«Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν…»

Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ο καθένας, γιατί ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει, ένα είναι το δεδομένο στην περίπτωση αυτού με το «αιώνιο» σκουλαρίκι στο αυτί: Ότι διασκεδάζει αυτούς που βρήκε εκεί ψηλά και τους προσφέρει άπλετο γέλιο, με τον δικό του ανατρεπτικό και ιδιαίτερο τρόπο. Αυτό δηλαδή που έκανε σε όλη του τη ζωή ο Σάκης Μπουλάς, ο οποίος «έφυγε» σαν σήμερα πριν από τρία χρόνια.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια… Πως περνούν έτσι ρε παιδί μου; Πως φεύγει ο χρόνος χωρίς (ώρες-ώρες) να τον καταλαβαίνουμε; Η απώλεια ενός ανθρώπου προκαλεί μεγάλο πόνο και η διαχείρισή της εξαρτάται από τον καθένα ξεχωριστά. Κι όταν ξέρεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή, τα πράγματα είναι χειρότερα. Γιατί ο Σάκης Μπουλάς το ήξερε, αφού έδινε μια άνιση μάχη με τον καρκίνο, αλλά, σχεδόν μέχρι το τέλος βρισκόταν στις επάλξεις. Όπως έκανε για 40 χρόνια στη σκηνή και στο πλατό. Και το έκανε όχι μόνο με αξιοπρέπεια, αλλά και μεγάλη γενναιότητα.

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια… Η απώλεια είναι μεγάλη, κυρίως για τους κοντινούς του ανθρώπους, αλλά όχι μόνο. Λείπει σε όλο τον κόσμο, που τον αγάπησε, μεταξύ άλλων για την αυθεντικότητά του. Και εξακολουθεί να τον νοιώθει κοντά του μέσα από τα τραγούδια και τους ρόλους του. Αυτά δεν θα πεθάνουν ποτέ…

Και είκοσι τρία χρόνια να περάσουν, δεν θα ξεχάσουμε τον «Παύλο» της Ειρήνης ή τον «Παυλίτο» της Μαρίας στο «50-50». Όσες επαναλήψεις και να βάλει το MEGA, θα κλαίμε από τα γέλια, βλέποντας τον μαζί με τον Νικηφόρο και τον Μίμη να σκαρώνουν τα πάντα. Ξεχνιέται ο «Μένιος» του «Η οικογένεια βλάπτει», ο «Νάσος» από το «Δέκα λεπτά κήρυγμα» ή ο «Σάββας» στις «Σαββατογεννημένες»; Απίθανοι ρόλοι, ακόμη πιο εξαιρετικές οι ερμηνείες. Ακόμη και το «Αχ Μαρία» που ανέβηκε πριν από 40 χρόνια, αποτελεί σταθμό μέχρι και σήμερα…

Είναι δυνατόν να ξεχαστεί το «αλλάξανε τα γούστα σου» ή το πιο ανατρεπτικό (ο ύμνος του) «μπανάκι-μανάκι»; Μπορεί να ξεχαστεί το «φλασάκι», που συνόδευε τα χρόνια της εφηβείας μας; Όσοι είναι στα 40+ το καταλαβαίνουν… Και μην μου πει κανείς ότι και τώρα που μεγαλώσαμε δεν ανατριχιάζουμε όταν ακούμε: «Κάτι άστραψε, κάτι σαν φλασάκι, σαν πικ νικ μες στο δασάκι, μια γλυκιά φωτιά, λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά»…

Όλα τα παραπάνω «σημάδεψαν» τον Σάκη Μπουλά και μέσω αυτών αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό θεωρώ ότι δεν θα πεθάνουν ΠΟΤΕ! Γι’ αυτό και η λέξη αγαπημένος «κολλάει» απόλυτα δίπλα στο τραγουδοποιός και ηθοποιός, που τον συνόδευαν. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τους νοιώθεις τόσο οικείους και τόσο δικούς σου κι ας μην τους ξέρεις καθόλου. Τέτοιος ήταν ο Σάκης. Φίλος όλων…