Θύμισε το μαγικό '18 η σημερινή βραδιά της ΑΕΚ

Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα των ακραίων συναισθημάτων, θετικών ή αρνητικών. Αφού ξεκίνησε με δύσκολη αλλά νίκη που έφερε την 5η κούπα στο ματς με τον Προμηθέα και συνεχίστηκε με την τεράστια πρόκριση μέσα στη Νορβηγία, δεν θα μπορούσε να στραβώσει, ούτε στο ποδόσφαιρο. Η Ένωση πάντοτε σε κάθε παιχνίδι, μοιάζει να ακροβατεί σε μια λεπτή γραμμή παντού, αλλά αυτή ίσως είναι και η πιο ελκυστική πλευρά αυτού του συλλόγου. Όλα στα όρια!

Επειδή ποτέ δεν θα γίνουμε σαν άλλους που προσπαθούν να ανατρέψουν τους κανονισμούς σε όλα τα σπορ, θ' αναφέρω πως υπάρχει μια ξεκάθαρη παράβαση βημάτων σε κρίσιμο καλάθι του Ρέι. Φυσικά βοηθάει και η φύση του σπορ, που έχει ξεκάθαρους κανονισμούς και όχι παραθυράκια, όπου για τον καθένα υπάρχει μια διαφορετική ερμηνεία. Τα βήματα είναι βήματα πάντα. Κι όμως υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις που οι διαιτητές θα κάνουν σφάλμα! Ούτε θα προσπαθήσω να αντιπαραθέσω επιχειρήματα, συγκρίνοντας βολές, πράγματα που απεχθάνομαι και κάνουν για χρόνια οι δύο «αιώνιοι».

Ήταν ένα σοβαρό σφάλμα, με το οποίο θα ζήσω, όπως έζησαν και άλλοι, σε προηγούμενα χρόνια και δεκαετίες, που πήραν τίτλους σε βάρος άλλων ομάδων με πολύ χειρότερα από το σημερινό. Επίσης στο ποδόσφαιρο, αν αποφασίσουν να μας δείξουν πιο σαφές ριπλέι για την φάση του Κλωναρίδη με τον Φετφατζίδη, επίσης δεν έχω θέμα να πάρω θέση. Ο παίκτης της ΑΕΚ ίσως βρίσκει τον αντίπαλο του, ο παίκτης του Άρη μπορεί να πατάει εκείνος τον αντίπαλο του, ασαφές επιπλέον το πού είναι η μπάλα, όταν τα πόδια έρχονται σε επαφή, καθώς η μπάλα, ίσως είναι εκτός γραμμής.

Το Κύπελλο ήρθε μέσα από μια αγχωτική διαδικασία, το χάρηκα προφανώς για όλους, αλλά λίγο παραπάνω για τον Νίκο Ζήση και τον Γιόνας Μασιούλις, στον οποίο τρέφω μεγάλη εκτίμηση ως μπασκετική φυσιογνωμία. Ήταν μια δικαίωση και για τον κόουτς Παπαθεοδώρου, πολύ μεγάλη, γιατί πάλεψε πολύ, δέχτηκε σκληρή κριτική όπως γίνεται πάντοτε στην Ελλάδα, αλλά θεωρώ πως θα φέρει κι άλλες επιτυχίες στον σύλλογο. Πάνω απ’ όλα χαίρομαι για τον Μάκη Αγγελόπουλο, που δεν μετακινείται απ’ όσα πιστεύει, έχει μια σταθερή πορεία και άποψη πάνω στα θέματα του πώς θα πορευθεί τα επόμενα χρόνια το μπάσκετ, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλον τον κόσμο και μένει τόσο εκείνος, όσο και η ομάδα του πάνω σε μια σταθερή πολιτική. Ένας 4ος τίτλος στα τελευταία τρία χρόνια συνιστά, μια τεράστια επιτυχία για τον σύλλογο.

Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα φαίνεται να έχουν μπει σε σειρά. Ανεξάρτητα με το ποιος παίζει ή όχι, έχουν μπει γερά θεμέλια, σαν της Αγιά-Σοφιάς, για να χτιστεί ένα γερό οικοδόμημα. Η ΑΕΚ έχει βάλει αρχές στο παιχνίδι της, προσαρμόζεται τακτικά στα «θέλω» του προπονητή της, εμφανίζεται σταδιακά πίστη στο αποτέλεσμα. Γίνεται μια Ένωση που ξέρει τι θέλει στον αγωνιστικό χώρο, έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό. Μπορεί να φαίνονται απλά πράγματα αυτά που πετυχαίνει η Ένωση στο δίμηνο με τον Καρέρα στον πάγκο, αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, πως το συνονθύλευμα που μπορούσε να δεχτεί τρεις φάσεις για γκολ ή δύο γκολ σε ένα πεντάλεπτο, σε αυτή τη χρονιά, θα ήταν ικανό, να παρουσιάσει τέτοια μεταμόρφωση; Σίγουρα όχι!

Φυσικά υπάρχουν πράγματα που θα πρέπει να διορθωθούν. Όσο και αν το επιθυμώ και εγώ και όλοι μας, να συμβεί κάτι τέτοιο άμεσα, η ποδοσφαιρική λογική υποδεικνύει, πως δεν μπορούν να επιτευχθούν αυτές οι βελτιώσεις σε μεγάλο βαθμό αυτή την σεζόν. Για παράδειγμα, τα πουλήματα που γίνονται στην μπάλα, το να μπορεί η ΑΕΚ να στρώσει παιχνίδι δίχως να κάνει λάθη, ειδικά σε στιγμές που προσπαθεί να παίξει γρήγορα, στην μεταφορά από την άμυνα στην επίθεση, είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει τέτοια θεαματική ανατροπή, χωρίς ο προπονητής, να έχει δουλέψει από την αρχή την ομάδα. Αυτό που έχει πετύχει πάντως ο Καρέρα, συνιστά ένα θαύμα.

Όπως είχε καταφέρει ν’ αναστήσει ποδοσφαιρικά τον Προμές στην Σπαρτάκ, το ίδιο ακριβώς δείχνει να έχει καταφέρει με συνέπεια με τον Κρίστιτσιτς. Ο Αλμπάνης δείχνει να έχει αποκτήσει αποτελεσματικότητα και σωστές διαγώνιες κινήσεις ώστε να βρίσκεται σε θέση φορ όταν αυτό πρέπει να συμβεί και αυτός ο συνδυασμός μπορεί να τον εκτοξεύσει ως μονάδα. Ο Μπάρκας ξαφνικά έχει γίνει ένας πολύ σοβαρός και αξιόπιστος πορτιέρε και αυτό βασίζεται και στη δική του δουλειά, αλλά και του προπονητή των τερματοφυλάκων, Χρυσόστομου Μιχαηλίδη. Θα συμβεί το ίδιο και με άλλους ποδοσφαιριστές, όσο περνά ο καιρός.

Γι’ αυτό και συνιστώ υπομονή και ψυχραιμία στους φίλους της Ένωσης, που θέλουν να δουν κάτι άλλο, αλλά μετά από πτώση σαν αυτή συνολικά των τελευταίων 18 μηνών, το να παρουσιάζει σταδιακά μια βελτίωση η ομάδα είναι το σημαντικότερο. Η εικόνα της ΑΕΚ, μόλις 2.5-3 μήνες νωρίτερα, είχε κάνει τους πάντες να τα βλέπουν μαύρα. Το υλικό δεν είναι άσχημο. Θεωρώ πως το καλοκαίρι και μετά από μια αξιοσέβαστη πορεία στα πλέι-οφ και διεκδίκηση του Κυπέλλου, θα μπορούμε να κουβεντιάσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Τρίτη σερί χρονιά στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης, σε ένα σπορ, με το οποίο ασχολούνται σοβαρά ακόμα και μικρά ευρωπαϊκά κράτη, ρίχνοντας λεφτά, δεν είναι παίξε-γέλασε. Η Ένωση έχει έναν σταθερό πυλώνα όπου έχει βρει παρηγοριά στα δύσκολα χρόνια του συλλόγου στα άλλα τμήματα και το χάντμπολ αποτελεί γενικά ένα σπορ που αξίζει την προσοχή μας. Ο κόσμος της ΑΕΚ το έχει αγαπήσει πραγματικά και μαζί με τα λεφτά που έχουν πέσει στο τμήμα, αποτελούν έναν συνδυασμό ιδανικό για να φέρει ακόμα σπουδαιότερες επιτυχίες, στα επόμενα χρόνια!

ΥΓ: Η μεγάλη Λίβερπουλ έχει φτάσει πέντε νίκες πριν το τέλος. Θα αποτελούσε το απόλυτο τρολάρισμα στους φίλους της Γιουνάιτεντ, να χάσει και τον τίτλο του 2014 η Σίτι και ν’ απονεμηθεί στα χαρτιά στους «ρεντς» για να γίνει μέσα σε μια σεζόν το 20-20 στα πρωταθλήματα. Ο τρόπος που θ’ αντιδρούσαν πολλοί καλοί μου φίλοι που είναι και οπαδοί της Γιουνάιτεντ, με κάνει να το επιθυμώ ακόμα περισσότερο! Πάμε όπως η Ίντερ το πρωτάθλημα του 2006. Πλάκα θα έχει να λένε χάρτινη την Λίβερπουλ κάποιοι στα λημέρια μας…