«Σ’ έχασα χωρίς να φταίω» - Ρένα Ντάλμα

Όταν η Κατερίνα Ντούρου έκανε τις πρώτες δειλές εμφανίσεις της, στη δεκαετία του εξήντα, στα λαϊκά κέντρα μεσουρανούσαν η Καίτη Γκρέι, η Γιώτα Λύδια και η Πόλυ Πάνου και δεν ήταν εύκολο για μια νέα φωνή να μπει ανάμεσά τους.

Αρκέστηκε, λοιπόν, στο να προετοιμάζει τον εαυτό της για τη μεγάλη στιγμή. Τα χρόνια της υπομονής περνούσαν μέχρι που η συνήθεια έγινε «λατρεία». Ήταν ένα τραγούδι του Μπάμπη Μπακάλη και του Δημήτρη Γκούτη, που έδωσε τον τίτλο στον πρώτο μεγάλο δίσκο της, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1978, από την PANIVAR.

Πολύ καλό τραγούδι η «Λατρεία», αλλά ο θησαυρός κρυβόταν στη σύνθεση του Δημ. Σφακιανού και της Κατερίνας Πανάγου, με τίτλο «Σ’ έχασα χωρίς να φταίω». Στη… σκιά αυτού του τραγουδιού κινήθηκε αργότερα και ένα άλλο τραγούδι, το «Θα κάνω απεργία» και με αυτή την προίκα η Ρένα Ντάλμα έγινε πολύφερνη νύφη για τους ιδιοκτήτες των λαϊκών κέντρων.

Τα χρόνια που έχει να θυμάται η Ντάλμα ήταν αυτά της δεκαετίας του 80. Εμφανίσεις σε γεμάτα κέντρα, δίσκοι, συνεντεύξεις, μέχρι και συμμετοχή στην ταινία «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», καταγράφονται στο βιογραφικό της.

Οι πίστες, όμως, άρχισαν να μετατρέπονται σε «πασαρέλα» και άλλα ήταν πλέον τα… προσόντα για τις φίρμες των λαϊκών κέντρων.

Έτσι, η Ρένα Ντάλμα ξαναγύρισε εκεί από όπου ξεκίνησε. Κοντά στα τραγούδια της και στους δικούς της ανθρώπους.

Μπορεί για όλους τους άλλους να είναι η Ρένα Ντάλμα, αλλά για τους ανθρώπους της δεν έπαψε ποτέ να είναι η Κατερίνα Ντούρου.



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.