Στεφανίδη στον ΣΠΟΡ FM 94,6: «Μόλις πάτησα στον διάδρομο, ήξερα πως θα πάρω το χρυσό»

Πριν λίγες μέρες ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης και σήμερα μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 για την μεγάλη επιτυχία της, αλλά και αυτές που πρόκειται να ακολουθήσουν.

Η Κατερίνα Στεφανίδη σχολίασε όλα όσα έγιναν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Άμστερνταμ, την πίστη της για ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, αλλά και το πόσο άλλαξε η ζωή της στην Αμερική και η συνεργασία της με τον σύζυγο και προπονητή της, Μίτσελ Κριερ, την αγωνιστική της πορεία.

Αναλυτικά όσα είπε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 και στους Σταύρο Χονδροθύμιο και Παύλο Κουστέρη:

Για το πώς αισθάνεται μετά το μετάλλιο: «Το άγχος που είχα πριν τον αγώνα δεν έχει φύγει ακόμα. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει».

Για το αν πίστευε ότι θα πάρει την πρώτη θέση: «Πήγα με την καλύτερη επίδοση, σαφώς το είχα στο μυαλό μου να πάρω το χρυσό μετάλλιο και να κάνω το ρεκόρ αγώνα. Τα δοκιμαστικά δεν πήγαν καλά, είχε πολύ αέρα, αλλά μόλις πάτησα στον διάδρομο ήξερα ότι είχα νικήσει. Είχα τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση πριν καν ξεκινήσω. Όταν ήρθε το χρυσό μετάλλιο, όταν σταμάτησε η Γερμανίδα, έχασα το κίνητρό μου. Έπρεπε να μου το υπενθυμίσει ο σύζυγός και προπονητής μου, για να περάσω και το επόμενο ύψος».

Για το αν την αγχώνει ότι είναι φαβορί: «Δεν αισθάνομαι άγχος, ίσα ίσα, μου δίνει αυτοπεποίθηση. Συνεχώς περιμένω περισσότερα από τον εαυτό μου. Αυτή η πίεση με βοηθάει. Σε κάποιους αθλητές δεν ταιριάζει, θέλουν να μην είναι φαβορί, εμένα μ’ αρέσει».

Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Εκεί είναι διαφορετικά τα πράγματα. Υπάρχει μια αθλήτρια με καλύτερη επίδοση και είμαστε 3-4 αθλητές που έχουμε πολύ μικρές διαφορές. Θεωρώ πως είμαι φαβορί για τα μετάλλια, αλλά όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες, χρειάζεται τύχη και έχει σημασία πώς θα πάει η μέρα. Σίγουρα θα πάω με αυτοπεποίθηση. Θεωρώ πως είμαι στον καλύτερο δρόμο, αφού κάποιες είναι ντεφορμέ ή αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών. Ελπίζω να μείνω υγιής ψυχολογικά και σωματικά».

Για το ότι δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα αν θα αγωνιστούν οι Ρώσοι: «Δεν μας επηρεάζει άμεσα, έχουμε κάνει πολλούς αγώνες στη χρονιά και γνωριζόμαστε. Υπάρχουν άλλοι τρόπου που μας επηρεάζει αυτή η κατάσταση. Το ότι δεν αγωνίζονται τώρα, μπορεί να τους δώσει τη δυνατότητα να προετοιμαστούν πολύ περισσότερο για τη συνέχεια».

Για τις διοργανώσεις που απομένουν μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Έχω ακόμα δύο Diamond League σε Μονακό και Λονδίνο. Μετά θα πάμε Αμερική, για να μειώσουμε τη διαφορά ώρας από τη Βραζιλία και αρχές Αυγούστου θα πάμε Ρίο».

Για τον τελικό του επί κοντών Ανδρών στο Άμστερνταμ: «Φυσούσε δυνατός αέρας και λόγω των χαμηλών εξεδρών έμπαινε και γυρνούσε στο στάδιο. Έτρεχα 16 βήματα για να πηδήξω και είχα τον αέρα από τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις. Στους Άνδρες, εκτός από την έκπληξη του Λαβιλενί, οι υπόλοιποι ήταν κοντά στα ρεκόρ τους»

Για την ζωή της στην Αμερική: «Πέρυσι ήμουν κάθε μέρα στο πανεπιστήμιο, λόγω των σπουδών. Φέτος ήταν πολύ διαφορετική χρονιά, αποφάσισα να αφοσιωθώ στις προπονήσεις. Μετακομίσαμε και δουλεύω πολύ. Όλα, βέβαια, είναι πιο χαλαρά. Μαθαίνω πολλά νέα πράγματα, η ζωή μας είναι διαφορετική».

Για την συνεργασία με τον άντρα της: «Σε αντίθεση με πολλά άλλα ζευγάρια στον αθλητισμό, εμείς πρώτα γίναμε ζευγάρι και μετά αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Ο λόγος που το κάναμε ήταν ότι ξέραμε την πολύ καλή μας χημεία αθλητικά. Είχε παρόμοιο μπαγκράουντ τεχνικά κι συμφωνούσαμε σε πολλά πράγματα προπονητικά. Κάποιες φορές υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο τι ταιριάζει σε έναν αθλητή.

Για το αν πιστεύει ότι θα είχε την ίδια επιτυχία αν δεν είχε φύγει για την Αμερική: «Ίσως δεν θα γινόταν. Είχα κάποιο φυσικό ταλέντο και ήταν σημαντικό να μάθω να το διασκεδάζω. Για μένα από μικρή ηλικία είχε γίνει επάγγελμα, γιατί άρχισαν από νωρίς οι επιτυχίες. Ίσως σε κάποιον άλλον χαρακτήρα να μην πήγαινε αυτή η διασκέδαση, που υπάρχει στην Αμερική. Όταν έφτασα ξαναέμαθα να διασκεδάζω τον αθλητισμό. Εκεί ήμουν 8 ώρες στο πανεπιστήμιο και μετά έκανα προπόνηση».

Για το πού θέλει να αφιερώσει το μετάλλιο: «Πρώτα από όλα, στον άντρα μου. Έχει δουλέψει όσο κι εγώ γι’ αυτό το μετάλλιο, ίσως και παραπάνω. Είναι τόσο δικό του, όσο είναι και δικό μου και από άποψη δουλειάς και από άποψη άγχους. Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου, χωρίς αυτούς θα ήταν ανέφικτο να κάνω προπόνηση χωρίς να έχω μια δουλειά ή χωρίς να συνεχίσω το διδακτορικό για να έχω τους πόρους να ζω».