάδα, παρότι πέρασαν 16 χρόνια. Στο φιλικό με την ΑΕΚ με φώναξαν στο μπουθ και μου έδωσαν μια φανέλα με το όνομά μου. Ήταν πολύ συγκινητικό. Μάλιστα, ήμουν στα τέσσερα πιο δύσκολα χρόνια της Σεβίλλης εκεί, αλλά ακόμα και σήμερα με μνημονεύουν. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ πέρα. Είναι παράπονο, αλλά από την άλλη είναι και γλυκιά παρηγοριά να αναγνωρίζεσαι στο εξωτερικό».

Για το αν έχει αρχείο: «Δεν έχω ασχοληθεί με αυτό, αν και θέλω. Ο πατέρας μου κρατούσε μεγάλο αρχείο. Έβλεπε όλα τα παιχνίδια που έπαιζα και τα έχω σε κασέτες. Έχω δυόμισι βαλίτσες με υλικό, με ΑΕΚ, Σεβίλλη... Πρέπει κάποια στιγμή να το φτιάξω. Να περαστεί σε έναν σκληρό δίσκο και να γίνει μια σωστή δουλειά που θα μπορεί να βγει προς τα έξω».