Το μέγεθος που μετράει και ο «killer» Φελντέιν

Μετά από μία χρονιά χαμηλή πτήση για τους «πράσινους», οι οποίοι περιορίστηκαν στο Κύπελλο Ελλάδας, ίσως οι πυλώνες ενδεχόμενης κι επιβεβλημένης βελτίωσης να μην είναι μονάχα οι τρεις που ακολουθούν. Αυτές οι τρεις θεμελιώδεις παράμετροι ήταν και είναι επιτακτική ανάγκη να δουλευτούν, ώστε η επόμενη χρονιά ν΄ αποτελεί βήμα εμπρός και όχι πισωγύρισμα. Το ζήτημα του προπονητή δεν μπορεί να ενταχτεί σ΄ αυτές, αφού είτε τον Πόποβιτς είτε προπονητή από το τοπικό να έπαιρνε ο Παναθηναϊκός ήταν υποχρεωμένος ν΄ ακολουθήσει συγκεκριμένο δρόμο.

Η πρώτη παράμετρος προόδου είναι η ορθή αξιοποίηση του Δημήτρη Διαμαντίδη στο φινάλε της καριέρας του. Με σωστή χρησιμοποίηση και όχι 30λεπτα σε ματς Basket League, κερδισμένα με 25plus πόντους, ο 3D δεν έχει μία χρονιά μπάσκετ ακόμη αλλά δύο, εφόσον το επιθυμεί. Η μετάβαση για την επόμενη ημέρα δίχως τον αρχηγό του, πρέπει να είναι όσο πιο ομαλή γίνεται για τον «Εξάστερο». Έτσι ο Διαμαντίδης δεν μπορεί να χαραμίζεται στον «άσο». Να κατεβάζει μπάλα, να τρέχει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του παρκέ σε άμυνα κι επίθεση, με αποτέλεσμα όλα τα υπόλοιπα, πιο ουσιαστικά που μπορεί να προσφέρει, να περνούν σε δεύτερη μοίρα και να μην υλοποιούνται ποτέ.

Ο Παναθηναϊκός θέλει το καθαρό μυαλό και το ξεκούραστο κορμί του Διαμαντίδη, ώστε να δώσει τη μεγάλη πάσα, να παίξει την καθοριστική άμυνα, να βάλει το δύσκολο σουτ! Μα κυρίως; Να είναι εκεί… Ο Νικ Καλάθης αναλαμβάνει τον ρόλο αυτό κι αν υπάρχει ένας πιο κατάλληλος διαθέσιμος, μπορεί όποιος τον βρει να τον ονοματίσει. Ο Νίκος Παππάς θα επιστρέψει προς το τέλος του έτους και υπό αυτήν την έννοια στη θέση του Τζέιμς Φελντέιν λογιζόταν ως φυσιολογική κίνηση να έρθει ένας πιο πολυποίκιλος παίκτης. Βέβαια, ήρθε παίκτης! Διότι μετά τον Κούζμιτς υπήρχαν πληροφορίες πώς δεν θα έρθει άλλη μονάδα, οι οποίες δεν επιβεβαιώθηκαν…

Στα γκαρντ υπάρχει μία σειρά αθλητών που μπορεί να κάνει όργια μπορεί και τίποτε! Ο Μποχωρίδης διαθέτει αδιαμφισβήτητες ικανότητες, όμως δεν έχει δείξει σταθερότητα. Αυτό διορθώνεται. Ο Γιάνκοβιτς μπορεί να κατέβει θέση, αλλά δεν είναι η δουλειά του αυτή. Κόνιαρης και Λούντζης είναι ταλεντάρες, όμως οι ατυχίες δεν τους έχουν αφήσει να το αποδείξουν. Ο Πάβλοβιτς χαρακτηρίζεται από πλούσια εμπειρία, όμως στο ένα δεν μπορεί να προσφέρει καθόλου, ενώ ο Φελντέιν ήρθε για να δώσει αυτό που, ίσως, έλειπε από το ανανεωμένο ρόστερ του Παναθηναϊκού.

Ο Δομινικανός ενσωματώνεται στα 27 στον Παναθηναϊκό, βρισκόμενος εμπρός στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του: Να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη, που είναι η Ευρωλίγκα, και στη μεγαλύτερη ομάδα της πορείας του. Μπορεί να βγάλει υπεραξία, όπως συνεχώς συμβαίνει στον Παναθηναϊκό με περιπτώσεις τύπου Λάσμε να μην πρέπει να ξεχνιούνται, ενώ αγωνιστικά – πέραν της πρώτης φοράς στη στρατόσφαιρα του μπάσκετ, για τα δεδομένα του – έχει προσόντα, τα οποία του εξασφάλισαν συμβόλαια στην Ισπανία και την Ιταλία. Μεγαλωμένος σε δύσκολες συνθήκες ο Φελντέιν, γνωρίζει τι πρέπει να κάνει!

Θα χρειαστεί να παίξει άμυνα, αν και δεν είναι το σούπερ δυνατό του σημείο. Γρήγορος είναι όμως, άλμα έχει, επομένως μπορεί… Στο απέναντι κομμάτι του παρκέ επιφυλάσσει θανατηφόρο σουτ, το οποίο βέβαια θα χρειαστεί να κοντρολάρει (δεν διστάζει να εκτελέσει πολύ πίσω από τη γραμμή), αρέσκεται να μοιράζει μπάλα – στοιχείο απαραίτητο για να μπορέσει να στεριώσει στον Παναθηναϊκό ως μέλος του rotation της ομάδας και όχι σαν πρώτο βιολί – κι έχει την μπούκα που αποτελεί την έσχατη λύση του καλού επιθετικού που δεν του μπαίνουν, όμως, σε μία ημέρα τα μακρινά σουτ. Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, διότι άλλο πράγμα η Εθνική της Δομινικανής Δημοκρατίας, η Φουενλαμπράδα και η Καντού και άλλο το «τριφύλλι».

Δεύτερος πυλώνας βελτίωσης, πέραν της αποφόρτισης του Διαμαντίδη, θεωρείται η καλύτερη αξιοποίηση των Ελλήνων. Δέκα γηγενείς έχει στο δυναμικό του το «τριφύλλι». Ανάμεσά τους οι Πρωταθλητές Ευρώπης Χαραλαμπόπουλος και Παπαγιάννης. Είχαμε επισημάνει σε σημείωμα στους τελικούς πώς είχαν θέση στο rotation και σ΄ εκείνη τη διαδικασία, στην οποία ο Παναθηναϊκός παρουσίασε λειψανδρία σε καίριες θέσεις. Η δικαιολογία «μην καούν» δεν είναι πειστική μα ό,τι έγινε, έγινε. Φέτος θα πάρουν ρόλο από τον Σέρβο κόουτς, κάτι που θεωρείται υποχρεωτικό για την ομαλή μετάβαση στη μετά Μήτσου εποχή και δεν έγινε επί Ιβάνοβιτς.

Τρίτο στοιχείο είναι ο ερχομός αθλητών με προσωπικότητα. Δίχως να είναι πρόθεση να υποβιβάσουμε κάποιον πρώην του ρόστερ, ο περυσινός Παναθηναϊκός δεν δάγκωνε σίδερα… Δεν είχε τους αθλητές να το κάνει! Όχι απαραίτητα τους σούπερ σταρ, αλλά αυτούς που θα βλέπουν τον αντίπαλο σαν γίγαντα και σαν μυρμήγκι ταυτόχρονα. Τους λίγο περίεργους και ιδιότροπους, αν θέλετε, που δύνανται να δημιουργήσουν ακόμη και ζητήματα στο εσωτερικό ενός κλαμπ, αν τους διαχειριστεί, όμως, η ομάδα και ο προπονητής σωστά τότε κάνουν τη διαφορά.

Κλασική περίπτωση είναι ο Ραντούλιτσα, ενώ και ο τελευταίος των μεταγραφών Φελντέιν μόνο γατάκι δεν είναι! Έγινε μπόλικη συζήτηση για την έλλειψη ενός mobile ψηλού πέραν του Γκιστ, ο οποίος γυρίζει νωρίς από την τιμωρία του τελικά κι αυτό είναι το ευχάριστο για τους «πράσινους». Ραντούλιτσα, Παπαγιάννης, Κούζμιτς είναι «τερατάκια» για το σύγχρονο μπάσκετ, που με πρωτοπόρο τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς – με το πείραμα Μπατίστ – έκανε μόδα πρωτίστως κι επιτακτική ανάγκη στη συνέχεια τούς undersized ψηλούς! Όταν μία ομάδα δημιουργεί, έστω και μία αποτελεσματική, καινοτομία, έχει αναφαίρετο δικαίωμα να πρωτοτυπήσει εκ νέου. Το σίγουρο είναι πώς η ρακέτα του «τριφυλλιού» φέτος δεν θα είναι για περίπατο και πώς, εκεί, τον πρώτο λόγο θα τον έχει το μέγεθος και ο τσαμπουκάς!

Follow @LGaraganis