Το μάτι που γυαλίζει υπάρχει στο μπάσκετ, όχι και στο ποδόσφαιρο της ΑΕΚ

Αυτός που προσπαθεί, μπορεί να κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Από την φετινή μπασκετική ΑΕΚ, ανεξάρτητα με το ποια είναι τα αποτελέσματα μέχρι τώρα, δεν είδα ούτε έναν αγώνα, ακόμα και στο ματς με την Μπεσίκτας, να τελειώνει δίχως προσπάθεια από τους παίκτες της Ένωσης. Το μπάτζετ έχε χαμηλώσει σχετικά με πέρσι, έχουν γίνει βέβαια πιο σωστές κινήσεις. Μπήκαν γερές βάσεις, έγινε μία σωστή θεμελίωση του οικοδομήματος και υπάρχουν αποτελέσματα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, ειδικά με έναν παίκτη στη θέση 5.

Η επικράτηση κόντρα στην Παρτίζαν είχε πολλά καλά μαντάτα. Η ΑΕΚ θα πάει για το ματς στο ΣΕΦ με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία, έχοντας το επτά στα επτά στην Α1 κι ένα ρεκόρ 4-2 στον όμιλο του FIBA Champions League. O απολογισμός είναι ίσως καλύτερος και από τις προσδοκίες του πλέον αισιόδοξου. Παρά το γεγονός πως δεν είχε την στήριξη που θα περίμενε κανείς εντός έδρας από τον κόσμο, γιατί ειδικά στα εκτός το πάρτι δεν τελειώνει ποτέ, για την ΑΕΚ η χρονιά κυλάει πρώτα απ’ όλα με σοβαρότητα και οι παίκτες δίνουν τα πάντα σε κάθε παιχνίδι. Σίγουρα θα έρθουν και άλλες ήττες, αλλά το κυριότερο είναι πως αυτή η ομάδα, αυτό που κάνει, το πράττει σαν σύνολο. Ακόμα και τις στιγμές που ο Ζντοβτς μανουριάζει με τους παίκτες του, αυτό μοιάζει να είναι απόλυτα μέσα στην ταυτότητα αυτής της ομάδας. Μία ομάδα που προσπαθεί μέχρι τέλους και δεν τα παρατάει ποτέ.

Η ΑΕΚ στο μπάσκετ σταδιακά κερδίζει και τον κόσμο της. Κερδίζει νέο κόσμο, που βλέπει την προσπάθεια του Μάκη Αγγελόπουλου. Κι έχω την αίσθηση πως όσο θα κυλά ο καιρός, ο Ενωσίτης θα σταθεί όλο και με μεγαλύτερη θέρμη στην ομάδα του μπάσκετ που κάνει αυτό που μπορεί. Καλό ή κακό μπάσκετ, άσχημο ή όμορφο θέαμα από το ένα παιχνίδι στο άλλο η ΑΕΚ παλεύει και θεωρώ πως έχει πάρει όσα αξίζει σε αυτή τη χρονιά.

Από την άλλη έχεις ένα τμήμα που λες και μεταλλάχθηκε φέτος. Ούτε και την προηγούμενη σεζόν υπήρχε ποιότητα, που με βάση τη λογική φέτος είναι και περισσότερο. Όμως από τον Πογέτ και μετά υπήρχε μάτι που γυάλιζε, υπήρχε δίψα για διάκριση, υπήρχε αυταπάρνηση μέσα στο παιχνίδι. Από την αρχή της χρονιάς, αυτό που έβγαζε αυτή η ΑΕΚ, ακόμα και μετά τις δύο πρώτες νίκες είναι κάτι απόμακρο. Βέβαια εκεί υπήρχε ένας προπονητής που έμοιαζε σαν ξένο σώμα με τους ποδοσφαιριστές. Αλλά και πολλοί από τους παίκτες, πέρα από τα καθαρά τεχνικά στοιχεία ή εκείνα που έχουν να κάνουν με τη φυσική κατάσταση, δεν προσπαθούν όσο πέρσι. Αυτό το μάτι που γυάλιζε και έδειχνε δίψα για διάκριση, είναι κάτι που φέτος δεν έχουμε δει.

Η δική μου άποψη είναι πως φέτος οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές φαίνονται σα να κάνουν διεκπεραίωση. Δεν υπάρχει καμία έμπνευση ούτε σε ατομικό επίπεδο, δεν υπάρχει μεράκι. Αν σε οτιδήποτε κανείς, δεν βάλεις το τελευταίο δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ένα θετικό αποτέλεσμα. Υπάρχει μία αίσθηση πως αυτό που κάνουν οι ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο είναι μια διεκπεραίωση και πως νοιάζονται περισσότερο για την εικόνα που θα βγάλει ο καθένας ατομικά προς τα έξω. Αυτός και όχι το κακό θέαμα ή τα αρνητικά αποτελέσματα, θα ήταν ο κυριότερος λόγος που αν ήμουν ένας απλός φίλαθλος ή οπαδός δεν θα πατούσα το πόδι μου στο γήπεδο. Κι επειδή αυτό είναι φανερό από την εκκίνηση της σεζόν, θεωρώ πως ο Μελισσανίδης, όφειλε να κάνει νωρίτερα την επίσκεψη στα Σπάτα.

Στη ραδιοφωνική εκπομπή της Τρίτης, ανέφερα πως θα έπρεπε μετά την αντικατάσταση του προπονητή, να έχει γίνει μια ομιλίας της διοίκησης προς τους παίκτες. Αφού δεν έγινε, αποκλειστικά υπεύθυνος φάνηκε ο Κετσπάγια, αλλά ήταν δεδομένο πως ευθύνες υπάρχουν και από τους ποδοσφαιριστές. Υπήρχαν και μοιάζουν ακόμα περισσότερες, από τη στιγμή που δεν άλλαξε η κατάσταση, ούτε μετά την έλευση του Μοράις. Αν οι υπάλληλοι μιας εταιρίας, τα στελέχη της ή οι παίκτες μιας ομάδας αντιληφθούν πως δεν έχουν καμία ευθύνη, τότε τα αποτελέσματα θα είναι αυτά που βλέπουμε στην ποδοσφαιρική ΑΕΚ.

Η αλλαγή του Κετσπάγια ήταν μονόδρομος, αλλά από την άλλη αφού τον άλλαξε, ο Μελισσανίδης έπρεπε να είχε πραγματοποιήσει την επίσκεψη που έκανε την Τρίτη. Θα είχαν αποφευχθεί πολλά κρούσματα απειθαρχίας και εγωκεντρισμού που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο στη φετινή ποδοσφαιρική ΑΕΚ, που πάνω απ’ όλα δεν έχει φέτος τη φωτιά που υπήρχε στους παίκτες της. Όταν δεν υπάρχει το…σπίρτο, τότε κι η ποιότητα, μικρή ή μεγάλη πάει περίπατο. Κι αυτό είναι το πιο ενοχλητικό θαρρώ, για τον κόσμο.