Το «λάσο» του Σπανούλη, νίκησε ζώνη και…εχθρούς

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Στα φιλικά προετοιμασίας, αναρωτιόμασταν ποια θα είναι η αντίδραση της Εθνικής όταν η μπάλα θα «έκαιγε» και ο αντίπαλος θα ήταν μπροστά ή κοντά στο σκορ. Η απορία δεν λύθηκε στην μοναδική ευκαιρία που δόθηκε με τους Σέρβους, αλλά στις δυο πρώτες αγωνιστικές του μουντομπάσκετ, οι απαντήσεις δόθηκαν. Όσο και αν Κίνα και Πουέρτο Ρίκο δεν ανταποκρίνονται στο μέγεθος των ομάδων που θα πρέπει να νικήσουμε για να διακριθούμε, μας έδωσαν πολλά και καλά μαθήματα για το πως θα πρέπει να πράξουμε στην συνέχεια. Οι απουσίες των Φώτση-Σχορτσανίτη που δυστυχώς φάνηκαν όσο δεν περιμέναμε και στις δυο «μάχες», παύουν να υφίστανται αφού οι δυο παίκτες εξέτισαν και μάλιστα με δύο νίκες. Υπερπολύτιμες, όχι μόνο για την βαθμολογική τους αξία, αλλά και για την ηρεμία της ομάδας, που έδειχνε να έχει κλονιστεί στο έπακρο μετά τα όσα συνέβησαν εκείνη την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ.

Και αν η Κίνα δεν διέθετε το ταλέντο να μας κοντράρει μέχρι τέλους, το Πουέρτο Ρίκο, με το άναρχο παιχνίδι του και την πολύ καλή μέρα στην οποία βρέθηκαν οι Μπαρέα και Ράμος το έκανε. Η συνταγή της ζώνης (2-3) εφαρμόστηκε καλύτερα από τους Λατίνους, αφού εκτός του να…υπάρχουν στο χώρο όπως οι Κινέζοι, προσαρμόζονταν στα drives που σωστά επιχειρούσαν σήμερα οι διεθνείς και έτσι το παιχνίδι κρεμόταν σε μία κλωστή μέχρι το 35ο λεπτό του. Όταν και η Εθνική έκανε, επιτέλους, αυτό που έπρεπε στο παρκέ. Χρησιμοποίησε τα ατού της και κυρίως, έπαιξε έξυπνα. Έχοντας έναν Σπανούλη (πραγματικός ηγέτης) βγαλμένο από τις μεγάλες βραδιές της Πολωνίας, ξεπέρασε και αυτό το εμπόδιο και μπορεί να λέει ότι για αυτήν, τώρα αρχίζει το τουρνουά. Όχι μόνο γιατί θα έχει δυο ακόμη «όπλα» στην φαρέτρα –και μάλιστα οπλοπολυβόλα- αλλά γιατί ξέρει ότι με μία νίκη επί της οικοδέσποινας Τουρκίας την Τρίτη και λίγη προσοχή στα δυο επόμενα ματς, θα έχει βάλει τις βάσεις για τα ημιτελικά.

Ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα κόντρα στους Τούρκους, η λογική λέει πως θα δείξουμε καλύτερη εικόνα ως ομάδα. Δεκτή επίσης, θα είναι και λίγη περισσότερη βοήθεια από τους παίκτες του πάγκου, όταν το σύστημα δείχνει να «βραχυκυκλώνει». Σαν και αυτή που έδωσε ο Καϊμακόγλου στα τρία τελευταία λεπτά για παράδειγμα. Τι άλλο μας άρεσε απόψε; Το ότι ακόμα και στην μέτρια-κακή βραδιά της αυτή η ομάδα βρίσκει τα κλειδιά της νίκης. Το πάθος και η σκληρότητα, μέσα στο αθλητικό πλαίσιο, που έβγαλαν οι διεθνείς. Η …πονηριά που έβαλαν στο παρκέ, με τις επαφές που επεδίωκαν προς το τέλος ώστε να πάμε στις βολές. Στοιχεία-λεπτομέρειες που κάνουν όμως την διαφορά σε πολλές περιπτώσεις. Τα λάθη ήταν σχετικά λίγα για τον τρόπο που εξελίχθηκε το ματς, δείγμα καθαρού μυαλού και αποφασιστικότητας. Η άνοδος του Διαμαντίδη στο δεύτερο ημίχρονο και η απολαυστική παρουσία του Τσαρτσαρή στο πρώτο, πιστώνονται επίσης στα θετικά. Η άμυνα, παρόλο που δεν πήρε για δεύτερο σερί βράδυ καλό βαθμό και μάλιστα κόντρα σε κατώτερο αντίπαλο, έκλεισε σωστά στο τέλος τον «πονοκέφαλο» που άκουγε στο όνομα Μπαρέα. Αν έπαιζε και ο Αρόγιο θα είχαμε μεγαλύτερο πρόβλημα.

Παράλληλα, ψάξαμε περισσότερο την πίεση πάνω στην μπάλα, βγήκαμε περισσότερο στον αιφνιδιασμό και κλέψαμε μπάλες. Τα σπλιτ άουτ ήταν πιο εύστοχα και οξυδερκή, με αποτέλεσμα να βρούμε λύσεις κόντρα στη ζώνη, όμως και πάλι ο αριθμός των σουτ τριών πόντων που επιχειρήσαμε ήταν υπερβολικός. Στα επιθετικά ριμπάουντ πήραμε καλό βαθμό, όχι όμως και στα αμυντικά, αφού το Πουέρτο Ρίκο ανανέωσε εννέα φορές την επίθεσή του, τομέας που χρειάζεται βελτίωση. Το «αγκάθι» του φορτώματος των ψηλών με φάουλ θα ξεπεραστεί με την επάνοδο Σχορτσανίτη και Φώτση. Προβληματίζουν οι ανεξήγητα πολλές χαμένες βολές και κάποιες «περίεργες» αποφάσεις των διαιτητών σε βάρος μας… Το τελευταίο ίσως και να ήταν αναμενόμενο, όμως εμείς θα πρέπει να κάνουμε τέλεια όλα όσα μπορούμε -χρειαζόμαστε βελτίωση- για να τα καταφέρουμε και να μην κοιτάμε τους υπόλοιπους. Όπως έκανε απόψε ο Σπανούλης και το…λάσο του.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com