Το δίχρονο αγόρι έγινε είκοσι!

Ήμουν 19 ετών και o ΣΠΟΡ FM δεν είχε κλείσει καλά-καλά τα δύο χρόνια του, όταν οι δρόμοι μας συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1998 στην Καλλιθέα. Ήταν δεν ήταν δύο ετών ο ρούκι των ερτζιανών τον Φεβρουάριο του 1998, την εποχή που περνούσα για πρώτη φορά την πόρτα στο δεύτερο όροφο του κτιρίου στη Θησέως και Σιβιτανίδου.

Γράφει ο Σωτήρης Ταμπάκος

Μαζί κάναμε τα πρώτα μας βήματα. Ο ΣΠΟΡ FM είχε αρχίσει να γίνεται η καθημερινή συνήθεια των ακροατών και ο υπογράφων να «περπατάει» στα πρώτα στάδια της αθλητικής δημοσιογραφίας.

Κοινή πορεία, γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες. Όνειρα που έγιναν πραγματικότητα και φιλοδοξίες που εκπληρώθηκαν. Βήμα - βήμα, από την καθιέρωση στην μπάντα των FM μέχρι την κορυφή των αθλητικών ραδιοφώνων.

Απόλαυσα την κάθε στιγμή και γεύτηκα τις αμέτρητες χαρές «εντός και εκτός αέρα». Ωρίμασα ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας μέσα από τις δυσκολίες στη διαδρομή μου στους 94,6.

Πάνω απ’ όλα, όμως, ο ΣΠΟΡ FM ήταν μια μεγάλη παρέα και μια ωραία ιστορία που συνεχίζεται ή αν προτιμάτε, κλείνει δύο δεκαετίες. Πρωταγωνιστές ήταν, επίσης, και θα τους θυμόμαστε για πάντα, όλοι όσοι «έφυγαν» νωρίς και δεν βρίσκονται πλέον κοντά μας (Αντώνης, Χαράλαμπος, Αντώνης, Γιώργος, Μιχάλης).

Όσο για τις καλύτερες στιγμές; Δεν γίνεται να ξεχωρίσεις μία, ούτε να αξιολογήσεις τις κορυφαίες. Η μία συμπληρώνει την άλλη και έτσι αποκαλύπτεται το δημιούργημα της 20ετίας.

Πέρασα, δειλά-δειλά, το κατώφλι του ΣΠΟΡ FM στα 19 μου και ο πρώτος που με έβαλε στο κλίμα της δουλειάς ήταν ο καλός φίλος και συνάδελφος, Λευτέρης Δαγρές.

Καβάλησα τα πρώτα άντα και μεγαλώσαμε μαζί. Η αμφίδρομη σχέση που κρατά 18 και κάτι χρόνια συνεχίζει να εξελίσσεται. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…