Το μπάσκετ είναι ένα από τα πιο δίκαια σπορ στον κόσμο. Ίσως το πιο δίκαιο. Εννέα στις δέκα περιπτώσεις θα νικήσει ή θα κερδίσει μια σειρά playoffs η καλύτερη ομάδα. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώθηκε και την Παρασκευή το βράδυ, στο ΟΑΚΑ, με τον Προμηθέα να παίρνει δίκαια την πρόκριση για τους τελικούς της Basket League.
Οι Πατρινοί έγραψαν ιστορία λοιπόν και έγιναν η πρώτη ομάδα της περιφέρειας που θα αγωνιστεί σε τελικούς της Basket League. Και μάλιστα το πέτυχαν με παλικαρίσιο τρόπο, στην έδρα ενός μεγαλύτερου συλλόγου. Κι ενώ κατέθεσαν τεράστια ψυχικά αποθέματα, υπό την έννοια ότι έχασαν το πρώτο ματς μέσα από τα χέρια τους, που θα μπορούσε να τους στοιχίσει, αλλά και «αυτοκτόνησαν» στην κανονική διάρκεια του χθεσινού αγώνα.
Μιλάμε για μια ομάδα που μέχρι πριν 5 χρόνια αγωνιζόταν στην 4η τη τάξει κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ! Εντούτοις, με σταθερά βήματα, σωστές επιλογές και ένα πλάνο που τηρείται στο ακέραιο, εκτοξεύτηκε και βρίσκεται στους τελικούς. Ένα πανέμορφο και παραμυθένιο ταξίδι, που πιθανότατα θα γινόταν ταινία στο Χόλιγουντ. Και τα καλύτερα έρχονται…
Την Παρασκευή λοιπόν αποδόθηκε δικαιοσύνη στο ΟΑΚΑ, με τον Προμηθέα να είναι απλά η καλύτερη ομάδα στην ημιτελική σειρά με την ΑΕΚ, αν εξαιρέσουμε φυσικά το τρίτο παιχνίδι. Εμφανίστηκε πιο έτοιμος, πιο συγκεντρωμένος και με μεγαλύτερη δίψα. Δικαίωση και για τον κόουτς Γιατρά, που απάντησε στους επικριτές του και προφανώς είναι εξαιρετικός προπονητής.
Συν τοις άλλοις, είχε μεγαλύτερη ομοιογένεια, με παίκτες που επιλέχθηκαν για να υπηρετήσουν ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Να θυμίσουμε ότι οι Αχαιοί ολοκληρώνουν τη σεζόν με την εξάδα ξενών που την ξεκίνησαν; Την ίδια ώρα, στην «Ένωση» έχουν ξεμείνει μόνο δύο (+τον τραυματία Ματσιούλις) από τους έξι μη γηγενείς που επιλέχθηκαν στην αρχή της περιόδου! Τζέιμς, Θίοντορ, Γιορκ και Εμπάκουε ήρθαν μεσούσης της σεζόν, αλλά δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα. Δικαιώθηκε λοιπόν και ο σωστός σχεδιασμός της μιας ομάδας έναντι της άλλης.
Πάμε και στην ΑΕΚ. Το μπάσκετ, πέρα από δίκαιο σπορ, είναι και σκληρό ορισμένες φορές. Ας κάνουμε τις συγκρίσεις για να επιβεβαιωθεί του λόγου το ασφαλές. Φέτος, ο «Δικέφαλος» έχασε ουσιαστικά για ένα σουτ την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου, την πρόκριση στο Final Four του Basketball Champions League, αλλά και την πρόκριση στους τελικούς της Basket League για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια. Δεν είχε επ’ ουδενί σύμμαχο την τύχη. Όχι ότι φταίει αυτή για την αποτυχία της.
Αντιθέτως, πέρσι η «Ένωση» πήρε την πρόκριση στους «16» του BCL χάρη σε ένα σουτ στο φινάλε του ματς με την Μπαϊρόιτ (σ.σ. το τρίποντο του Σάκοτα) στην τελευταία αγωνιστική της φάσης των ομίλων (αλλά και το χαμένο του Κουκ την ίδια ώρα στο Βενέτσια-Εστουδιάντες), απέκλεισε στο σουτ τη Νίμπουρκ (με εκείνο το μυθικό τρίποντο του Πάντερ) και ουσιαστικά νίκησε στις λεπτομέρειες -για 1-2 κρίσιμα σουτ αν προτιμάτε- τους δύο «αιώνιους» στο Κύπελλο για να φτάσει στις κατακτήσεις των δύο τροπαίων.
Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ έκανε πισωγύρισμα τη φετινή σεζόν. Και η ευθύνη βαραίνει τους ώμους όλων στον «οργανισμό». Αρχικά, η επιλογή Μπάνκι αποδείχθηκε ατυχής, εκ του αποτελέσματος. Στο πρώτο μισό της περιόδου, οι «κιτρινόμαυροι» απέδιδαν ωραίο μπάσκετ και έβγαζαν καλύτερο πρόσωπο σε επίπεδο ομαδικών συνεργασιών σε σχέση με πέρσι. Αλλά τι σημασία έχει; Υπό την έννοια, ότι η ομάδα ξεφούσκωσε και κατέρρευσε στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Ματσιούλις. Δεν νίκησε ούτε ένα εκτός έδρας παιχνίδι της στα playoffs!
Τα λάθη του Ιταλού τεχνικού πολλά. Το λάθος χτίσιμο του ρόστερ, το κλειστό ροτέισον, αλλά και η έλλειψη εμπιστοσύνης στους περισσότερους παίκτες του, ειδικά στους Έλληνες. Σκεφτείτε ότι στη σειρά με τον Προμηθέα, ο Γιατράς «έφτανε» μέχρι τον 10ο, 11ο παίκτη. Αντιθέτως, το ροτέισον της «Ένωσης» περιοριζόταν στον 8ο, το πολύ 9ο παίκτη. Ανεξήγητη και η επιμονή του Μπάνκι σε κάποιους παίκτες. Αλήθεια, πόσο χειρότερος θα ήταν ο Μωραΐτης από αυτόν τον Θίοντορ που ήταν σκιά του καλού εαυτού του στα playoffs; Αλήθεια, ο Γιαννόπουλος θα είχε 18/61 τρίποντα (!) σε 8 αγώνες playoffs, όπως συνέβη με τον Γιορκ; Αλήθεια, ο Εμπάκουε για ποιο λόγο αποκτήθηκε; Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι στα χέρια του Ιταλού προπονητή βελτιώθηκαν οι Έλληνες παίκτες; Οι απαντήσεις προφανείς…
Εδώ κάπου υπεισέρχεται και η ευθύνη της διοίκησης της ΑΕΚ. Σίγουρα, ο Μάκης Αγγελόπουλος έκανε λάθη απειρίας στα πρώτα του χρόνια, ωστόσο δεν έμαθε από αυτά. Η περσινή επιτυχημένη -κατά γενική ομολογία- ομάδα (η πιο επιτυχημένη του συλλόγου από το 2002 σίγουρα) διαλύθηκε ως… αποτυχημένη με ευθύνη όλων. Παίκτες σαν τους Βασιλόπουλο, Μαυροειδή, Πάντερ, Γκριν, Χάρις, Τζέιμς αποχώρησαν ελαφρά την καρδία, λες και απέτυχαν ή λες και στοίχιζαν ένα καράβι λεφτά. Αντ’ αυτών ήρθαν παίκτες-στοιχήματα, όπως ο Ρατάν-Μέις και ο Ρόμπερσον, που εκδιώχθηκαν πολύ γρήγορα, για να επιβεβαιωθεί το λάθος που έγινε. Προφανώς θα χρειαστεί μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση σε αυτό το κομμάτι. Δεν νοείται να υπάρχει σταθερότητα σε μια ομάδα που αλλάζει σχεδόν κάθε σεζόν το μισό ρόστερ της κι ενώ οι υποχρεώσεις «τρέχουν».
Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ είναι από εκείνους τους ρομαντικούς παράγοντες που κάνουν τεράστιες οικονομικές θυσίες κάθε χρόνο βάζοντας λεφτά από την τσέπη τους. Καταφέρνει να κρατήσει την ομάδα του σε υψηλό επίπεδο και οφείλουμε να του βγάλουμε το καπέλο σε αυτό το κομμάτι, αφού δεν προκαλεί με δηλώσεις του και προσπαθεί να κάνει πράξη τα οράματά του. Ένα εξ αυτών που θα υλοποιηθεί οσονούπω είναι το νέο γήπεδο. Κάπου εδώ θα πρέπει να πάρει παράδειγμα από τους δύο «αιώνιους», όσον αφορά το κομμάτι της αξιοποίησης των Ελλήνων παικτών, που αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας. Η «Ένωση» προχώρησε σε παιδομάζωμα εδώ και μια τετραετία, το οποίο για την ώρα έχει μείνει στο συρτάρι. Επί του πρακτέου, δεν έχει δείξει εμπιστοσύνη σε κανένα από τα ταλαντούχα αυτά παιδιά που αποκτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν λέμε ότι πρέπει να παρέμβουν στο έργο του προπονητή οι διοικούντες, όμως στο αρχικό πλάνο που συμφωνήθηκε φέτος με τον Μπάνκι, μάλλον έπρεπε να τεθεί ως προαπαιτούμενο μέτρο η αξιοποίηση των νέων παιδιών. Κάτι που δεν έγινε ποτέ. Από ‘κει και πέρα, η πάγια θέση του Μάκη Αγγελόπουλου κατά της Ευρωλίγκας κρύβει μεγάλη δόση αλήθειας. Και έχει δίκιο σε μεγάλο βαθμό, όσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής της. Ωστόσο, την ίδια ώρα βλέπουμε τη… μισή Ευρώπη να ψάχνει τρόπο για να αγωνιστεί στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (ακόμα και ο Προμηθέας μέσω Eurocup) και στον «Δικέφαλο» έχουν κλείσει τις πόρτες και δεν το σκέφτονται καν.
Ίσως ήρθε η ώρα λοιπόν να αλλάξει η στρατηγική του συλλόγου σε αυτό το κομμάτι, ειδικά τώρα που θα έχει τις δικές του γηπεδικές εγκαταστάσεις. Γίνεσαι κορυφαίος όταν αντιμετωπίζεις τους κορυφαίους. Έτσι μεγαλώνεις ως κλαμπ. Και ποιος δεν θα ήθελε να δει την ΑΕΚ να αντιμετωπίζει Ρεάλ, Φενέρμπαχτσε, ΤΣΣΚΑ Μόσχας; Χίλιες φορές προτιμότερο από το να συγκρούεται με την κάθε Λιετκαμπέλις και Ρόζα Ράντομ αυτού του κόσμου.
Κλείνοντας, είναι δεδομένο πως επιβάλλεται μεγαλύτερη στήριξη σε προπονητές. Από το 2014 που επέστρεψε στα «μεγάλα σαλόνια» η ΑΕΚ και μέχρι σήμερα, έχουν περάσει από τον πάγκο της οι Ζιάγκος, Σάκοτα (δις), Ζντοβτς, Μανωλόπουλος, Μπάνκι. Άλλοι απέτυχαν, άλλοι πέτυχαν εν μέρει, άλλοι δεν έλαβαν την απαιτούμενη υπομονή. Και το καλοκαίρι -όπως όλα δείχνουν- θα υπάρχει νέος προπονητής. Άντε πάλι απ’ την αρχή… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_173646.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
