Το μεγάλο διπλό και το τέλος μιας αστείας κουβέντας

Το βράδυ του Σαββάτου, καλούμενος να κάνω εκτίμηση για τον αγώνα της Τούμπας, είπα πως το πιο σίγουρο σημείο είναι το over. Αυτό επαληθεύτηκε. Όπως επαληθεύτηκε, πως ο Παναθηναϊκός, δεν υπήρχε περίπτωση, να μην χτυπήσει το παιχνίδι.

Το μικρό προβάδισμα το έδινα στον ΠΑΟΚ, δίχως να θεωρώ όμως πως είναι σούπερ φαβορί, διότι βρίσκεται σε οριακή κατάσταση, όπως και ο αντίπαλος. Η απώλεια των Μακ και Ρατς, βάρυνε πιο πολύ τον ΠΑΟΚ, απ’ όσο οι απώλειες των Ζέκα και Μέντες για τον Παναθηναϊκό. Ασφαλώς το ματς, με τον ρυθμό που γίνονταν οι φάσεις στο δεύτερο μέρος, θα μπορούσε να πάει και στις δύο πλευρές.

Η νίκη του Παναθηναϊκού, τον κρατάει σε λογική απόσταση από την κορυφή για τα δεδομένα της εποχής και του δίνει τεράστια ώθηση για τη συνέχεια. Ο Αναστασιάδης καλείται να διαχειριστεί μια ήττα που δεν χωνεύεται εύκολα. Όσο για το αποτέλεσμα αυτό, αποδεικνύει πως ουδεμία πρόθεση υπήρχε να κάτσει να χάσει ο Παναθηναϊκός για να μην κόψει τις πιθανότητες του ΠΑΟΚ για τον τίτλο.

Αυτοί μπορεί να είναι πόθοι ανθρώπων, που πρώτα δεν θέλουν να πάρει το πρωτάθλημα ο αιώνιος αντίπαλος και μετά να το πάρει η δικιά τους ομάδα. Mε αυτό το αποτέλεσμα, ο Παναθηναϊκός ανακτά, ορισμένες καλές πιθανότητες, για να ξαναμπεί στη μάχη του τίτλου και καλύπτει και κάποιο χαμένο έδαφος. Αν υπάρξει συνέχεια και συνέπεια στις εμφανίσεις του ΠΑΟ, μπορεί να επιστρέψει για τα καλά στην κούρσα.

Ο ηρωικός Σίλντεφελντ, για όσο άντεξε και ο Γιώργος Κουτρουμπής έκαναν ένα εξαιρετικό ματς. Μεγάλη εμφάνιση έκανε και ο Λουκ Στιλ που αν έπαιζε από την αρχή της χρονιάς, ο Παναθηναϊκός θα είχε, πιθανότατα, κάποιους πόντους παραπάνω. Επίσης ο Ατζαγκούν, όσο απίστευτο και αν μοιάζει, αυτή τη στιγμή, μαζί με τον Καρέλη είναι αυτοί που οδηγούν το σκοράρισμα στον Παναθηναϊκό. Κι ο Νιγηριανός πιστώνεται και με την ουσιαστική ασίστ στο γκολ του Καρέλη, έστω κι αν ο ίδιος, χρειάστηκε να πάρει το ριμπάουντ για να σκοράρει.

Ο ΠΑΟΚ για τα δεδομένα ενός τόσο κρίσιμου ματς, ήταν φτωχός σε ιδέες. Μπορεί να μπήκε φουριόζος, να είχε κατοχή, να προσπαθούσε να πλαγιοκοπήσει, ωστόσο, έμοιαζε μια ταχύτητα κάτω, απ’ αυτή που θα έπρεπε να έχει, για να μπορέσει να διασπάσει μια τόσο πολυπρόσωπη άμυνα.

Μετά την ισοφάριση του Φακούντο, θεωρώ πως η φάση με τον Παπαδόπουλο, να μην πασάρει σε τρεις συμπαίκτες του που βρέθηκαν με έναν αμυντικό, ήταν μια από τις δύο-τρεις που έκριναν το ματς. Αν πάνω στον ενθουσιασμό, γινόταν το 2-1, η ιστορία του ματς, πιθανότατα θα ήταν διαφορετική. Η νίκη των «πράσινων» δίνει νέο ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα, πάντως, από κάθε άποψη.