Βραβείο καλύτερης σπουδαστικής ταινίας στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Πελοποννήσου πήρε η ταινία μικρού μήκους «Το κασκώλ» του Χρήστου Στάμου.
Στην Αθήνα του 1980 βλέπουμε την καθημερινότητα της οικογένειας του Απόστολου και της Δήμητρας. Επίκεντρο ο μικρός Χρήστος ο οποίος βιώνει τα παιδικά του χρόνια χωρίς την παρουσία του πατέρα που είναι αφοσιωμένος στην μεγάλη του αγάπη την ΑΕΚ.
Χρόνια μετά, μεταφερόμαστε στην Αθήνα του 2013 όπου ο μικρός Χρήστος, μεγάλος πια έχει την δική του οικογένεια με την Ερατώ. Και σε αυτή την περίπτωση, επίκεντρο ο μικρός Δημήτρης ο οποίος βιώνει την ίδια αποξένωση από τον πατέρα του. Μ? έναν μαγικό τρόπο η ιστορία επαναλαμβάνεται? Ο Χρήστος ως πατέρας κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, τα ίδια λάθη με τον πατέρα του Απόστολο... Μέχρι πότε;
Είναι μια μικρού μήκους ταινία που συνδυάζει την μυθοπλασία και αυτοβιογραφικά στοιχεία. Το σενάριο της ταινίας «Το Κασκώλ» πραγματεύεται το θέμα της σχέσης πατέρα-γιου και πως το πατρικό πρότυπο συμπεριφοράς μεταφέρεται από γενιά σε γενιά πολλές φορές ασυνείδητα. Ο στόχος είναι να αποδοθεί οπτικά η σχέση αυτή με απλό και καθημερινό τρόπο, γρήγορες εναλλαγές δίνοντας έμφαση στα συναισθήματα των χαρακτήρων πατέρα-γιου και στις δύο οικογένειες χωρίς όμως να παραμελείται η παρέμβαση του ρόλου της μητέρας και των «οικογενειακών» στερεοτύπων που διαθέτει η ελληνική κοινωνία αιώνες τώρα.
Ο δημιουργός της ταινίας, Χρήστος Στάμος, μίλησε στη «SportDay» για το «κασκώλ».
«Στην ταινία αυτή διερευνούμε την σχέση πατέρα-γιού και πως η συμπεριφορά του πατέρα αναπαράγεται μετά από χρόνια από τον «νέο» πατέρα στο δικό του γιό. Συμπεριφορές που πολλές φορές γίνονται ασυνείδητα κι άλλες ενσυνείδητα».
Πως γεννήθηκε η ιδέα για την ταινία; Λίγα λόγια για το περιεχόμενο της και που απευθύνεται.
«Από την αρχή η ιδέα είχε κομβικό σημείο την αγάπη για την ΑΕΚ. Και πως γενιές και γενιές μεγαλώνουν με την αγάπη αυτή ανεξάρτητα από την κατηγορία που είναι η ομάδα κι αν πάει καλά ή όχι. Είναι συναισθηματικό το δέσιμο. Το δέσιμο που είχα-έχω κι εγώ, κι αυτό ήθελα να αποδώσω. Με αφετηρία αυτό, και μετά από πολλές προσπάθειες κατέληξα στην ιστορία μας, όπου βλέπουμε την ζωή δύο οικογενειών ή μάλλον την εξέλιξη μιας οικογένειας μέσα στον χρόνο. Τις αντρικές φιγούρες να έχουν μια λατρεία στην ομάδα η οποία μεταφέρετε από γενιά σε γενιά σχεδόν αμέσως μετά την γέννηση του γιού.
Παράλληλα, θίγεται και το θέμα της μεταφοράς των αντρικών προτύπων από γενιά σε γενιά που όλοι βιώνουμε μεγαλώνοντας στις οικογένειες μας που πολλές φορές είναι ασυνείδητη. Έτσι λοιπόν, στην ταινία βλέπουμε την λατρεία αυτή να γίνεται εμπόδιο στη σχέση πατέρα και γιου. Στο τέλος έρχεται η λύτρωση για τους δύο χαρακτήρες, αφού γίνεται συνειδητή η κατάσταση, ο Πατέρας του 2014 καταλαβαίνει τα λάθη του και συνδέεται με τον γιο του.
Η ταινία απευθύνεται σε όλη την οικογένεια και κυρίως στις ηλικίες από 30+. Νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε να βρούμε στοιχεία από τις δικές μας οικογένειες και ζωές στην ταινία».
Έχετε ο ίδιος παρόμοια εμπειρία; Έχετε νιώσει ποτέ πως για χάρη της ομάδας σας έχετε παραμελήσει κάποιον ή κάτι; Έχει δηλαδή το έργο αυτοβιογραφικά στοιχεία;
«Η ταινία έχει κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία όχι όμως στο θέμα που αναφέρεστε. Έχει το στοιχείο της έλλειψης του πατέρα που είναι αυτοβιογραφικό γιατί έχω χάσει τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία και η έλλειψη του ήταν μεγάλη. Η ομάδα δεν με έχει οδηγήσει να παραμελήσω κάποιον ποτέ ίσα- ίσα στην ηλικία που έχασα τον πατέρα μου με βοήθησε να κρατηθώ από κάπου και να συνεχίσω την ζωή μου».
Σας βοήθησε κάποιος φορέας, κάποιοι άνθρωποι ή η ίδια η ΑΕΚ για να πραγματοποιηθεί αυτή η ταινία;
«Με βοήθησαν αρκετοί άνθρωποι για να γίνει αυτή η ταινία. Πρώτη και καλύτερη η γυναίκα μου, ο κουμπάρος μου και πάρα πολύ φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι. Θα ήθελα να σταθώ στους αγνώστους περισσότερο καθώς ήταν εκείνοι που το έκαναν χωρίς κανένα όφελος. Θα ξεκινήσω από το σενάριο και θα πω πως στην κυριολεξία εαν δεν ήταν η Έμυ Μπούλοκ, μπορεί η ταινία να μην τελείωνε ποτέ. Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος που με την ευγένεια και το χαμόγελο του μας έδινε ένα στήριγμα και ένα χέρι βοηθείας αλλά και την αίσθηση ότι συμμετείχε και εκείνος με τον δικό του τρόπο. Ο κύριος Νίκος Κατσαρός με την ευγένεια του και την αποφασιστικότητα να φέρει εις πέρας τον δικό του και γνώριμο ρόλο, του sportcaster που ακούμε και λατρεύουμε. Τον Βασίλη τον Σαμπράκο, τον εξαίρετο δημοσιογράφο και άνθρωπο, φίλο στο facebook που χωρίς δισταγμό μου προσέφερε την λύση σε μια συνδετική αλυσίδα. Έψαξε, ρώτησε, έμαθε για να βοηθήσει ποιόν;;; Έναν απλό και άγνωστο προς αυτόν άνθρωπο. Επίσης απευθύνθηκα και στον Άκη Τάκη τον υπεύθυνο ασφαλείας της Super League, παλιό γνωστό και καλό φίλο. Και φτάνουμε τέλος στο όνομα Χριστίνα... Την original Χριστίνα... αυτό τα λέει όλα. Και μέσω εκείνης βρίσκουμε και το διαρκείας... μέσω πολλών τηλεφωνημάτων και ραντεβού στα χέρια ενός επιχειρηματία, γνωστού φανατικού φιλάθλου της ομάδας (Α. Μαργαρίτης), ο οποίος έχει στην κατοχή του εισιτήρια διαρκείας από εκείνη την εποχή μέχρι και σήμερα. Αποτελεί ένα κειμήλιο και το μεταχειρίστηκα με ιδιαίτερη προσοχή. Φρόντισα να χρησιμοποιήσουμε ένα αντίγραφο στα γυρίσματα έτσι ώστε να διατηρήσουμε το γνήσιο στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Από την ΑΕΚ δεν θα ήθελα ποτέ να ζητήσω κάτι, το μόνο που θα ήθελα (και αυτό που έχω στο μυαλό μου να κάνω) να δώσω ένα dvd στον πρόεδρο κύριο Μελισσανίδη και να του ζητήσω να μην ξαναζήσουμε στιγμές σαν τις περυσινές.
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διοργανωτές και τους ανθρώπους πίσω από το 5 Διεθνές Φεστιβάλ Πελοποννήσου. Με αγκάλιασαν και με έκαναν να νιώσω από την πρώτη στιγμή πολύ άνετα. Η διοργάνωση ήταν καθ όλα άψογη και αξίζει τον κόπο να υποστηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες που κατά πολύ βασίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τις θυσίες των ανθρώπων που πονάνε το σινεμά.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ηθοποιούς που με εμπιστεύτηκαν και έβαλαν πλάτη άμισθη, για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους πρωταγωνιστές Σόλων Τσούνη, Μαρία Παπαφωτίου, Σταύρο Δάλκο και Ελένη Βρεττού για την άψογη συνεργασία καθώς επίσης και στις οικογένειες Κοντή, Καγιάφη, Δερεζέα και Κοκκίνη που στήριξαν τους μικρούς πρωταγωνιστές μου».
Πόσο χρόνο διήρκησαν τα γυρίσματα;
«Σημαντικό σημείο για μένα, πριν ακόμα ξεκινήσουν τα γυρίσματα, ήταν ο καλύτερος δυνατός προγραμματισμός συνδυάζοντας τους χώρους, τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των ηθοποιών και συντελεστών που έπρεπε να λάβω υπόψη μου. Επίσης έπρεπε να σκεφτώ και τα παιδιά , τους μικρούς «ηθοποιούς» της ταινίας, και τους συνοδούς τους που έπρεπε να υποστούν την λιγότερη ταλαιπωρία από όλους. Παιδεύτηκα αρκετά για να βγει ένα πρόγραμμα που να καλύπτει όλες τις ανάγκες και να είναι ανθρώπινο χωρίς να ξεπερνά τις 7 ώρες γύρισμα την ημέρα. Επίσης, για την μέγιστη διευκόλυνση των ηθοποιών & συντελεστών είχα στη διάθεση μου ένα αυτοκίνητο με οδηγό για να κάνει τις απαραίτητες διαδρομές κυρίως από τους κοντινούς σταθμούς του μετρό προς τους χώρους γυρισμάτων. Μερικές μέρες πριν τα γυρίσματα, ο οδηγός έκανε αναγνωριστικές διαδρομές για να είναι γνώστης των διαδρομών αλλά και των ατόμων που θα μετέφερε όπως τον «ηλικιωμένο παππού» για να τον γνωρίζουν οι άνθρωποι και να αισθάνονται μια σχετική ασφάλεια. Η οργάνωση αυτή τελικά κατέληξε να είναι σωτήρια και σημαντική για την εύρυθμη λειτουργία των γυρισμάτων και τους χρόνους που χρειαστήκαμε. Λάβαμε, ως ομάδα παραγωγής, συγχαρητήρια από όλους τους συντελεστές γι? αυτό (Λήδα Κομνηνού, Κυριάκος Κουντουριωτης), καθώς καμία μέρα δεν ξεφύγαμε χρονικά από τις 7 ώρες που είχαμε θέσει ως στόχο και 6 ημέρες γυρίσματα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν εξουθενωτικό για μένα να προσπαθώ να καλύψω όλες τις ανάγκες και να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο. Μ? ευχαρίστησε που όλοι έμειναν ικανοποιημένοι».
Πως επιλέχθηκαν οι ηθοποιοί;
«Για την επιλογή των ηθοποιών έγιναν 3 κάστινγκ που συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό ηθοποιών, αλλά οι ηθοποιοί έπρεπε να δέσουν με βάση την ιστορία που είχα στο μυαλό μου. Να ταιριάζουν φυσιογνωμικά με την μητέρα μου, τον πατέρα μου, την γυναίκα μου ακόμα και με εμένα τον ίδιο.
Η σημαντικότερη σκηνοθετική πρόκληση που αντιμετώπισα στα γυρίσματα ήταν η συνεργασία μου με τα παιδιά. Για τις ανάγκες της ταινίας χρειαστήκαμε τέσσερα παιδιά ηλικιών 5 μηνών, 2 ετών, 6 και 7 αντίστοιχα. Στο στάδιο της προετοιμασίας, είχαμε φροντίσει τα δύο μεγαλύτερα παιδιά να έχουν γνωρίσει εκ των προτέρων τους ηθοποιούς που θα ερμήνευαν στην ταινία τους γονείς τους έτσι ώστε να νιώθουν πιο άνετα και να το δουν ως παιχνίδι. Εδώ αξίζει να αναφερθεί, ότι το αρχικό παιδί που είχα επιλέξει και που είχαν γνωρίσει οι ηθοποιοί τα Χριστούγεννα στο χώρο του, οι γονείς του επικαλέστηκαν κώλυμα και αναγκάστηκα να βρω αντικαταστάτη. Ευτυχώς, κατάφερα να βρω άλλο παιδί σε πολύ λίγο χρόνο όπου εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι είχε την υποκριτική δυνατότητα που χρειαζόταν η ταινία. Τελικά, αυτό που ήταν αρχικά μια μεγάλη δυσκολία για την έκβαση της ταινίας αποδείχθηκε προς όφελος της. Ως αποτέλεσμα αυτού, χρειάστηκε η μια σκηνή που διαδραματίζεται στο υπνοδωμάτιο του να γυριστεί στο πραγματικό υπνοδωμάτιο του παιδιού για να μειωθεί η ανασφάλεια του και να νιώσει άνετα. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, ένα πράγμα δεν μπορούσε να υπολογισθεί με ακρίβεια, πότε θα κουραστεί ένα παιδί και πως θα αντιδράσει όταν αυτό συμβεί. Συγκεκριμένα, το ένα εξ αυτών, όταν πια κουράστηκε, κάθισε κάτω κι άρχισε να τραγουδάει μη επιτρέποντας να προχωρήσει το γύρισμα. Μόνο όταν ο πατέρας του το πήρε από τον χώρο και επέστρεψε μετά από μια ώρα, μπόρεσαν τα γυρίσματα να συνεχιστούν και να ολοκληρωθούν. Κι αυτό γίνεται ανεξάρτητα από την προετοιμασία που έκαναν οι γονείς μαζί τους πριν τα γυρίσματα, που ήταν η μέγιστη δυνατή. Και οι δύο οικογένειες των παιδιών 6 & 7 ετών αντίστοιχα, δούλεψαν πολύ με τα παιδιά και τον ρόλο που είχαν να παίξουν. Ήταν επίσης αξιοθαύμαστη η συμβολή των οικογενειών τους κατά την διάρκεια των γυρισμάτων για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Από την άλλη, εντελώς ανεξέλεγκτο ήταν το παιδί των 2 ετών. Σε αυτή την ηλικία είμαι πεπεισμένος πλέον ότι είναι αδύνατον ένα παιδί να ακολουθήσει οδηγίες. Οι σκηνές που είχαμε να γυρίσουμε με το δίχρονο αγοράκι μας παίδεψαν περισσότερο. Χρειαζόταν να ξαπλώσει στο κρεβάτι του και να κλείσει τα μάτια του, πράγμα βέβαια που δεν έγινε ποτέ. Καταφύγαμε σε πολλές δράσεις για να πείσουμε το παιδί να το κάνει αυτό, μέχρι που κρατήσαμε ελάχιστο κόσμο στον χώρο, ξαπλώσαμε στο πάτωμα και κάναμε πως κοιμόμασταν, αλλά και πάλι ο μικρός Μάνος τίποτα. Τέλος, καμία αντίσταση δεν είχα από το 5μηνο βρέφος όπως ήταν αναμενόμενο. Η αίσθηση μου είναι ότι αυτή η ηλικία είναι ιδανική για συμμετοχή σε ταινία. Σημαντικό βέβαια σε αυτή την περίπτωση ήταν η άψογη συνεργασία της γιαγιάς αλλά και συνοδού του βρέφους».
Πως στήθηκε όλο το σκηνικό από τη δεκαετία του '80;
«Για το σκηνικό του 1980 βρήκαμε το κατάλληλο σπίτι που είχε αυτό το ύφος και την επίπλωση κατά πολύ, από μια θεία που έμενε μόνιμα στο εξωτερικό. Εξίσου σημαντικό σημείο για την καλύτερη σκηνική εικαστική απόδοση της δεκαετίας του 1980 ήταν η έρευνα που χρειάστηκε να γίνει για τα αντικείμενα που θα απέδιδαν καλύτερα την εποχή όπως π.χ. τηλεόραση, τηλέφωνο, κρεβατάκι μωρού, παιχνίδια, παιδικές σειρές που έπαιζαν στη τηλεόραση κτλ. Ήταν πολύ δύσκολο και αγχωτικό για μένα να βρω, μαζί με τους συνεργάτες μου, όλα εκείνα τα αντικείμενα που θα παρέπεμπαν χρονικά σε εκείνη την εποχή. Συνστρατεύτηκαν γνωστοί και φίλοι για τον εντοπισμό των αντικειμένων αυτών, μια προσπάθεια που στέφθηκε με επιτυχία. Κάποια από τα αντικείμενα αυτά τα δανείστηκα από τις αποθήκες γνωστών και φίλων και κάποια τα αγόρασα από καταστήματα του Μοναστηρακίου και από την χρυσή ευκαιρία».
ΤΟ ΚΑΣΚΩΛ (ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ) from chris stamos on Vimeo.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία οnline από το vimeo https://vimeo.com/97951105 . Ο κωδικός είναι kaskol
Συντελεστές:
Ηθοποιοί: Σταύρος Δάλκος (Απόστολος 1980), Ελένη Βρεττού (Δήμητρα 1980 και γιαγιά 2014), Σόλων Τσούνης (Χρήστος 2014), Μαρία Παπαφωτίου (Ερατώ 2014), Κωνσταντίνος Μούτσης (φίλος Απόστολου), Ιφιγένεια Μακρή (φίλη Δήμητρας), Παναγιώτης Παρασχάκης (Παππούς), Νίκος Καγιάφης (μικρός Δημήτρης 2014), Παναγιώτης Κοντής (Χρήστος 7 ετών 1980), Μάνος Δερεζέας (Χρήστος 2 ετών 1980), Αθανασία Κοκκίνη (μωρό Χρήστος 1980), Κρίσυ Αγαλοπούλου (φίλη οικογένειας 1980), Λήδα Κομνηνού (φίλη οικογένειας 1980)
Σενάριο: Χρήστος Στάμος- Έμυ Τζάβρα Μπούλοκ
Υπεύθυνη Παραγωγής: Λήδα Κομνηνού
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Χρήστος Στάμος,
Μοντάζ: Γιώργος Κατσουλιέρης - Χάρης Κατσουλιέρης
Πρωτότυπη Μουσική: Θεολόγος-Γρηγόρης Ονήλ-Λινάκης
Ήχος: Δημήτρης Κανελλόπουλος, Κώστας Κουτελιδάκης
Μπoύμαν: Χρήστος Κωσταντάρας
Βοηθός Διευθυντή Φωτογραφίας-Κώστας Δρακάκης
Βοηθός Σκηνοθέτη-Κυριάκος Γκίκας
Β Βοηθός Σκηνοθέτη & Σκριπτ-Άννα Αντωνοπούλου
Γκάφερ-Γρηγόρης Μόσχος
Ηλεκτρολόγος-Χρήστος Μόσχος
Κοστούμια-Άννα Βεσκούκη
Μακιγιάζ-Τζένιφερ Ρέι & Πηνελόπη Ανδροπούλου
Μιξάζ-Λευτέρης Δούρος,
Βοηθοί Παραγωγής-Κυριάκος Κουντουριώτης & Φώτης Βελέντζας ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_140042.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
