Στο ίδιο έργο θεατές…

…ή αλλιώς, όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Όποιο και από τα δύο άσματα των Βασίλη Παπακωνσταντίνου ή Νίκου Παπάζογλου και αν διαλέξεις, θα έχεις καταφέρει να αποκρυπτογραφήσεις με επιτυχία τις συνθήκες διεξαγωγής του περίφημου τελικού κυπέλλου μπάσκετ Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Για πέμπτη συνεχή χρονιά, είναι προ των πυλών μία…φαρσοκωμωδία με 1500 οπαδούς στο κλειστό του ελληνικού, που δεν αντιπροσωπεύει σε καμία περίπτωση την αξία των δύο αντιπάλων και δυσφημίζει το προϊόν.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Για μία ακόμη χρονιά, οι εμπλεκόμενοι φορείς, ομάδες, ΕΟΚ, Αστυνομία, Πολιτεία, θα αποφασίσουν όπως όλα δείχνουν με βάση την πεπατημένη των προηγούμενων χρόνων. Αυτή που προβλέπει πως σε ένα γήπεδο δέκα χιλιάδων θέσεων, θα ακροβολιστούν χίλιοι «ερυθρόλευκοι» από τη μία πλευρά και ισάριθμοι «πράσινοι» από την άλλη, για να παρακολουθήσουν τον πρώτο τελικό της σεζόν. Την ώρα που το τετραήμερο που πέρασε, στο Τορίνο, την Βαρκελώνη και το Ρουάν, διεξήχθησαν τα Final Eight των κυπέλλων Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας αντίστοιχα, με γεμάτα γήπεδα και οπαδούς και των οκτώ ομάδων που συμμετείχαν στις εξέδρες. Μία πραγματική γιορτή δηλαδή, που η Ελλάδα δεν μπορεί όχι μόνο να πλησιάσει, αλλά ούτε καν να φανταστεί.

Το σκηνικό θα στηθεί όπως και τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, χωρίς κάποιος να παίρνει το ρίσκο να αλλάξει τη μοίρα αυτού του αγώνα. Λύσεις υπάρχουν, όμως που καιρός για καινοτομίες τέτοιες εποχές…Τώρα που το σκέφτομαι πάντως, οι ιθύνοντες φροντίζουν για να μην κουράζονται οι εκπρόσωποι του Τύπου. Αν κάποιος αντιτίθεται σε αυτή την αστειότητα και θέλει να καταγράψει την πραγματικότητα, αρκεί ένα απλό copy paste από το περυσινό ή το προπέρσινο κείμενο, για να βγει τίμια και φέτος το μεροκάματο. Δεν άντεξα λοιπόν και εγώ. Μπήκα στον πειρασμό και αντέγραψα το περυσινό μου…

Πείτε μου αληθινά, έχει αλλάξει κάτι;

«Οι ημιτελικοί επιβεβαίωσαν απλά το ότι για τέταρτη σερί χρονιά Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα διεκδικήσουν το κύπελλο στον τελικό. Η τέλεσή τους, «ξύπνησε» και πάλι τις κακές μνήμες των τελευταίων τριών ετών. Εκεί όπου ο τίτλος κρίνεται σε έναν τελικό με 1500 νοματαίους σε ένα πανέμορφο γήπεδο που μπορεί να φιλοξενήσει έξι φορές περισσότερους! Με άδειες κερκίδες για διαχωριστικές ζώνες, αστυνομία, ελέγχους, ανταλλαγή φωτοβολίδων, μάχες οπαδών με ΜΑΤ, σπασμένα καθίσματα, ειδικά σχέδια και κλειστούς δρόμους για την μετακίνηση 798 θερμόαιμων από την μία και άλλων τόσων από την άλλη στο γήπεδο. Μια εικόνα που δεν τιμά σε καμία περίπτωση το επίπεδο και το μέγεθος των ομάδων που αναμετρώνται, μας προβληματίζει και υπενθυμίζει σε όλους πόσο…πρωτόγονοι, όσο βαρύς και αν είναι ο χαρακτηρισμός, είμαστε σε όλους τους τομείς. Από την στιγμή που δεν μπορούμε να διοργανώσουμε έναν τελικό της προκοπής, πώς να έχουμε απαιτήσεις προόδου σε άλλα θέματα μεγαλύτερης σπουδαιότητας για την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητά μας;

Πέρυσι και πρόπερσι, το βόλεϊ είχε δείξει τον δρόμο με τους 5000 μαθητές και αθλητές των τμημάτων υποδομής στον δικό του τελικό «αιωνίων», αλλά η ΕΟΚ σφύριζε αδιάφορα και οι ΚΑΕ έδιναν τα εισιτήρια, χωρίς ιδιαίτερη προσοχή για το ποιοι θα τα παραλάβουν. Όπως και να ‘χει, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, έχει τεράστια ευκαιρία να αλλάξει αυτή την φαρσοκωμωδία. Να πάρει το ρίσκο, να…χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να επιβάλει την διεξαγωγή ενός τελικού στον οποίο δεν θα χρειαστεί να γίνουμε μάρτυρες επεισοδίων και καταστάσεων που απαξιώνουν περισσότερο το προϊόν. Ο χρόνος θα δείξει. Μέχρι τον τελικό, υπάρχει χρόνος για προεργασία…».

Πέρυσι τελικά η έκπληξη δεν έγινε. Η τελική απόφαση για τους οπαδούς στον φετινό τελικό, θα ληφθεί μετά από σύσκεψη τις επόμενες ημέρες, όπου θα συμμετέχουν οι δύο ομάδες, η αστυνομία, η ΕΟΚ και η ΔΕΑΒ. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε, οπότε ας ελπίσουμε αυτή τη φορά κάτι να αλλάξει…