Στόχος η τρίτη θέση και βλέπουμε...

Xωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου - δεν το συνηθίζω άλλωστε - όταν πήρα στα χέρια μου την σύνθεση της εθνικής μας, μισή ώρα πριν από τη σέντρα του αγώνα με τη Β. Ιρλανδία, περιέγραψα στον αέρα του NOVA ΣΠΟΡ FM, όσα ακολούθησαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οτι δηλαδή μια ομάδα που σε τρία παιχνίδια παίζει με τρίτη διαφορετική ενδεκάδα, τρίτο διαφορετικό σύστημα και με ποδοσφαιριστές που δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ μαζί, ούτε καν στην προπόνηση την παραμονή του αγώνα, δεν υπήρχε περίπτωση να παρουσιάσει οργάνωση, ομοιογένεια, προσχεδιασμένες κινήσεις και - πολύ περισσότερο - υποφερτό θέαμα. Ο Ρανιέρι μη έχοντας χρόνο να δουλέψει την ομάδα, αλλά και χωρίς εμπειρία διαχείρισης τέτοιων συνθηκών, το μόνο που έκανε ήταν να ποντάρει στις ατομικές δυνατότητες και εκλάμψεις των ποδοσφαιριστών. Επέλεξε λοιπόν αυτούς που υπέθετε - βάσει της εικόνας του στις δυο τρεις προπονήσεις - ότι θα μπορούσαν να «καθαρίσουν» τα παιχνίδια και τους έστειλε στον αγωνιστικό χώρο. Ουσιαστικά το σύστημά του ήταν... «κορώνα - γράμματα».
Η κοινή ποδοσφαιρική λογική σε αυτή την περίπτωση λέει ότι το πιθανότερο είναι ότι θα χάσει. Οπως και συνέβη. Επειδή, εκτός από όλα αυτά, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο συμβαίνει, είτε να μην έχει στη διάθεσή τους αρκετούς χρήσιμους παίκτες (Χολέβας, Κονέ, Χριστοδουλόπουλος, Τζαβέλας), είτε επειδή οι δέκα τουλάχιστον από τους είκοσι διαθέσιμους να είναι εκτός φόρμας. Σε σχέση ας πούμε με τα τελευταία δυο παιχνίδι της εθνικής στο Μουντάλ, με Ακτή Ελεφαντοστού και Κόστα Ρίκα, ο Σαμαράς ήταν αγνώριστος, ο Σαλπιγγίδης το ίδιο, όπως και ο Βύντρα, ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης (όλοι καταλαβαίνουν τώρα την αξία και την χρησιμότητά τους) απόντες, ο Μανιάτης και Σάμαρης πεσμένοι, οπότε το βάρος έπεφτε στους νεοσύλλεκτους Καρέλη, Μάνταλο, Σταφυλίδη και Ταχτσίδη. Αυτοί όμως μπορούν να φανούν και να προσφέρουν όταν ενσωματώνονται σταδιακά σε ένα δουλεμένο και σε καλή κατάσταση κορμό ομάδας κι όχι όταν καλούνται από ανάγκη να σηκώσουν ένα βάρος για το οποίο δεν είναι ακόμη έτοιμοι ή ίσως και επαρκείς.
Στο δια ταύτα τώρα. Σε ένα μήνα παίζουμε εδώ με τις Φερόες, που αν και δυσκόλεψαν ως τώρα τις ομάδες με τις οποίες έπαιξαν, δεν να θέλω να σκεφτώ ότι μπορεί να μας κάνουν ζημιά. Σε πέντε μήνες (μέσα Μαρτίου) που μας περιμένουν τα δυσκολότερα υπάρχει χρόνος να εξαλειφθούν τα περισσότερα από τα τωρινά προβλήματα, αλλά και να βρει κι ο Ρανιέρι... τα πατήματά του.
Στον όμιλό μας σίγουρα θα γίνουν καραμπόλες στα επόμενα παιχνίδια. Οπότε ας βάλουμε κατ΄αρχή στόχο την τρίτη θέση και στην πορεία ίσως μας δοθεί η ευκαιρία για κάτι παραπάνω.