Το δεύτερο ημίχρονο δίνει προκρίσεις, αλλά το πρώτο τις επιτυχίες!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Ολυμπιακός έδειξε ότι θέλει πολύ την πρόκριση και αυτό είναι πάντα καθοριστικό. Αλλά στο επόμενο πια επίπεδο θα πρέπει να παίρνει νίκες περισσότερο με το ποδόσφαιρό του, παρά με την ορμή του. Γράφει ο Θοδωρής Τσούτσος.

Στο ποδόσφαιρο "σιγουράκια" δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, όμως, "σημάδια". Αυτά, λοιπόν, δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός θα προκριθεί στην έδρα της Ριέκα. Οχι μόνο γιατί τελικά νίκησε στο Καραϊσκάκη. Οχι γιατί έδειξε ότι είναι πράγματι πιο ολοκληρωμένη ομάδα από την κροατική. Οχι γιατί δεν μπορεί σε δεύτερο ματς να έχει και πάλι τόση ατυχία μαζεμένη πάνω του. Ο Ολυμπιακός θα προκριθεί γιατί το θέλει!

Το έδειξε στα δύο γκολ, ειδικά στον τρόπο με τον οποίο οι παίκτες, αλλά και συνολικά ως οργανισμός, πανηγύρισαν το δεύτερο. Δεν έδινε πρόκριση αυτό. Δεν έδινε καν κάποια ασφάλεια ενόψει της ρεβάνς. Δίνει απλώς ένα προβάδισμα. Αλλά ποτέ άλλοτε (στην υπερβολή του το λέμε για να δοθεί έμφαση) δεν πανηγυρίστηκε με τέτοιο ξέσπασμα. Ο Ολυμπιακός θα προκριθεί γιατί έδειξε πόσο πολύ το θέλει και όταν ο καλύτερος το θέλει και το θέλει ολόκληρος όχι απλώς και μόνο κάποιοι μεμονωμένοι, ο αντίπαλος πάει πάσο...

Ποντάρει κανείς το σπίτι του σε αυτό; Οχι βέβαια. Αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι για να κάνεις τέτοια πράγματα. Είναι για να το διασκεδάζεις. Να απολαμβάνεις τις στιγμές του, να υπολογίζεις, να το συζητάς, να συμφωνείς και να διαφωνείς, να πέφτεις μέσα και να κοκορεύεσαι ή να πέφτεις έξω και να κρύβεσαι για καμιά εβδομάδα. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, αν αυτό θέλουμε να κάνουμε, να το υπολογίσουμε το πράγμα, έδειξε ότι στην Κροατία έχει τον τρόπο και περισσότερο ακόμη τη διάθεση να κάνει αυτό που πρέπει.

Για το ματς στο Καραϊσκάκη, η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός όταν έπαιξε καλά, στο πρώτο δηλαδή ημίχρονο, έχανε 0-1. Οταν έπαιξε περισσότερο με ορμή και θέληση παρά με ποδοσφαιρική τακτική, γύρισε το ματς και πήρε προβάδισμα πρόκρισης. Στο ποδόσφαιρο είναι πολύ χρήσιμο να μπορείς να το κάνεις αυτό. Αλλά είναι προβληματικό να πρέπει να στηρίζεσαι σε αυτό. Ή κυρίως σε αυτό...

Η ορμή και η τρέλα της στιγμής, η χρυσή αλλαγή της πρώτης επαφής, οι φωνές από τον πάγκο ή το πείσμα στο δοκάρι (του Ανδρούτσου) μπορούν να δώσουν κάποιες πολύτιμες νίκες, ίσως και κάποιες πολύ σημαντικές προκρίσεις, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά δεν μπορούν να δώσουν επιτυχίες σε βάθος χρόνου και δεν μπορούν να δημιουργήσουν σπουδαίες ομάδες. Ο Ολυμπιακός, που πιθανότατα κάτι τέτοιο ψάχνει, να δημιουργήσει μια ομάδα σπουδαία ομάδα και όχι απλά μια ομάδα που θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, αν θέλει να το πετύχει θα πρέπει να το διορθώσει αυτό.

Θα πρέπει, δηλαδή, να μπορεί να κερδίζει τους αγώνες περισσότερο με το ποδόσφαιρό του παρά με την καρδιά του. Σε αυτό το επίπεδο είναι υποχρεωμένος να το κάνει, αλλιώς δεν μπορεί να πάει μακριά. Διότι ένα δεύτερο ημίχρονο όπως αυτό με την Ριέκα, μπορεί να αρκεί για να στείλει το σύλλογο στους ομίλους του Champions League, αλλά όχι για να μπορέσει να κάνει σημαντικά πράγματα σε αυτόν. Θα μπορούσε να κάνει τέτοια, με ημίχρονα όπως το πρώτο με την Ριέκα. Αλλά θα πρέπει αυτά να είναι ολοκληρωμένα, οι ευκαιρίες να γίνονται γκολ και κυρίως να προσεχθεί η ανασταλτική λειτουργία.

Ενα εντός έδρας γκολ δεν είναι εύκολο να το γυρίσεις, φάνηκε ακόμη και με μια ομάδα όπως η Ριέκα. Στον όμιλο οι αντίπαλοι θα είναι τακτικά πολύ πιο έτοιμοι για να προστατέψουν ένα εκτός έδρας γκολ, από ό,τι ήταν οι Κροάτες. Πάντως, κόμη και την επόμενη ημέρα ενός αγώνα στον οποίο οι χαμένες ευκαιρίες ήταν εκείνες που κυρίως κόστισαν ένα σκορ ασφαλείας για την ρεβάνς, το θέμα της αμυντικής λειτουργίας του Ολυμπιακού φαίνεται να είναι το πιο προβληματικό κομμάτι. Προσοχή, όχι της άμυνας...

Είναι πολύ παράδοξο για τον προπονητή να πρέπει να επιλέξει τη μεσοεπιθετική του γραμμή όχι ανάλογα με το τι μπορούν δημιουργικά να κάνουν οι παίκτες, αλλά με το ποιος θα μπορεί να δώσει έστω και λίγες αμυντικές βοήθειες. Εστω στη μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα, ώστε αυτή να μην μπαίνει σε τέτοιο ρίσκο. Ο Μπέσνικ Χάσι φαίνεται να προβληματίζεται πολύ για αυτό, για αυτά που παίρνει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού από την τριάδα πίσω από τον επιθετικό. Οχι για αυτά που προσφέρουν σε εκείνον, στον Μπεν για παράδειγμα, αλλά για εκείνα που δεν προσφέρουν σε όλους τους υπόλοιπους. Και είναι λογικό να προβληματίζεται...