Τα…αμερικανάκια και η «κόκκινη» μαγκιά με Γιασικεβίτσιους

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μέσα στη…ντάλα του καλοκαιριού, το μπάσκετ αρχίζει και «ζωντανεύει» ξανά το προσεχές διήμερο. Από τη μία η κλήρωση των ευρωπαϊκών κυπέλλων, με την Ευρωλίγκα μετά από αρκετά χρόνια να έχει τέσσερις ομάδες από την Ελλάδα και από την άλλη η Γενική συνέλευση του ΕΣΑΚΕ την Πέμπτη, που όπως όλα δείχνουν θα υλοποιήσει την σκέψη για αλλαγή στην κατανομή των ξένων παικτών στο πρωτάθλημα, από το «δυο Αμερικανοί και τέσσερις κοινοτικοί» που ισχύει ως σήμερα στο «τρεις και τρεις αντίστοιχα».

Το πρώτο θέμα έχει πολύ «ζουμί» για το μέλλον των ομάδων μας του χρόνου στην Ευρώπη, αλλά φαίνεται πως απασχολεί λίγους, λόγω και του ότι οι αγώνες αρχίζουν στα τέλη του Σεπτέμβρη. Στο άλλο, έχουν τοποθετηθεί σχεδόν όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του μπάσκετ, αφού το ζήτημα όπως και να το κάνουμε «καίει». Προσωπικά δυσκολεύομαι να καταλάβω τις υπερβολικές αντιδράσεις αυτών που θέλουν να εφαρμοστεί το νέο μέτρο, αλλά και αυτών που είναι αντίθετοι. Στο ρομαντικό μυαλό μου ιδανικό θα ήταν ένα πρωτάθλημα με ομάδες που θα αποτελούνται από…έντεκα Έλληνες και μόλις έναν ξένο, όμως αυτές οι εποχές, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι νέες συνθήκες και αναζητήσεις, το φιλοθεάμων κοινό και τα ταλέντα στη χώρα μας που πλέον είναι ελάχιστα, απαιτούν μια αλλαγή.

Κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το τι είναι καλό, είτε παραμείνει ως έχει η κατάσταση είτε αλλάξει. Υπάρχουν ειδικοί, μελετητές των οικονομικών δεδομένων που θα διαμορφωθούν αν επιτραπεί και τρίτος Αμερικανός και υπεύθυνοι που έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι για να αποφανθούν. Ας δοκιμάσουμε όμως και αυτή τη λύση, αν οι ιδιοκτήτες των ομάδων το αποφασίσουν. Τι θα αλλάξει; Ίσως να βλέπουμε καλύτερο θέαμα, αφού οι μικρότερες σε δυναμικότητα ομάδες, αν προσθέσουν έναν έστω και μέτριο Αμερικανό, να πάρουν περισσότερα σε σχέση με αυτά που πήραν από τους «άμπαλους» κοινοτικούς που έχουμε παρακολουθήσει κατά καιρούς. Υπάρχει άλλωστε και πιο διπλωματική λύση. Να επιτραπεί σε όσες ομάδες θέλουν να έχουν 3+3 να το κάνουν και όσες θέλουν να διατηρήσουν το 2+4 να μείνουν ως έχουν. Υπάρχει τόσο μεγάλος λόγος τσακωμού;

Όσο για κάποια μέλη του ΠΣΑΚ, φρονώ ότι με τις βαρύγδουπες δηλώσεις τους παρεκτράπησαν. Ο υπογραφών έχει στηρίξει πολλές φορές τα δίκαια αιτήματά για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, αλλά δεν είναι δουλειά τους να κραυγάζουν κατά ενός μέτρου που δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν αν θα βοηθήσει την ίδια τους τη δουλειά. Ιδιαιτέρα αν το πρόβλημα δεν είναι επί της ουσίας, αλλά λόγω του ότι δεν ρωτήθηκαν για το αν θα γίνει η αλλαγή, έχουν λάθος. Στην αγορά υπάρχει μεγάλη κρίση και το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι αθλητές είναι να προσέχουν σε ποιες ομάδες υπογράφουν, να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις ώστε αυτόματα να εξασφαλίζουν τη συμμετοχή του ελληνικού στοιχείου στις ομάδες και στο δια ταύτα να κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να παίζουν μπάσκετ. Η λογική λέει ότι το επίπεδο του πρωταθλήματος θα ανέβει με τους Αμερικανούς. Δείτε τι γίνεται στην Ισπανία και θα καταλάβετε…Ας περιμένουμε όμως τη γενική συνέλευση, αλλά και την απόφαση της ΕΟΚ που θα πρέπει να εγκρίνει ο,τιδήποτε αποφασιστεί στον ΕΣΑΚΕ και θα μπορούμε να μιλήσουμε με πιο «χειροπιαστά» παραδείγματα.

Τώρα που το θυμήθηκα... Ο Ολυμπιακός δεν ψάχνει για πλέι-μέικερ; Ο Ολυμπιακός δεν είναι αυτός που έχει υποστεί αλλεπάλληλες επικοινωνιακές ήττες από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια; «Ασφαλώς» είναι η απάντηση. Τα δημοσιεύματα λένε ότι «χτενίζεται» η αμερικανική αγορά, μετά τα «ναυάγια» στις περιπτώσεις Χόλντεν και Ζήση. Απορώ, τον «ελεύθερο» σούπερ σταρ που λέγεται Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν τον «βλέπουν» στο λιμάνι; Κάτι μου λέει πως, ναι, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι, έχουν τον τρόπο να κάνουν τη…μαγκιά;

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com