Τα χαφ κρίνουν τι ομάδα είναι, αλλά και τι ομάδα μπορεί να γίνει η ΑΕΚ

• Ήταν πολύ προσεκτικός ο Ίλια Ίβιτς χθες στην συνάντηση με τους δημοσιογράφους. Πολύ προσεκτικός να μην πει κάτι που θα μπορούσε να παρερμηνευθεί και να περάσει λάθος προς τα έξω.

• Λίγο άνοιξε περισσότερο η κουβέντα και πέρασε στο πιο χαλαρό με το φαγητό μετά. Οι περισσότεροι επέμεναν για τα μεταγραφικά.

• Προσωπικά τον ρώτησα αν υπάρχει περίπτωση η ΑΕΚ να μην κάνει καμία μεταγραφή τον Γενάρη. Δεν έδειξε να πιστεύει κάτι τέτοιο.

• Ωστόσο εκεί ακριβώς μας ρώτησε την γνώμη μας, έτσι αφού το κουβεντιάζαμε, για θέσεις κι αριθμό μεταγραφών. Αφού βέβαια ξεκαθαρίστηκε πως πρόκειται ...για καφενείο, με απόψεις που είναι αυτό που έχει πει ο Κλιντ Ίστγουντ και ο καθένας έχει την δική του.

• Η δική μου, ήταν πως με το παρών ρόστερ, για φέτος τουλάχιστον, αν ήταν να έχω την δυνατότητα για μια μεταγραφή καλή, θα ήταν ενός παίκτη «6-8», με τα χαρακτηριστικά που λείπουν από την ΑΕΚ σε αυτές τις θέσεις τώρα.

• Μια στοιβαρή παρουσία, με προσωπικότητα, που να κοιτάει μπροστά και να νιώθει άνετα με το να κοιτάει μπροστά.

• Αυτό που περιμένει η ΑΕΚ από τον Κρίστιτσιτς, αλλά ακόμη το παίρνει λίγο – λίγο. Με ...το σταγονόμετρο. Θεωρώ πως μια καταλυτική προσθήκη εκεί, μπορεί να αλλάξει πολλά στην ομάδα γενικά.

• Έτσι κι αλλιώς έχω πάντα την πεποίθηση πως μια ομάδα κατά κύριο λόγο είναι τα κεντρικά της χαφ. Αυτά καθορίζουν τον τρόπο παιχνιδιού της, την αγωνιστική της ταυτότητα.

• Αυτό έγινε με την ΑΕΚ με το δίδυμο Γιόχανσον – Σιμόες. Όρισαν έναν συγκεκριμένο αγωνιστικό χαρακτήρα για την Ένωση. Με τον οποίο αποδείχθηκε βέβαια πολλές φορές πιο εύκολο να κερδίζει μεγάλους αντιπάλους, παρά μικρότερους.

• Αυτό χάθηκε ειδικά πέρσι. Και φέτος ακόμη αναζητείται η ταυτότητα στο κέντρο.

• Δεν υπάρχει στην πρόσφατη ιστορία της ΑΕΚ, ομάδα της που να ξεχώρισε και να μην είχε έναν τουλάχιστον από τους τρεις – τέσσερις καλύτερους παίκτες της στα χαφ.

• Από τον Σαμπανάτζοβιτς της μεγάλης ΑΕΚ της δεκαετίας του 90΄, στους Ζήκο – Ζαγοράκη της ομάδας του Σάντος που έχασε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία.

• Από τους Κατσουράνη – Ζαγοράκη της ομάδας της δεύτερης θητείας Μπάγεβιτς, που αν δεν είχει τα μεγάλα εσωτερικά προβλήματα ήταν για μεγάλα πράγματα.

• Από τους Κατσουράνη – Ασουνσάο που με τον Άλβες πίσω τους και τον Λυμπερόπουλο μπροστά τους, σύνθεσαν μια ραχοκοκκαλιά που έφτασε την ομάδα μια ανάσα από τον τίτλο.

• Δεν είναι τυχαίο πως κατά την προσωπική μου άποψη τουλάχιστον, η ΑΕΚ εδώ και μια 15ετία, πολύ καλό ποδόσφαιρο, έχει παίξει σε δύο περιόδους μόνο.

• Με τον «ρόμβο» του Φερέρ για ένα μεγάλο μέρος της σεζόν 2006-2007, με Ζήκο – Έμερσον- Τόζερ κατά κύριο λόγο στα κεντρικά χαφ.

• Και πάλι με τον «ρόμβο» του Χιμένεθ στο δεύτερο μισό της σεζόν 2010-2011, με τον επιβλητικό Πάπα Μπούμπα Ντιοπ στο «6», να κάνει τον Μάκο κεντρικό χαφ επιπέδου ΑΕΚ και τον Μίτσελ να συμπληρώνει ιδανικά το σχήμα εκεί.

• Στην περίοδο που διανύουμε έχει φανεί πως ειδικά απέναντι σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, το βασικό μειονέκτημα της ΑΕΚ εκεί είναι.

• Οποιοδήποτε δίδυμο μπορεί να προκύψει από τα κεντρικά χαφ της Ένωσης, στην τελική σύγκριση θα υστερεί σε κάποια κομβικά στοιχεία, από το οποιοδήποτε αντίστοιχο δίδυμο του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού. Και περισσότερο του ΠΑΟΚ, νομίζω.

• Η αλήθεια είναι πως αυτή την στιγμή, κανένα κεντρικό χαφ της ΑΕΚ δεν ανήκει στο γκρουπ των 3-4 πιο ποιοτικών ποδοσφαιριστών της ομάδας. Κι αυτό είναι πρόβλημα.

• Εκτός του Κρίστιτσιτς ενδεχομένως, αλλά ακόμη μόνο ως προοπτική. Δεν το έχει βγάλει στο γήπεδο.

• Παρόλα αυτά η ΑΕΚ έχει αρκετούς παίκτες που θα μπορούσαν να βγάλουν καλά πράγματα σε ένα «πυκνό» σχήμα στο κέντρο και να καλύψουν διάφορες θέσεις.

• Ίσως δηλαδή η «πυκνότητα» να είναι το αντίβαρο στο μειονέκτημα που βγάζει πολλές φορές η ομάδα σε διατάξεις με δύο κεντρικά χαφ.

• Αν σκεφτείς 4-3-3 ή 4-4-2 σε ρόμβο, βρίσκεις θέσεις ας πούμε για πολλούς παίκτες της ΑΕΚ, με προοπτική να πάρεις πράγματα.

• Σιμόες, Κρίστιτσιτς, Γαλανόπουλος, Σιμάο, Ζεράλδες, αλλά και ο Μάνταλος ακόμη. Για μένα και ο Σαμπανάτζοβιτς.

• Θυμίζω πως πέρσι οι πιο ισορροπημένες εμφανίσεις της ΑΕΚ, ήρθαν την περίοδο στο ξεκίνημα του 2019, που ο Ουζουνίδης πήγε σε ένα 3-5-2 με «τρίγωνο» στο κέντρο. Τον Άλεφ «κόφτη» και τους Μπακασέτα κα Μάνταλο εσωτερικά χαφ.

• Ακόμη κι αν είναι ερωτηματικό το κατά πόσο ταίριαζαν ακριβώς τα χαρακτηριστικά των δύο Ελλήνων στις απαιτήσεις των αντίστοιχων θέσεων, το αποτέλεσμα βγήκε πολύ καλύτερο σε σχέση με ό,τι άλλο είδαμε μέσα στην σεζόν.