Τέλος στο «μνημόνιο»... Ώρα για ανάπτυξη

H απόκτηση του Σέρχιο Σάντσεθ από τον Παναθηναϊκό σε μια δύσκολη και αβέβαιη περίοδο για το μέλλον της χώρας, μπορεί να χαρακτηριστεί ως υπέρβαση.

Είναι τεράστια επιτυχία για τον Παναθηναϊκό, εν μέσω μιας δύσκολης περιόδου για την Ελλάδα, να κάνει ένα αποφασιστικό μεταγραφικό βήμα ακόμα, καταφέρνοντας να πείσει έναν ποδοσφαιριστή να αφήσει τα σίγουρα της Ισπανίας για να έρθει στην Ελλάδα.

Και όμως, η απόκτηση του 29χρονου πρώην κεντρικού αμυντικού της Μάλαγα, Σέρχιο Σάντσεθ, έρχεται να σφραγίσει μια επιστροφή των «πράσινων» στον πρωταθλητισμό, βάζοντας τέλος σε μια περίοδο λιτότητας και «μνημονίων».

Είναι αλήθεια πως ο Γιάννης Αλαφούζος ξεφεύγει φέτος το καλοκαίρι από αυτό που μας είχε συνηθίσει από το 2012, όταν ανέλαβε να κλείσει τις τρύπες και τις πληγές που άφηνε πίσω της η πολυμετοχικότητα, βάζοντας τον Παναθηναϊκό σε ένα πρόγραμμα εξυγίανσης και σκληρών περικοπών.

Φαίνεται πως το «μνημόνιο» των τελευταίων ετών παγώνει τουλάχιστον προσωρινά και ο Παναθηναϊκός μπαίνει και πάλι φουριόζος στο μεταγραφικό παζάρι, κάνοντας μεταγραφές αεροδρομίου και ουσίας.

Η κίνηση για την απόκτηση του Μίκαελ Εσιέν είναι επιπέδου... πολυμετοχικότητας, ενώ η απόκτηση του Σάντσεθ που αναχωρεί άμεσα για την Ολλανδία προκειμένου να ξεκινήσει προετοιμασία, κλείνει μια σειρά μεταγραφών σε θέσεις που οι «πράσινοι» είχαν ανάγκη.

Ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός είναι ένας παίκτης πολύ καλύτερος από τον «τίμιο» ομολογουμένως Σίλντενφελντ, ενώ η ηλικία του είναι ενδεδειγμένη για την εμπειρία και την ωριμότητα που απαιτεί η θέση. Στα 29 του χρόνια είχε μια γεμάτη χρονιά με τη Μάλαγα που τερμάτισε στην ένατη θέση της Πριμέρα Ντιβιζιόν, ενώ κουβαλά με τον ερχομό του στην Αθήνα, την εμπειρία και τις παραστάσεις από το δεύτερο σπουδαιότερο πρωτάθλημα στον κόσμο.

Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο οι Φύσσας και Βόκολος χειρίστηκαν τη μεταγραφή του Σάντσεθ είναι τρόπος λειτουργίας ενός υγιούς συλλόγου. Οι «πράσινοι» επένδυσαν πάνω στη μεταγραφή του Ισπανού και ακόμα και όταν τα πράγματα πήγαν να χαλάσουν όπως ήταν λογικό, εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων, οι δύο άνδρες που σηκώνουν στις πλάτες τους το αναπτυξιακό πλάνο του Παναθηναϊκού, πήγαν οι ίδιοι στη Βαρκελώνη για να τον φέρουν, όπερ και εγένετο.

Τόσο ο Τάκης Φύσσας λοιπόν, όσο και ο Λεωνίδας Βόκολος φαίνεται πως έχουν πλήρως στο μυαλό τους το πλάνο της επόμενης μέρας που έχει σχεδιάσει ο Γιάννης Αλαφούζος. Μιας μέρας που δεν βασίζεται στη σπατάλη του παρελθόντος και κυρίως μιας μέρας που δεν αφήνεται στην τύχη.

Εκεί είναι και το κλειδί που δείχνει πως ο Παναθηναϊκός ανεβαίνει επίπεδο χρόνο με τον χρόνο. Είναι σπάνιο φαινόμενο ελληνική ομάδα στις 8 Ιουλίου να έχει ολοκληρώσει τον μεταγραφικό σχεδιασμό και να είναι έτοιμη να ξεκινήσει εν πλήρει παρατάξει, τη βασική προετοιμασία. Άλλωστε αυτό ήταν βασικό, αφού ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος εν όψει και των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ.

Για πρώτη φορά μετά την πολυμετοχικότητα και το σκληρό «μνημόνιο» στο οποίο μπήκε από το 2012, ο Παναθηναϊκός έχει να παρουσιάσει ένα πλήρες ρόστερ χωρίς βασικές αδυναμίες και ελλείψεις. Οι επιλογές εκτός από τους «γνωστούς» Εσιέν και Σάντσεθ, μοιάζουν να κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση και κυρίως έγιναν βάση σχεδίου. Η στρόφιγγα από άποψη χρημάτων άνοιξε, με μέτρο φυσικά, και απομένει να δούμε αν ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος για το βήμα παραπάνω.

Πέραν όμως των κινήσεων Φύσσα - Βόκολου, ο Παναθηναϊκός έχει να επιδείξει κυρίως σταθερότητα, εχέγγυο της επόμενης μέρας. Ο Γιάννης Αναστασίου ξεκινάει για τρίτη σεζόν στο τιμόνι της ομάδας, κάτι που είχε να συμβεί στον Παναθηναϊκό από την περίοδο 1992-1994, όταν τα κλειδιά του συλλόγου κρατούσε ο Ιβιτσα Οσιμ.

Αν μάλιστα ο Αναστασίου μπορέσει να ολοκληρώσει τη χρονιά και παραμείνει στον πάγκο, θα καταφέρει να σπάσει ένα ιστορικό ρεκόρ, αυτό του Φέρεντς Πούσκας των σεζόν 1970-1974, που τον καθιστά τον μακροβιότερο τεχνικό στην ιστορία της ομάδας.

Βέβαια, ο Γιάννης Αναστασίου φαίνεται και αυτός να αλλάζει και κυρίως να ωριμάζει προπονητικά, σε αυτά τα δύο χρόνια που κρατά τα ηνία του συλλόγου. Ο Αναστασίου είναι ένας φέρελπις προπονητής και κυρίως ένας αρκετά ευφυής άνθρωπος. Αυτό το στοιχείο του μάλιστα τον έχει βοηθήσει στο να ξεπεράσει τα προπονητικά «ταμπού» του, ενώ το γεγονός πως έχει πάψει να είναι δογματικός βοηθά στο να χειρίζεται καλύτερα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Η νέα εποχή στην οποία περνάει ο Παναθηναϊκός ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών για τον Έλληνα τεχνικό. Το γεμάτο ρόστερ, απόρροια των φετινών μεταγραφών, αλλά και των ήδη υπαρχόντων παιχτών, όπως του Μπεργκ και του Νίνη που προσπαθεί να γίνει και πάλι κανονικός ποδοσφαιριστής, γεμίζουν τη φαρέτρα του Αναστασίου που θα κληθεί να κάνει, ίσως για πρώτη φορά, αληθινό πρωταθλητισμό.

Πλέον οι δικαιολογίες δεν θα μπορούν να γίνουν εύκολα δεκτές, αφού το αναπτυξιακό πλάνο γεννά δικαιολογημένα προσδοκίες.

Είναι δύσκολο να ειπωθεί με σιγουριά, Ιούλη μήνα, αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να διεκδικήσει πρωτάθλημα. Είναι όμως σίγουρο ότι μια νέα εποχή για μια ομάδα με πλάνο, όραμα, ταυτότητα και κυρίως υγεία μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για μια περίοδο... πράσινης ανάπτυξης.