Το αυτονόητο του Παναθηναϊκού και το πρέπει…

Οι φράσεις «κάθε αρχή και δύσκολη» και «οι πρεμιέρες κρύβουν παγίδες» δεν βγήκε τυχαία. Δεν ισχύει πάντα, αλλά τα φαβορί πολλές φορές δυσκολεύονται να πετύχουν τον στόχο τους, ενώ κάποιες άλλες, πέφτουν «θύματα» έκπληξης. Στην Κωνσταντινούπολη, η Μπάμπεργκ λίγο έλειψε να στείλει… αδιάβαστη τη Φενερμπαχτσέ, στο Καζάν η Μπαρτσελόνα βρέθηκε στο -14 και χρειάστηκε τη συνδρομή του γερόλυκου Ναβάρο για να πάρει τη νίκη κόντρα στην Ούνικς, ενώ η ανανεωμένη και ενισχυμένη Μακάμπι Τελ Αβίβ ηττήθηκε από την Αρμάνι στο Μιλάνο.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Εξαίρεση δεν αποτέλεσε ο Παναθηναϊκός. Οι «πράσινοι» ήταν αγχωμένοι, είχαν πολλά νεκρά διαστήματα, επί της ουσίας δεν κατάφεραν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους και γενικότερα προβλημάτισαν απέναντι στην Ζαλγκίρις Κάουνας. Λογικό και αναμενόμενο, αφενός επειδή μιλάμε για πρεμιέρα, αφετέρου γιατί παραμένει ισχυρό το σοκ από τον τραυματισμό του Μάικ Τζέιμς. Του παίκτη που θα αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό στο γρήγορο μπάσκετ που θέλει να παίξει φέτος η ομάδα. Η απουσία είναι μεγάλη και το κενό του δεν θα μπορούσε να καλυφθεί από τους υπάρχοντες παίκτες.

Το βασικό ζητούμενο για την ομάδα είναι να καταφέρει να προσαρμοστεί γρήγορα στα νέα δεδομένα και σε αυτό θα βοηθήσει η έλευση ενός ακόμη γκαρντ, είτε αυτός είναι ο Ομάρ Κουκ, είτε κάποιος άλλος. Ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι αναγκασμένος να δουλέψει τα συστήματα στο «πέντε εναντίον πέντε» μέσα από τα παιχνίδια και οι παίκτες να αφομοιώσουν τάχιστα τα «θέλω» του προπονητή τους. Προσωπικά, δεν θα μου κάνει εντύπωση αν δω παρόμοιες εμφανίσεις και στο άμεσο μέλλον, αφού μιλάμε για μια καινούργια ομάδα με νέα φιλοσοφία στο παιχνίδι της.

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να έκανε το αυτονόητο απέναντι στην Ζαλγκίρις Κάουνας, αλλά ταυτόχρονα αγόρασε και χρόνο για τη συνέχεια. Με δεδομένο ότι υπάρχει μπροστά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, φαντάζεστε τι θα γινόταν αν οι Λιθουανοί έκαναν την έκπληξη; Κι επειδή μιλάμε για νέα ομάδα, τέτοιες νίκες μπορεί να λειτουργούν έτσι, αφού θα βοηθούν αφενός στην ψυχολογία της ομάδας, αφετέρου στο να βγουν οι αυτοματισμοί και να αποκτηθεί η κατάλληλη χημεία. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα από ένα και μόνο παιχνίδι.

Υ.Γ.: Το ταλέντο του Νίκου Παππά είναι αδιαμφισβήτητο. Στο παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις Κάουνας ο Έλληνας γκαρντ έδειξε ότι μπορεί να ηγηθεί και να γίνει μπροστάρης στην μετά-Διαμαντίδη εποχή, χωρίς φυσικά να επιχειρείται καμία σύγκριση. Πολύ περισσότερο θετικό από το γεγονός ότι «καθάρισε τη μπουγάδα» είναι η βελτίωσή του στο μακρινό σουτ και την πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη, αλλά και η διάθεση στην άμυνα, με την οποία δεν ήταν και οι… καλύτεροι φίλοι.