Το δίκαιο παράπονο του Μελισσανίδη και η επιστροφή του «πασπαρτού» Τζέιμς

Με την ελπίδα πως το 2019, θα φέρει το καλύτερο δυνατό για τον καθέναν από εσάς, μπαίνουμε ως στήλη, στη νέα χρονιά. Ένα έτος που και για την ΑΕΚ, την φέρνει ακόμα πιο κοντά χρονικά, στην εκπλήρωση του ονείρου της ολοκλήρωσης του γηπέδου. Ένα έτος που οι προσδοκίες που γεννήθηκαν τον περασμένο χρόνο, ήταν τεράστιες σε πολλά τμήματα. Ωστόσο για να πετύχεις τους στόχους σου, καλό θα είναι πρώτα να κάνεις τον απολογισμό και να διαπιστώσεις τι έκανες λάθος, στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν ως προς την περίπτωση της Ένωσης. Τα λάθη γίνονται για να διορθώνονται και το βέβαιο είναι όπως βλέπουμε σε πλείστες περιπτώσεις, πως και όσοι αποφασίζουν να φύγουν, ενώ έχουν δεθεί με την ομάδα, θέλουν να επιστρέψουν πίσω. Είναι αυτό το κάτι που έχει η ΑΕΚ σαν οργανισμός, σαν τρόπος ζωής, βλέπετε!

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, θεωρώ πως και στο τραπέζι που είχε κάνει στους δημοσιογράφους, είχε παραδεχθεί ένα θεμελιώδες λάθος για το χτίσιμο της φετινής Ένωσης. Κάτι που εγώ προσωπικά, το χρεώνω στην αίσθηση του επιτελείου των μεταγραφών περισσότερο, πως η ομάδα δεν ήθελε το καλοκαίρι ενίσχυση στα χαφ. Με την απόκτηση του Κρίστισιτς, όπως είχαμε γράψει, η ΑΕΚ δυναμώνει πολύ στο κέντρο και σίγουρα, η πρόθεση να αποκτηθεί και άλλος παίκτης ή γενικότερα παίκτες που θα βρίσκονται και του χρόνου στο ρόστερ, αποτελεί μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ο ισχυρός άνδρας της ΑΕΚ, στην αποψινή του ομιλία στα Σπάτα ωστόσο, εξέφρασε, κατά την άποψη μου και ένα δίκαιο παράπονο. Αυτό για να μην τα ωραιοποιούμε όλα, έχει να κάνει και με την αποχώρηση πολλών παικτών που έδιναν την ταυτότητα της τρέλας και της άγνοιας κινδύνου στην περσινή ομάδα, όμως η αλήθεια είναι πως η γυαλάδα που ισχυρίστηκε ο Μελ πως λείπει φέτος από το πρόσωπο των παικτών, αποτελεί μια μεγάλη αλήθεια. Οι ποδοσφαιριστές από την ολοκλήρωση του ματς με την Βίντι ή τουλάχιστον αρκετοί από αυτούς, δεν έδωσαν αυτά που έπρεπε στη συνέχεια.

Σίγουρα αυτοί που έδιναν τον τόνο στην τρέλα, στην άγνοια κινδύνου που πρέπει να έχει μια ομάδα για να βγει πρωταθλήτρια λείπουν. Όπως ο Βράνιες, όπως ο Αραούχο, όπως κακά τα ψέματα, ο Λάζαρος. Από την άλλη όμως υπήρχαν ποδοσφαιριστές που και πέρσι έδιναν τα πάντα σε κάθε ματς, κατέθεταν την ψυχή τους και μαζί το μάτι που γυάλιζε πέρσι, για να μπορέσει η ΑΕΚ να φτάσει στον μεγάλο στόχο της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Αυτό το μάτι που γυαλίζει δεν το είχαν φέτος, μέχρι τώρα οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης. Το χειρότερο είναι πως από ένα σημείο και μετά συμβιβάστηκαν με την ήττα, με την διεκπεραίωση αγώνων, ειδικά μετά την αφαίρεση των βαθμών και τον τρόπο που χάθηκε το ματς με την Μπενφίκα. Η περσινή χρονιά, θα πρέπει να είναι οδηγός για οποιαδήποτε μελλοντική ΑΕΚ, ειδικά στον τομέα του πάθους που έβγαζε η ομάδα.

Η προσωποποίηση του πάθους της μπασκετικής ΑΕΚ πέρσι, ήταν ο Ντελρόι Τζέιμς. Ένας παίκτης του οποίου την προσφορά, όταν έφυγε το καλοκαίρι, πολλοί λίγοι ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσουν. Για μένα από τη στιγμή που δεν αποκτήθηκε ένας τέτοιου είδους παίκτης, σε εμπειρίες, παραστάσεις, αλλά και σε άμυνα, ειδικά μέσα στη ρακέτα, ήταν δεδομένο πως η ΑΕΚ θ’ αντιμετώπιζε προβλήματα. Πέρα απ’ όλα όμως ο Τζέιμς, στην περσινή εκπληκτική σεζόν της «Βασίλισσας» ήταν εκείνος που έδινε τον απαραίτητο ηλεκτρισμό, στην υπόλοιπη ομάδα.

Με τις σπουδαίες άμυνες του, με την ποικιλία των λύσεων που έδινε στην άμυνα, βγαίνοντας να μαρκάρει ακόμα και τα αντίπαλα γκαρντ, με τα κλεψίματα και τα επιθετικά ριμπάουντ που έδιναν εύκολους πόντους και άρα ψυχολογία στην ομάδα. Σε αντιστοιχία με κάποιον παίκτη της περσινής ποδοσφαιρικής ΑΕΚ, σε επίπεδο της άγνοιας κινδύνου και της καλώς εννοούμενης τρέλας, ο Ντελρόι Τζέιμς, ήταν κάτι ανάμεσα σε Βράνιες και Αραούχο.

Πιστεύω πως και στον ίδιο έλειψε πολύ η ΑΕΚ, η παρέα σαν ομάδα και ο κόσμος. Ο Τζέιμς το πάλεψε και έκανε την επιθυμία του να επιστρέψει στην Ένωση πραγματικότητα. Αν πάει καλά και η εξαιρετικά δύσκολη ακόμα, περίπτωση του Θίοντορ, τότε περιμένω στο δεύτερο μισό της σεζόν, μια Ένωση στο μπάσκετ που μπορεί να είναι ακόμα καλύτερη και από την περσινή!