Οι 13 στιγμές που «έχτισαν» το μύθο του Διαμαντίδη

Στις 273 συμμετοχές του και τα 7.869 λεπτά που έχει βρεθεί στα παρκέ της Ευρωλίγκας ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει χαρίσει μοναδικές, ίσως και ανεπανάληπτες, στιγμές στους φίλους του Παναθηναϊκού, αλλά και όσους ρομαντικούς αγαπούν το μπάσκετ χωρίς οπαδικές παρωπίδες.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Τρία τρόπαια πρωταθλητή Ευρώπης, ένα βραβείο MVP της περιόδου, δύο βραβεία MVP του Final Four και έξι βραβεία του κορυφαίου αμυντικού αργότερα, η Ευρωλίγκα βραβεύει απόψε-στο περιθώριο του αγώνα του Παναθηναϊκού με την Τσεντεβίτα-τον «Μήτσο» ως έναν από τους παίκτες που άφησαν ανεξίτηλα το στίγμα τους στη διοργάνωση.

Το sport-fm.gr προσπάθησε να στριμώξει σε 13 θέσεις, όσες και ο αριθμός της φανέλας του αρχηγού του «τριφυλλιού», τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της καριέρας του στην Ευρωλίγκα. Άλλωστε, με το φινάλε της καριέρας του προ των πυλών, κάθε τέτοια στιγμή αποκτά συλλεκτική αξία...

Η τιτανομαχία με τον Παπαλουκά

6 Μαΐου 2007: Μαζί οδήγησαν την Εθνική στην κορυφή της Ευρώπης και τη δεύτερη θέση του κόσμου. Λίγους μήνες μετά, η μοίρα τούς έφερε να διεκδικούν την Ευρωλίγκα στο ΟΑΚΑ. Διαμαντίδης και Παπαλουκάς ξεδίπλωσαν όλες τις αρετές τους, 15 πόντους (με μοναδική αστοχία, μια χαμένη βολή), 3 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα για τον μεν, 23 πόντοι (9/10 δίποντα, 5/6 βολές) και 8 ασίστ για τον δε. Ο «Μήτσος» όμως είδε την ομάδα του να χαμογελά τελευταία και τον «Τεό» να του… παραδίδει το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης, αλλά και του MVP του Final Four. Τι καλύτερο δώρο για τα 27α γενέθλιά του;



Μαζί με τον «Φράγκι»

3 Μαΐου 2009: Ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι πρωταθλητής Ευρώπης, επιβιώνοντας στο θρίλερ του Βερολίνου απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Ο Διαμαντίδης, αρχηγός πια, δείχνει πως ξέρει να αναγνωρίζει αξίες. Πριν σηκώσει το πέμπτο, καλεί στο… προσκήνιο τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Τι κι αν εκείνος έπαιξε μόλις 3:46 σε ολόκληρη τη σεζόν της Ευρωλίγκας; Ήταν η στιγμή για την υποστολή της σημαίας, αλλά και κάτι σαν τελετή παράδοσης-παραλαβής. Δύο χρόνια μετά, στη Βαρκελώνη, τίμησε με τον ίδιο τρόπο τους επί σειρά ετών συνοδοιπόρους του, Μάικ Μπατίστ και Κώστα Τσαρτσαρή. Ίσως ο πιο ανιδιοτελής ηγέτης που υπήρξε ποτέ...



Όταν αρνήθηκε να χάσει

9 Δεκεμβρίου 2010: Ο Παναθηναϊκός μετά από μια κάκιστη εμφάνιση βλέπει την Ολίμπια Λιουμπλιάνα (του Γιούρε Ζντοβτς) να αγκαλιάζει τη νίκη στο ΟΑΚΑ. Ο τύπος με το «13» στην πλάτη, ωστόσο, έχει άλλη άποψη και δεν συμβιβάζεται με αυτό που για άλλους έμοιαζε αναπόφευκτο. Πετυχαίνει 13 πόντους σε 75 δευτερόλεπτα, ανάμεσά τους και το καλάθι της ισοφάρισης 0,3’’ πριν το τέλος μετά από επιθετικό ριμπάουντ, και η ομάδα του νικά στην παράταση 95-88.



Ντάξει, δεν έκανε και τίποτα

24 Νοεμβρίου 2011: Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, 75-71, απέναντι στη Μάλαγα. Όμως ο αρχηγός δεν δέχεται την ήττα. Με δύο τρίποντα, στα 11,1’’ και στα 1,3’’ πριν το τέλος, παίρνει μόνος του ένα παιχνίδι που ολοκλήρωσε με 23 πόντους και 7/11 τρίποντα, 4 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 1 τάπα. «Ντάξει, we want to see our group step by step», είπε σε άπταιστα… αγγλοελληνικά προτάσσοντας και πάλι την ομάδα αντί της εκπληκτικής του παράστασης.



Υπέγραψε την «έξωση» στην Μπαρτσελόνα

22-31 Μαρτίου 2011: Ίσως το μεγαλύτερο έπος του Διαμαντίδη… Μπορεί οι 26 πόντοι του (προσωπικό του ρεκόρ) στο πρώτο αγώνα των playoffs να μην αρκούν κόντρα στην Μπαρτσελόνα, αλλά ο Παναθηναϊκός παίρνει το αίμα του πίσω και μαζί τρεις σερί νίκες, που τον οδηγούν στο Final Four της Βαρκελώνης και αφήνουν εκτός τους… οικοδεσπότες. Ο Ομπράντοβιτς κάνει «ματ» στον Πασκουάλ, ο Καλάθης «βιδώνει» τον Ναβάρο, αλλά η ιστορία των τεσσάρων αγώνων και ο θρίαμβος επί των πρωταθλητών Ευρώπης φέρει την υπογραφή του «Μήτσου»: ολοκληρώνει τη σειρά με 18 πόντους (42,9% στα τρίποντα), 4,8 ασίστ, 3,3 ριμπάουντ και 1,3 κλεψίματα κατά μέσο όρο.



Η αγκαλιά στον «πατέρα» του

8 Μαΐου 2011: Πολλοί λένε πως το έκτο αστέρι του Παναθηναϊκού είχε «ραφτεί» στα playoffs, μετά την επική πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα, και δεν έχουν άδικο. Οι «πράσινοι» πιστοποίησαν την υπεροχή τους κόντρα σε Σιένα και Μακάμπι στο Final Four. Λίγο πριν σηκώσει μια ακόμη κούπα κι ένα ακόμη βραβείο MVP, ο Διαμαντίδης έτρεξε και έσφιξε στην αγκαλιά του τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Άλλωστε για τον αρχηγό ο «Ζοτς» ήταν εκείνος που εκτόξευσε την καριέρα του, τον έχρισε ηγέτη και αποτελούσε την προέκταση της προπονητικής του ιδιοφυΐας μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Και για τον Ομπράντοβιτς ο «Μήτσος» ήταν στρατιώτης και στρατηγός μαζί, αναμφίβολα αυτός που θα επέλεγε ο ίδιος ως κορυφαίο μεταξύ των σπουδαίων παικτών που είχε στην τεράστια καριέρα του υπό τις διαταγές του.



Το βραβείο στο «σπίτι» του

2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011: Το βραβείο του κορυφαίου σκόρερ της Ευρωλίγκας φέρει το όνομα του αείμνηστου Αλφόνσο Φορντ. Αυτό του καλύτερου αμυντικού ίσως θα έπρεπε να φέρει εκείνο του Δημήτρη Διαμαντίδη. Και δεν θα ήταν άδικο, αφού πρόκειται για τον εξάκις κορυφαίο αμυντικό της διοργάνωσης. Για κάτι τέτοιες διακρίσεις χαρακτηρίζεται, άλλωστε, εκ των πληρέστερων παικτών που πάτησαν ποτέ τα παρκέ της Ευρώπης.



Δεν θέλει να χάνει δευτερόλεπτο

10 Ιανουαρίου 2013: Ο πρώτος σε λεπτά συμμετοχής παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκας δεν θέλει να λείπει ούτε δευτερόλεπτο από τη μάχη, πόσω μάλλον όταν το παιχνίδι είναι στην κόψη του ξυραφιού. Στον αγώνα με τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ, ο βιονικός Διαμαντίδης υπέστη έναν από τους σπανιότατους τραυματισμούς του. Κι αφού βρόντηξε το χέρι του στο παρκέ, έσκισε τη φανέλα του και έμοιαζε έτοιμος να κλάψει από τα νεύρα του που δεν μπορούσε πλέον να βοηθήσει την ομάδα του.



Σεσημασμένος κλέφτης

22 Φεβρουαρίου 2013: Ο κατά πολλούς πιο ολοκληρωμένος παίκτης στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα στη λίστα των καταζητούμενων. Με τα δύο κλεψίματα που έκανε στη νίκη επί της Ζαλγκίρις στο Κάουνας (73-78) έφτασε τα 329 και ξεπέρασε κατά δύο τον Θοδωρή Παπαλουκά, ενώ το κοντέρ έχει ήδη φτάσει στα 431. And counting…



Ο εφιάλτης της «Μπάρτσα» ξαναζωντανεύει

11 Απριλίου 2013: Η Μπαρτσελόνα διψά για εκδίκηση για το 2011 απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που βρίσκεται πια στη μετα-Ομπράντοβιτς εποχή και με μόνους τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή να έχουν απομείνει. Οι «πράσινοι» θα πέσουν, αλλά μαχόμενοι κι όχι προτού βγάλουν το λάδι στους Καταλανούς. Το «ζάλισμα» του Τζαβάι και το τρίποντο της νίκης (65-66) στον δεύτερο αγώνα της Βαρκελώνης είναι ίσως το κορυφαίο από τα αναρίθμητα μεγάλα σουτ στην καριέρα του αρχηγού.



Ο καλύτερος συμπαίκτης

21 Απριλίου 2014: Ο Παναγιώτης Γιαννάκης συνηθίζει να λέει πως «η πάσα κάνει δύο ανθρώπους ευτυχισμένους». Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, οι συμπαίκτες του Διαμαντίδη πρέπει να είναι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι στη γη. Και πολλοί από αυτούς δεν θα ήταν παράλογο να αποδώσουν ένα ποσοστό των μεγάλων συμβολαίων τους σε εκείνον που πλειστάκις τους έκανε μάγκες. Στη νίκη με 65-59 επί της ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, στον τρίτο αγώνα των προπέρσινων playoffs, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού με πέντε ασίστ έγινε ο ρέκορντμαν στην ιστορία της Ευρωλίγκας με 978, μια περισσότερη από τον Θοδωρή Παπαλουκά. Πλέον μετρά 1.237 έχοντας σε απόσταση τους ενεργούς ακόμη Σπανούλη και Τεόντοσιτς. Και η καταμέτρηση συνεχίζεται.

Η λαβή του ασεβή Καμπάτσο

22 Ιανουαρίου 2015: Σε έναν αγώνα που είχε κριθεί, ο Φακούντο Καμπάτσο επέλεξε να γίνει πρωταγωνιστής για όλους τους λάθος λόγους. Ο Αργεντινός γκαρντ με μια λαβή τζούντο ξάπλωσε τον Διαμαντίδη και έβαλε «φωτιά» στο παιχνίδι της Ρεάλ με τον Παναθηναϊκό. Για τους ορκισμένους εχθρούς (ναι, γιατί κάθε σπουδαίος δεν μπορεί να μην έχει τέτοιους) του «Μήτσου» έγινε για λίγα δευτερόλεπτα ήρωας. Όλοι οι άλλοι τον χαρακτήρισαν από ασεβή ως... ιερόσυλο.



Αποθέωση… ό,τι κι αν κάνει

4 Δεκεμβρίου 2015: Ο κόσμος του Παναθηναϊκού θαρρεί κανείς πως θα χειροκροτήσει τον αρχηγό του ακόμη κι αν βάλει… αυτοκαλάθι. Στο φετινό αγώνα με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ ο Διαμαντίδης έκανε air ball σε σουτ τριών πόντων. Ενώ άλλοι θα άκουγαν από μουρμούρα μέχρι και ανάθεμα από την κερκίδα, εκείνος αποθεώθηκε σαν να είχε πετύχει νικητήριο σουτ. Το τέλος της βραδιάς τον βρήκε με 20 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 18:34 και την ομάδα του νικήτρια με 93-86. Κάτι ξέρει ο κόσμος...



Ο Διαμαντίδης συνεχίζει, για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων, την καριέρα του στην Ευρωλίγκα. Και-ποιος ξέρει;-ίσως σε αυτά τα παιχνίδια να επιφυλάσσει κι άλλες τέτοιες στιγμές, που πολλές φορές περισσότερο ακόμη και από τρόπαια-μένουν στη μνήμη των φιλάθλων...