Αν κάναμε την ίδια κουβέντα ένα μήνα πριν -λίγο πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ- θα μιλάγαμε με διαφορετικούς όρους και για μια άλλη ιστορία. Αυτήν τη στιγμή όμως, τα «κόζια» ήρθαν τούμπα.
Ο πρώτος ημιτελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου φέρνει αντιμέτωπες δύο τεράστιες σχολές ποδοσφαίρου, που εν πολλοίς έφτασαν ως εδώ προδίδοντας το DNA τους, τον τρόπο παιχνιδιού τους. Το χαρακτηριστικό εκείνο δηλαδή που τους χάρισε φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο.
Για τη Βραζιλία το να γυρίσει την πλάτη στο «jogo bonito» ήταν μια λύση ανάγκης λόγω της έλλειψης αυθεντικών ταλέντων που θα μπορούσαν να το υποστηρίξουν. Μάλιστα, στο αποψινό ματς «ζωής ή θανάτου» θα λείψει και ο Νεϊμάρ, το μοναδικό –ίσως αν εξαιρέσει κανείς το κεντρικό αμυντικό δίδυμο- μέλος αυτής της ομάδας που θα είχε θέση σε αποστολές άλλων διοργανώσεων. Ακόμη και η σύγκριση με τη σαφώς πιο κυνική –σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες- «σελεσάο» του 1994 ή του 2002 (που αντιμετώπισε τη Γερμανία στον τελικό) κάνει την τωρινή να μοιάζει με φτηνό υποκατάστατο και με τέτοια ποτέ δεν βολεύτηκε κανένας.
Οι Βραζιλιάνοι πάντως δείχνουν διατεθειμένοι να βολευτούν αυτήν τη φορά με οτιδήποτε αρκεί να μην γευτούν ξανά την πίκρα μιας ιστορικής αποτυχίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Έτσι, είναι βέβαιο πως θα πανηγυρίσουν μια πρόκριση ακόμη κι αν χρειαστεί να παίξουν σαν την Ελλάδα το 2004 ή την Κόστα Ρίκα φέτος. Δίχως ντροπές και δεύτερες σκέψεις για την ποιότητα και την ομορφιά του ποδοσφαίρου.
Όχι βέβαια πως θα χάλαγε και τα «πάντσερ» κάτι αντίστοιχο. Το δέλεαρ μιας συμμετοχής σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου και η προοπτική κατάκτησής του από μόνο του είναι ισχυρότατο κίνητρο για να ρίξεις νερό στο κρασί σου. Όπως άλλωστε έκανε και ο Λεβ αναφορικά με τον τρόπο παιχνιδιού της Γερμανίας που ώρες-ώρες θυμίζει έντονα ισπανικό «τίκι-τάκα». Σχεδόν δέσμιος της Μπάγερν –κι επομένως του Γκουαρντιόλα- ο Γερμανός τεχνικός έφτασε στο σημείο να συμπεριλάβει στην αποστολή μόνο έναν καθαρόαιμο φορ. Μια «νασιοναλμανσαφτ» δίχως σέντερ φορ… Ύβρις…
Αυτό το κόλπο έπιασε και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία στο ποδόσφαιρο. Και η Γερμανία, η πάντα κοντά στον τίτλους Γερμανία, γι’ αυτόν το λόγο φαντάζει φαβορί. Έστω και οριακό.
Οι αριθμοί και η στατιστική δείχνει ισορροπία μεταξύ των δύο. Πρόκειται όμως για νούμερα που υπολογίζονται ΜΕ Νεϊμάρ στην ενδεκάδα της Βραζιλίας. Χωρίς αυτόν η «σελεσάο» χάνει τα 4 από τα 10 γκολ που έχει πετύχει και βρίσκεται στην αναζήτηση του νέου Αμαρίλντο, του ανθρώπου δηλαδή που κλήθηκε (και κατάφερε) το 1962 να καλύψει το κενό του Πελέ σε ένα αντίστοιχο τότε καπρίτσιο της μοίρας. Ο Σκολάρι φαίνεται πως απόψε θα δώσει στον Ουίλιαν την ευκαιρία της ζωής του και μένει να φανεί αν ο 25χρονος θα αντέξει ή θα λυγίσει από το βάρος που μπορεί να ασκήσει η πίεση που προέρχεται από τα θέλω του πιο ποδοσφαιρικού έθνους του πλανήτη. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του…
Για να είμαστε δίκαιοι, αν παίζει η δικαιοσύνη οποιοδήποτε ρόλο στην μπάλα, και η Γερμανία έχασε πριν το Μουντιάλ τον δικό της Νεϊμάρ. Τον Ρόις, που για πολλούς ήταν ίσως ο κορυφαίος της χρονιάς. Εκείνοι όμως δεν το έκαναν θέμα. Γιατί αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία τους και τοποθετεί την ομάδα πάνω από όλους και όλα.
Αντίθετα, για τους Βραζιλιάνους πάνω από όλους και όλα είναι ο Θεός. Φαίνεται πριν και μετά από κάθε ματς, σε κάθε πανηγυρισμό γκολ, σε οποιαδήποτε απόκρουση του Ζούλιο Σέζαρ. Αν καταφέρει τελικά η Βραζιλία να βρεθεί στον τελικό, θα πρόκειται για μια μοντέρνα εκδοχή της φράσης «η πίστη σου σ’ έσωσε». Πολλές φορές –λένε όσοι ξέρουν- ακόμη και η πίστη μπορεί να φανεί ικανή να κάνει τη διαφορά.
Ας μην ανοίξουμε θεολογικές συζητήσεις τώρα… Τα ξημερώματα θα γνωρίζουμε περισσότερα, ίσως όχι για το αν υπάρχει Θεός, αλλά σίγουρα για το ποια θα είναι η πρώτη ομάδα που θα φτάσει στον τελικό του Μουντιάλ. Θα είναι τα «πάντσερ» εκείνα που έχοντας μυριστεί αίμα, θα «σκοτώσουν» τη Βραζιλία ή μήπως θα αποδειχθούν «γατάκια» την ύστατη ώρα;
Νικόλας Ακτύπης ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
