Το μηδέν της ΑΕΚ και το σεντόνι που θα γίνει ανάμνηση παλιά…

Όταν η ΑΕΚ επέστρεφε στους ομίλους του Champions League (ακόμη και μετά την κλήρωση) δεν φανταζόταν ότι μετά το πέρας των έξι αγωνιστικών, θα κατέγραφε το απόλυτο μηδενικό. Προφανώς και συνιστά επιτυχία η πρόκριση στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση μετά από 12 ολόκληρα χρόνια, όμως, η «ρετσινιά» των μηδέν βαθμών θα την ακολουθεί για πάντα.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Η ΑΕΚ έδειξε σε αυτά τα έξι παιχνίδια ότι δεν ήταν έτοιμη για το υψηλότερο επίπεδο, με εξαίρεση 45-50 λεπτά στον αγώνα με τη Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ. Η Ένωση δεν μπήκε σε κανένα παιχνίδι για να διεκδικήσει με όλες τις δυνάμεις αυτά που της αναλογούσαν, ούτε καν για να ευχαριστηθεί τη συμμετοχή, αλλά με μια νοοτροπία του «να μην πάθουμε καμία μεγάλη ζημιά». Χάσε, αλλά τουλάχιστον να έχεις δώσει το 100% μέσα στο γήπεδο. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και αυτό ήταν που ενόχλησε περισσότερο.

Τα μαθήματα που πήρε και οι εμπειρίες που απέκτησε η ΑΕΚ, σίγουρα μπορούν να της φανούν χρήσιμα στο μέλλον, αλλά το ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να «διαβαστούν» σωστά όλα όσα έγιναν, ώστε να μην επαναληφθούν. Τουλάχιστον από τους ανθρώπους εντός ομάδας, γιατί τον περίγυρο μάλλον τον ενδιαφέρει περισσότερο το τι έχουν κάνει ή δεν έχουν κάνει στην Ευρώπη οι ανταγωνιστές για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Γενικότερα, όμως, το απόλυτο μηδέν της ΑΕΚ, δείχνει κι άλλα πράγματα, συνολικά για το ποδόσφαιρο της χώρας. Η Ένωση έσπασε το ρεκόρ της χειρότερης συγκομιδής ελληνικής ομάδας στο Champions League, με το αμέσως προηγούμενο να έχει καταγραφεί ακριβώς έναν χρόνο πριν από τον Ολυμπιακό, που συγκέντρωσε έναν βαθμό. Κι αν προστεθεί η σεζόν 2016-17, στην οποία δεν υπήρχε εκπρόσωπος της Ελλάδας στη φάση των ομίλων, θα διαπιστώσει κάποιος ότι ουσιαστικά ως χώρα «περάσαμε και δεν ακουμπήσαμε». Ο συνολικός απολογισμός ήταν 0 νίκες, 1 ισοπαλία, 11 ήττες με τέρματα 6-26!

Τα αποτελέσματα της τελευταίας τριετίας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση είναι απολύτως ενδεικτικά της κατρακύλας που έχει πάρει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όσο περνούν τα χρόνια το χάσμα με τις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες και ομάδες μεγαλώνει και τίποτε δεν δείχνει ότι στο μέλλον τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Το αντίθετο μάλιστα.

Η Ελλάδα έχει κατρακυλήσει στη 14η θέση της βαθμολογίας της UEFA και δίνει μάχη για να μείνει μεταξύ 12 και 15, κάτι που σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να ισχύουν όσα ισχύουν μέχρι σήμερα. Αν δεν τα καταφέρει και βρεθεί στη 16η θέση, αφενός θα χάσει έναν εκπρόσωπο, αφετέρου ο πρωταθλητής θα ξεκινά από τον 2ο προκριματικό γύρο του Champions League (μονοπάτι πρωταθλητών) και οι άλλοι τρεις από τον 2ο προκριματικό γύρο της τρίτης ευρωπαϊκής διοργάνωσης (Europa League 2) που θα μπει στη ζωή μας από το 2021. Στο Europa League δεν θα παίζει κανείς, εκτός αν η ομάδα που συμμετέχει στα προκριματικά του Champions League αποκλειστεί και «υποβιβαστεί» στα πλέι-οφ της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης.

Και στις δύο περιπτώσεις, ειδικά στη δεύτερη, και με δεδομένα το χαμηλό επίπεδο των ελληνικών ομάδων τα τελευταία χρόνια, η είσοδος στους ομίλους Champions League θα αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και για να επιτευχθεί ο στόχος, θα χρειαστεί να γίνει μια τεράστια υπέρβαση. Όπως φαίνεται, οι όμιλοι θα είναι κατά κάποιο τρόπο ρεζερβέ και στο άμεσο μέλλον θα γίνουν για τις ελληνικές ομάδες ένα όνειρο απατηλό και μια ανάμνηση παλιά, που λέει και ο μεγάλος Γιάννης Πάριος!

Υ.Γ.: Η αποβολή του Μαρίνου Ουζουνίδη, τα «γαλλικά» προς τον διαιτητή του αγώνα με τη Μπενφίκα και η αναφορά του για την αντιμετώπιση που είχε η ΑΕΚ συνολικά από τη διαιτησία, δείχνουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι βρίσκεται σε καθεστώς μεγάλης πίεσης. Επειδή έχουν προηγηθεί κι άλλες δηλώσεις εντός συνόρων, η προσπάθειά του να την διαχειριστεί, είναι για την ώρα ανεπιτυχής.