Το έπος που δημιούργησε το πιο χρυσό «τριφύλλι»!

Η στιγμή που το παγκόσμιο ποδόσφαιρο υποκλίθηκε στο μεγαλύτερο ελληνικό θαύμα και ο Παναθηναϊκός έγραψε την πιο «χρυσή» σελίδα στην τεράστια ιστορία του. Η 2η ημέρα του Ιουνίου ήταν, είναι και θα παραμείνει ως η πιο αλησμόνητη στην αντίληψη των φίλων των «πρασίνων», με απουσία μίας παρόμοιας πορείας, να κάνει πιο μοναδική την συγκεκριμένη πορεία. Όταν ο Μίχελς έπρεπε να αλλάξει σύστημα για να κερδίσει τον… Πούσκας!

Η συμπλήρωση των 49 χρόνων από την μεγαλύτερη στιγμή που ελληνικού ποδοσφαίρου μέχρι την κατάκτηση του UEFA Euro του 2004, έχει την δική της τιμητική. Σαν σήμερα, στις 2 Ιουνίου του 1971, ο Παναθηναϊκός δίνει το παρών στον αγωνιστικό χώρο του Γουέμπλεϊ του Λονδίνου, πλάι στον τεράστιο Άγιαξ και απέναντι από το τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (σημερινό Champions League).

Ήταν η πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα που μέχρι και σήμερα, έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο ευρωπαϊκού θεσμού και οι φίλοι του ποδοσφαίρου της χώρας δεν έχουν σταματήσει να υμνούν εκείνο το βράδυ. Η ήττα με 2-0 δεν άφησε τους «πράσινους» να αγγίξουν τον ουρανό αλλά η αντίληψη του επιτεύγματος, κάνει γενιές και γενιές να νιώθουν υπερήφανες για εκείνη την ομάδα. Εκείνη την χρονιά, όλη η Ελλάδα ήταν Παναθηναϊκός.

Συμβολική ημερομηνία!

Η συγκεκριμένη ημέρα δεν ήταν ιδιαίτερη μόνο για την παρουσία του Παναθηναϊκού στον μεγάλο τελικό αλλά και για μία από τις κορυφαίες προσλήψεις προπονητών στην ιστορία του συλλόγου. Την ίδια ημερομηνία, ένα χρόνο πριν, ο Φέρεντς Πούσκας θα διαδεχθεί τον Λάκη Πετρόπουλο και θα αναλάβει τα ηνία της ομάδας, με στόχο την παραμονή στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος (όπως τις δύο προηγούμενες χρονιές).

Κανείς δεν περίμενε, ότι αυτή η ανακοίνωση, ήταν η αντίστροφη μέτρηση για την κορυφαία στιγμή ελληνικού συλλόγου και παράλληλα, την φιλοξενία ενός από τους μεγαλύτερους «θρύλους» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Ο «συνταγματάρχης» είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο όνομα στην ποδοσφαιρική του καριέρα αφού σημείωσε μοναδικές παραστάσεις με την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και της Εθνικής Ουγγαρίας την δεκαετία του ’50. Αξέχαστη παραμένει η φράση του στους παίχτες του Παναθηναϊκού η οποία έλεγε:

«Έντεκα είναι αυτοί, έντεκα είμαστε και εμείς», δημιουργώντας τις βάσεις για την ασταμάτητη επίτευξη των στόχων. Επίσης ήταν από τους κύριους λόγους που οι «πράσινοι» αγωνίστηκαν στην Λεωφόρο για τον επαναληπτικό με τον Ερυθρό Αστέρα στα ημιτελικά, αφού η δικτατορία της εποχής ήθελε το ματς να γίνει στο ανακαινισμένο «Γ. Καραϊσκάκης» του Ολυμπιακού, με τον Πάντσο να αναφέρει ότι θα παραιτηθεί αν γίνει κάτι τέτοιο. Τελικά, το πείσμα και η τεράστια προσωπικότητά του, κέρδισε αυτή την άτυπη «μάχη».



Το πρώτο ρεκόρ που άνοιξε τον δρόμο και το εκτός έδρας γκολ!

Η άνετη πρόκριση επί της Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο, πρόσφερε στον Παναθηναϊκό μία θέση στην φάση των «16» της διοργάνωσης, όπου η κληρωτίδα θα του περιορίσει αρκετά τα όνειρα. Η νικήτρια του Κυπέλλου Κυπελλούχων της περασμένης σεζόν, Σλόβαν Μπρατισλάβας, κλήθηκε να είναι το εμπόδιο για την συνέχεια των «πρασίνων» στην διοργάνωση, με τους Τσεχοσλοβάκους να πιστεύουν ότι ο πρώτος αγώνας στην Λεωφόρο θα είναι ένα απλό εύκολο απόγευμα πριν τους προημιτελικούς.

Η νίκη με 3-0 ωστόσο, δεν άφησε περιθώρια στο «φτωχό» 2-1 του δεύτερου παιχνιδιού και ο Παναθηναϊκός γίνεται ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που φτάνει στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Εκείνη την βραδιά, γίνεται η πραγματική αρχή για κάτι που δεν έχει ξανασυναντήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο και ούτε θα ξαναζούσε. Η μεγάλη Έβερτον θα αψηφήσει τις ονειρικές εμφανίσεις της Αθηναϊκής ομάδας και το 1-1 του πρώτου αγώνα στο Λίβερπουλ θα είναι αρκετό για το «λευκό» σκορ της Αθήνας και την είσοδο στα ημιτελικά. Ήταν η αρχή της μοναδικότητας του εκτός έδρας γκολ.



Ο δικηγόρος Καμάρας, ήταν ο «οδηγός» για τον τελικό!

Ο Μίμης Δομάζος ήταν από τις μεγαλύτερες μορφές της ομάδας και μαζί με τον Φέρεντς Πούσκας, ήταν τα πρόσωπα που γνώριζαν άπαντες στην Ευρώπη. Ο Τάκης Οικονομόπουλος δεν σταμάτησε να εντυπωσιάζει με τις επεμβάσεις του και ο Αντώνης Αντωνιάδης ήταν ένας ασταμάτητος «δολοφόνος» των αντίπαλων καρέ. Πίσω από τις (δικαιολογημένες) σκιές όλων αυτών, υπάρχει το όνομα του Αριστείδη Καμάρα, του δικηγόρου που επέλεξε να σηκώσει το βάρος των ημιτελικών. Η βραδιά στο Βελιγράδι κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα ήταν ο μοναδικός εφιάλτης της ομάδας του Πούσκας, όπου γνώρισε την ήττα με το βαρύ 4-1, με τον 32χρονο, τότε αμυντικό, να είναι ο μοναδικός σκορερ του Παναθηναϊκού.

Αυτό το τέρμα, αποδείχτηκε ως μία… ασίστ για να γραφτεί ο έμπειρος άσος στην ιστορία του «τριφυλλιού». Στο παιχνίδι της Λεωφόρου το ματς έχει πάρει μοναδική τροπή και με το σκορ στο 2-0, ο Καμάρας βρίσκει το γκολ που θα ολοκληρώσει έναν μοναδικό επίλογο δίνοντας μία διαφορετική μετάφραση στο εκτός έδρας τέρμα του. Το τελευταίο σφύριγμα βρίσκει τον Παναθηναϊκό να κλείνει εισιτήρια για το Λονδίνο και να πετυχαίνει μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού, με τον πρωταγωνιστή της βραδιάς να είναι αναμφίβολα ο «ήρωας» αυτής της δυάδας αγώνων. Η ανατροπή του Άγιαξ στο 1-0 της Μαδρίτης, κόντρα στην Ατλέτικο, ολοκληρώνεται με το εμφατικό 3-0 και τα «μαγικά» χαρτάκια του Γουέμπλεϊ έχουν αρχίσει να τυπώνουν το όνομα του 16ου ζευγαριού σε τελικό διοργάνωσης.



Ένας τελικός γεμάτο… «εκπλήξεις»!

Η μέρα της μεγαλύτερης στιγμής για το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε φτάσει και στις 7 μ.μ. ώρα Αγγλίας, η πρώτη σέντρα θα πρόσθετε την ομάδα του Παναθηναϊκού στο «Έβερεστ» της ιστορίας. Τα στατιστικά που ξεχώρισαν ήταν αρκετά και κανείς δεν παρέλειψε το γεγονός ότι κανένας από τους δύο συλλόγους δεν είχε πανηγυρίσει τον συγκεκριμένο τίτλο, με τον «Αίαντα» ωστόσο, να έχει ξαναβρεθεί σε ανάλογη θέση, το 1969, όπου και διασύρθηκε από την Μίλαν (4-1). Μία ακόμα ενδιαφέρουσα αναφορά είναι ότι οι «πράσινοι» παρατάχθηκαν και ολοκλήρωσαν την αναμέτρηση με την παρουσία μόνο Ελλήνων ποδοσφαιριστών, σε αντίθεση με τον Ρίνους Μίχελς, που είχε στην εντεκάδα ένα Γιουγκοσλάβο, τον Βέλιμπορ Βάσοβιτς, ενώ πέρασε στην αναμέτρηση και τον Γερμανό Χόρστ Μπλάκενμπούργκ.

Φυσικά, δεν μπορεί να παραληφθεί και η εντυπωσιακή εμφάνιση του Γιόχαν Νέεσκενς ως ακραίος μπακ, πραγματοποιώντας το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του με την φανέλα του Άγιαξ. Ο συνονόματος του «ιπτάμενου Ολλανδού», έγινε για πολλούς, ο πρώτος αμυντικός τύπου «μπακ-χαφ» αφού τα ανεβάσματά του και η παρουσία του στο ματς, έκανε δύσκολη την ζωή τόσο του εξτρεμ της ελληνικής ομάδας, όσο και του ακραίου οπισθοφύλακα. Με κορυφαίο τον ίδιο αλλά και τους Κρόιφ, Χάαν και Κάιζερ να κάνουν «θαύματα» πάνω στο χορτάρι, ο Άγιαξ θα φτάσει στην πρώτη του κατάκτηση στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και δεύτερο μετά το Intertoto Cup του 1961/62. Θα ακολουθήσαν δύο σερί τίτλοι με τα «μεγάλα αυτιά» ενώ συνολικά μέχρι σήμερα, στο μουσείο του «Γιόχαν Κρόιφ Αρένα» μετράει τέσσερα. Τέλος, μπορεί ο Αντώνης Αντωνιάδης να μην βρήκε δίχτυα για τρίτη φορά μέσα στο τουρνουά, ωστόσο κατάφερε να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ με 10 γκολ, την ίδια στιγμή που ο Παναθηναϊκός μετρούσε συνολικά 16 τέρματα.



Η απώλεια ενός τέτοιου τίτλου δεν επισκίασε ποτέ την ανατριχιαστική πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό όπου μόνο κορυφαίες ομάδες έχουν καταφέρει να δώσουν τον παρών. Οι πρωτόγνωρες καταστάσεις σε Αθήνα και Ελλάδα έκαναν αυτή την ομάδα μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του αθλητισμού της χώρας και μέχρι σήμερα καμία ομάδα δεν έχει κάνει αντίστοιχο επίτευγμα. Εκείνο το έπος, δημιούργησε την πιο «χρυσή» σελίδας της πράσινης ιστορίας!

Επιμέλεια: Νότης Χάλαρης