Το «φάουλ» του Δέλλα στην ΑΕΚ

«Μας μένει μία πικρία. Στο πρώτο ματς δεν ήμασταν καλοί. Στο δεύτερο όμως κερδίσαμε κατά κράτος την ΑΕΚ, βάλαμε το γκολ που θέλαμε όμως δυστυχώς έτσι είναι το ποδόσφαιρο.

Με μία στραβοκλωτσιά δημιουργήθηκε η φάση για την ΑΕΚ και δεχθήκαμε ένα γκολ σε σημείο που δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Συγχαρητήρια στην ΑΕΚ, κλείνει για εμάς μία περίεργη χρονιά με έναν πικρό αποκλεισμό. Νομίζω πως στον τελικό δεν προκρίθηκε η καλύτερη ομάδα, αλλά η πιο τυχερή».

Οι δηλώσεις αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα είναι πάντα «παγίδα» για τους πρωταγωνιστές του. Απειλούν να τους εκθέσουν ή να δώσουν γι’ αυτούς εντυπώσεις που είναι λανθασμένες.

Ε, ευτυχώς που ο Τραϊανός Δέλλας έχει δώσει χρόνια τώρα τα διαπιστευτήρια του (τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής) στην ΑΕΚ, γιατί αλλιώς όσα είπε μετά τον ημιτελικό με τον Ατρόμητο θα κινδύνευαν να τον κάνουν αντιπαθή.

Πικραμένος από το αποτέλεσμα και με το ελαφρυντικό της φόρτισης από το γεγονός ότι η ομάδα του έχασε «στο τσακ» το δικαίωμα να διεκδικήσει την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου (κάτι που για τον ίδιο ως προπονητή των Περιστεριωτών θα ήταν εξαιρετικό επίτευγμα σε λίγους μόλις μήνες δουλειάς) ο «Τράι» δεν είναι ότι αδίκησε την ΑΕΚ με τα λεγόμενά του. Το θέμα ήταν ότι αδίκησε τον εαυτό του.

Γιατί αφενός είπε πράγματα που δεν ισχύουν. Βάφτισε «στραβοκλωτσιά» μια άψογη μπαλιά του Μπαρμπόσα, από την οποία ξεκίνησε ο υποδειγματικός συνδυασμός του γκολ της ισοφάρισης. Ισχυρίστηκε πως στον τελικό πέρασε η τυχερότερη -και όχι η καλύτερη ομάδα- όταν στο πρώτο ματς (και κατά δική του παραδοχή) το 1-0 κολάκευε πολύ τον Ατρόμητο. Το άσχημο όμως δεν ήταν αυτό. Στο κάτω-κάτω όλοι δικαιούνται μια άστοχη κρίση (ειδικά με τους παλμούς από την ένταση του αγώνα ακόμα ανεβασμένους).

Το άσχημο ήταν ότι άφησε την πικρία που ενδεχομένως αισθάνεται για την αποχώρησή του (και η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει βάση) να επικρατήσει. Να φανεί σαν «κακία», που καμία σχέση δεν έχει με το ήθος και τον χαρακτήρα του. Και να στενοχωρήσει τον κόσμο της ΑΕΚ, ο οποίος εξακολουθεί να τον αγαπάει, να εκτιμά το έργο του και -γιατί όχι- να τον έχει στο μυαλό του ως προπονητή της ομάδας και κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον.

Γι’ αυτό το «φάουλ» που έκανε χθες είναι βέβαιο ότι θα του το συγχωρήσει. Ότι δεν θα σκεφτεί καν να του βγάλει… κίτρινη κάρτα. Και ότι την επόμενη φορά που θα τον βρει μπροστά του θα τον χειροκροτήσει, σαν να μην υπέπεσε ποτέ σ’ αυτό το δυνατό (λεκτικό) τάκλιν…

Γιώργος Μαραθιανός