O ΠΑΟΚ μπήκε φοβισμένα σε ένα παιχνίδι που πρώτος στόχος του Στέφενς, και σωστά, ήταν να μη δεχθεί γκολ. Στο τέλος του παιχνιδιού έχει δεχθεί την ήττα από ένα γκολ-οφσάιντ του Λίμα (περισσότερο από τον... βοηθό που δεν σήκωσε το σημαιάκι), αλλά πρόκειται για μια αποτυχία και πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτιά της.
Όπως διαπιστώθηκε, ο ΠΑΟΚ σεβάστηκε πολύ περισσότερο απ' όσο έπρεπε μια αντικειμενικά πολύ καλή ομάδα, η οποία ωστόσο δεν ήταν σε ιδιαίτερη βραδιά.
Όταν δέχθηκε πια το γκολ, ο ΠΑΟΚ τόλμησε να βγει πιο μπροστά και οι αλλαγές του Στέφενς με τους Λούκας, Στοχ και Σαλπιγγίδη ήταν σωστές. Οσον αφορά τουλάχιστον στον Σαλπιγγίδη, όμως, είχε το δικαίωμα να μπει νωρίτερα στο ματς, καθώς έχει και την εμπειρία και την ικανότητα για να σκοράρει σε κρίσιμες στιγμές.
Λαμβάνοντας υπ' όψιν το πρώτο 90λεπτο, ο ΠΑΟΚ δεν απείλησε ιδιαίτερα και στο στόμα μένει πικρή γεύση. Αν ο «Δικέφαλος» τολμούσε περισσότερο, πιθανώς να έπαιρνε μια ισοπαλία. Το 4-4-2 με το οποίο οι «ασπρόμαυροι» τελείωσαν το ματς, έμοιαζε τελικά να είναι καλύτερη επιλογή από το υπερθωρακισμένο 4-5-1 των τριών αμυντικών χαφ του πρώτου ημιχρόνου. Κι αυτός που πρέπει να «απολογηθεί» στον κόσμο του ΠΑΟΚ είναι ο Χουμπ Στέφενς.
Στα νοκ άουτ παιχνίδια υπάρχει πάντα ένας ενδόμυχος φόβος στις ομάδες απέναντι στην ήττα. Τον είχε η Μάντσεστερ Σίτι απέναντι στην Μπαρτσελόνα, τον είχε η Λεβερκούζεν απέναντι στην Παρί και για να μείνουμε στο Γιουρόπα Λιγκ, τον είχαν χθες βράδυ (μεταξύ άλλων) η Τότεναμ και η Λιόν.
Δεν μπόρες να ψέξεις έναν προπονητή, επειδή ξεκινά το ματς με στόχο να μη δεχθεί γκολ. Από τη στιγμή όμως που βλέπεις έπειτα από 45 λεπτά πως δεν υπάρχει κάποιο θηρίο απέναντί σου, φέρεις ευθύνη όταν δεν τολμάς και αφήνεις τον χρόνο να κυλήσει, μέχρι να δεχθείς γκολ.
Σε τελική ανάλυση, αυτός που κέρδισε πόντους χθες το βράδυ, ήταν ο κόσμος του ΠΑΟΚ που δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να ενισχύει την ομάδα του.
Και η αλήθεια είναι ότι ο Ολλανδός προπονητής, περισσότερο και από τον εργοδότη του, τον Ιβάν Σαββίδη, χρωστάει μια εξήγηση σ' αυτόν τον κόσμο, διότι ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε ουσιαστικά με κάτω τα χέρια.
Κάτι που δεν συνηθίζει καθόλου, στα ευρωπαϊκά εντός έδρας παιχνίδια των τελευταίων ετών. Εκτιμώ, ωστόσο, πως όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα για τον «Δικέφαλο», η υπόθεση πρόκριση δεν έχει τελειώσει τίποτα.