Τέτοιοι παίκτες θέλουν χειροκρότημα ή άγριο κράξιμο;

Στις 14 Δεκεμβρίου ο Ζοσέ Μουρίνιο αποχωρούσε για άλλη μια αφορά ηττημένος από το γήπεδο. Εκείνο το 2-1 από τη Λέστερ, από τον «γκόμενο του Συντάγματος» όπως είχε αποκαλέσει ο Αλέφαντος τον Ρανιέρι, έμελλε να είναι το τελευταίο του ματς στον πάγκο των «μπλε», σε αυτήν τη σεζόν που ο Πορτογάλος και η ομάδα του Λονδίνου είχαν βαλθεί να σπάσουν κάθε αρνητικό ρεκόρ, έχοντας 9 χαμένα ματς από τα συνολικά 16 στην Premier League.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Όλως περιέργως, εκείνο το αποτέλεσμα στο «κύκνειο άσμα» του «Ξεχωριστού» ήταν και η αφετηρία του αήττητου σερί για την Τσέλσι που πλέον μετρά 4 αγώνες στους οποίους δεν έχει χάσει.

Μπορεί να μην ακούγεται ως τίποτα σπουδαίο, αλλά είναι ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει τη φετινή σεζόν ο σύλλογος του Λονδίνου (!) και είναι στοιχείο απολύτως ενδεικτικό της μαυρίλας που επικρατούσε στην ομάδα.

Μπορεί κανείς να μην βγήκε να το δηλώσει φόρα-παρτίδα, όμως οι οπαδοί είχαν προεξοφλήσει πως οι παίκτες της ομάδας «πούλησαν» τον Μουρίνιο. Η αντίδραση του κοινού και η άγρια γιούχα στο 3-1 επί της Σάντερλαντ δεν άφηναν την παραμικρή αμφιβολία πως γι’ αυτούς υπήρξε ανταρσία σε βάρος του Πορτογάλου που απέκτησε στάτους ως ο ποδοσφαιρικός… Μπάουντι.

Κάπως έτσι, κουτσά-στραβά, όπως μαρτυρούν το 2-2 με τη Γουότφορντ και το 0-0 μέσα στο Μάντσεστερ κόντρα στη Γιουνάιτεντ, η Τσέλσι νίκησε και την Κρίσταλ Πάλας (για πρώτη φορά εκτός έδρας από τα τέλη Αυγούστου) και μπορεί να αισιοδοξεί πως η συνέχειά της θα είναι ακόμη καλύτερη, τουλάχιστον στα όρια του εφικτού με βάση τη βαθμολογική της θέση.

Για εκείνο που υπάρχουν ακόμη αμφιβολίες είναι για τη θέση ορισμένων από τους ποδοσφαιριστές που μέχρι… χθες σέρνονταν, αλλά πια σέρνουν το χορό της… ανάστασης των Λονδρέζων.

Αν τελικά όλα ήταν θέμα του ότι δεν γούσταραν τον προπονητή τους και η μειωμένη απόδοσή τους ήταν απλά μια έμμεση πίεση προς τη διοίκηση, τότε… υπάρχει πρόβλημα. Δίχως να γνωρίζει κανείς κάθε λεπτομέρεια ή ποιες πράξεις του Μουρίνιο προκάλεσαν μια τέτοια αντίδραση, το σίγουρο είναι πως το «Στάμφορντ Μπριτζ» υπήρξε το θέατρο μιας προδοσίας που οδήγησε στο να παρακολουθούμε για τέσσερις μήνες περίπου το θέατρο του παραλόγου…