Στην Ευρώπη θα βγει τουλάχιστον μία κακή ομάδα!

Η τελευταία αγωνιστική δεν μας έκανε να πέσουμε απ’ τα σύννεφα. Θα ήταν λάθος να μιλήσουμε για μια διαφορετική εικόνα, για μια ομάδα που αλλάζει όταν το δείγμα που έχουμε μέσα από το βάθος της χρονιάς είναι τόσο σαφές σε βαθμό που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Τρεις ομάδες συνεχίζουν να παλεύουν για δύο ευρωπαϊκές θέσεις. Από αυτές μόνο ο Παναθηναϊκός από το ξεκίνημα της χρονιάς έχει βελτιώσει την εικόνα του από εμφάνιση σε εμφάνιση. Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς δούλεψε πάνω στις αδυναμίες της. Πολλές από αυτές κατάφερε να τις βελτιώσει. Βρήκε τρόπους να κρύβει τα προβλήματά της, όχι όλα, αλλά σε ένα επίπεδο που πλέον μπορεί να τα διαχειριστεί ή να μην τα αφήσει να τον πληγώσουν.

Η ΑΕΚ και ο Άρης κάθε φορά που συναντούν τα προβλήματα, που πλέον αποτελούν κομμάτι της αγωνιστικής τους ταυτότητας, σου δίνουν την εικόνα πως σηκώνουν τα χέρια ψηλά! Έχουν συμβιβαστεί. Ζουν με αυτά και τα έχουν αποδεχτεί. ΟΛΑ!

Οι «κιτρινόμαυροι» κυνηγούν αποτελέσματα νομίζοντας πως η άμυνά τους, που αποτελεί μόνιμη πηγή κινδύνων, είναι το βασικό τους πρόβλημα! Πέραν των πειραματισμών σε πρόσωπα, δεν την οχύρωσαν. Ούτε καν σε ένα βαθμό που θα έβαζε την Ένωση σε μια λογική του «να βάλουμε περισσότερα απ’ όσα δεχόμαστε». Αυτό μπορεί να έγινε σε αρκετά ματς από τα οποία νίκησε, αλλά ήταν μοιραίο και όχι προϊόν κάποιου σχεδίου. Αν είχε συμβεί τα κατά κοινή διαπίστωση ποιοτικά υλικά στη μεσοεπιθετική γραμμή θα είχαν βρει μια χημεία! Θα μπορούσαν να φτιάξουν έναν συνδυασμό και δεν θα θύμιζαν σε κάθε παιχνίδι μια ομάδα που παίζει φιλικό προετοιμασίας και οι παίκτες τώρα αρχίζουν να βρίσκονται. Στον συνδυασμό των προβλημάτων σε άμυνα και επίθεση γεννιέται και η έλλειψη αυτοπεποίθησης, που κάνει την ΑΕΚ να δείχνει πιο εύθραυστη ψυχολογικά από κάθε αντίπαλό της σε αυτή τη σειρά των τελικών.

Ο Άρης έχει αποδεχτεί πως δεν έχει το γκολ. Πλέον σε ένα βαθμό που από τα πρώτα λεπτά των αγώνων του αρχίζει να αγκομαχάει λες και το ματς είναι στο 80’ και δοκίμασε τα πάντα όμως η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι. Εξακολουθεί να έχει την πιο αργή ανάπτυξη από τους αντιπάλους του και δεν μπορεί να αιφνιδιάσει ή να δημιουργήσει συνθήκες αναστάτωσης στην αντίπαλη άμυνα. Για να το κάνει θα πρέπει να ρισκάρει, με τρόπο φυσικά που δεν έχει μάθει, με τρόπο που όσες φορές επιχείρησε μέσα στη χρονιά του κόστισε! Για αυτό και χθες το 0-1 του Ολυμπιακού ήταν απόλυτα φυσιολογικό και για αυτό η συνέχεια του παιχνιδιού σου έδινε την εικόνα πως οι «ερυθρόλευκοι» είναι πιο κοντά σε ένα δεύτερο γκολ, παρά η ομάδα που καιγόταν για νίκη στο ματς…

Δεν θα δούμε κάτι διαφορετικό στα επόμενα ματς. Τα συμπεράσματα είναι τόσο ισχυρά που δεν γίνεται να ανατραπούν ανεξάρτητα από την έκβαση της κατάστασης. Ανάμεσα στους τρεις, χωρίς αμφιβολία ο Παναθηναϊκός επένδυσε στους παίκτες του, έμαθε απ’ τα λάθη του, μελέτησε τα λάθη των αντιπάλων του και δούλεψε σε σχέση με ΑΕΚ και Άρη που άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους. Οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Οι ομάδες έχουν «σκάσει» αγωνιστικά και όλα τα παιχνίδια έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Είναι δύσκολο ακόμη και τώρα να κάνεις ασφαλή πρόβλεψη, όμως οι ισοβαθμίες ενδέχεται να παίξουν το ρόλο τους.

Υγ: Αν ήσουν ο Πέδρο Μαρτίνς τι θα έκανες; Θα χρησιμοποιούσες τους ίδιους κόντρα στον Παναθηναϊκό για να τους δώσεις και την επιβράβευση για το άνετο και γεμάτο ένταση «διπλό» στη Θεσσαλονίκη;

Υγ2: Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή καίγεται για νίκη! Παρότι η ομάδα έχει μείνει μισή ο Λουτσέσκου ψάχνει τρεις βαθμούς για να πάρει λίγη από την αυτοπεποίθηση που την οδήγησε στο καλό δεύτερο μισό της σεζόν. Αν πάρει και πάλι τον... αέρα της θα πάει με τον τίτλο του φαβορί στον τελικό του Κυπέλλου…

Υγ3: Ο ΠΑΣ τιμάει με τις εμφανίσεις του το πρωτάθλημα. Μαζί με τον Ιωνικό είναι οι ομάδες που σέβονται περισσότερο από όλες τις άλλες τη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν και φυσικά θα έχουν και ανταμοιβή, αφού τα τελευταία τους ματς θα είναι η προίκα τους για την επόμενη χρονιά.