Λίγες μέρες αφότου πρόβαρε -ανεπίσημα- τα «πράσινα», η Άννα-Νίκη Σταμολάμπρου μίλησε στον sport-fm.gr και τη Σοφία Θεοδωράκη.
Η μεταγραφή της από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό, η ομοιότητα με την αντίστοιχη του Κώστα Σλούκα, η πορεία με την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ του 2017, οι στόχοι της ενόψει της νέας σεζόν και το κλίμα που περιμένει να συναντήσει στην πρώτη της παρουσία στο κλειστό "Παύλος Γιαννακόπουλος'' ως γηπεδούχος, ήταν μερικά από τα θέματα γύρω από τα οποία μίλησε η διεθνής πλέι-μέικερ.
Η πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού πήρε την απόφαση μετά από πέντε γεμάτα χρόνια στις «ερυθρόλευκες» να αποχωρήσει: «Ήταν το σωστό timing. Ήμουν 5 χρόνια στον Ολυμπιακό έκανα τον κύκλο μου, το ήξερα προς το τέλος της σεζόν ότι η συνεργασία μας πλησίαζε στο τέλος της. Ήθελα να δω κάτι διαφορετικό. Να εξελιχθώ. Όταν μένεις 5 χρόνια στο ίδιο κλαμπ δεν έχεις πολλές επιλογές. Για έναν αθλητή το σημαντικό είναι να έχει πάντα κίνητρο, οπότε ήρθε το πλήρωμα του χρόνου».
Το πλήρωμα του χρόνου -όπως το χαρακτήρισε και η ίδια- για την αποχώρηση της από τον Ολυμπιακό ήρθε. Η Άννα-Νίκη αναφέρθηκε στη στιγμή και στο πρόσωπο που ξεχώρισε από την θητεία της στις «ερυθρόλευκες»: «Έζησα πάρα πολύ ωραίες στιγμές, μου είναι δύσκολο να επιλέξω μόνο μία. Παρόλα αυτά μία από τις στιγμές που θα θυμάμαι πάντα είναι την πρώτη μου χρονιά, η πρώτη νίκη στην Ευρωλίγκα κόντρα στην ουγγρική Σοπρόν στη Χαλκίδα. Το άτομο που κρατάω, χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν είναι ο κόουτς Παντελάκης, με τον οποίο έχουμε μια τρομερή σχέση και με έχει βοηθήσει να εξελιχθώ σαν παίκτρια και σαν άνθρωπος».
Η πρόταση του Παναθηναϊκού έκανε την Άννα-Νίκη να δεχθεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Για την καινούργια πρόκληση στην καριέρα της υπήρχαν όμως και δύο πρόσωπα-κλειδιά: «Όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Ήμουν έτοιμη να υπογράψω στην Τουρκία. Μέσα σε 48ώρες το πήρα απόφαση. Έπαιξε σημαντικό ρόλο και η Λολίτα Λύμουρα στην απόφασή μου. Υπήρχε μια αμοιβαία εκτίμηση με τον σύλλογο και ιδιαίτερα με την Ελένη Καπογιάννη. Ήξερα ότι θα είναι δύσκολη η μετάβαση από τον έναν σύλλογο στον άλλον. Ωστόσο το είδα σαν μία καινούργια πρόκληση για εμένα. Είχαμε μιλήσει με την κόουτς Καπογιάννη και στο παρελθόν άλλες δύο φορές για να συνεργαστούμε, την τρίτη κλείσαμε την συμφωνία. Η κόουτς και η Λολίτα μου μίλησαν ανοιχτά για τον ρόλο που θα έχω στην ομάδα. Η διοίκηση ικανοποίησε πλήρως τις απαιτήσεις μου. Ήταν η πιο σωστή επιλογή για τον επόμενο σταθμό της καριέρας μου».
Η Άννα-Νίκη όμως δεν ήταν η μόνη που έκανε το δρομολόγιο «Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός», αφού αντίστοιχη μετακίνηση είχαμε και στους άνδρες με τον Κώστα Σλούκα: «Καταρχάς ο Κώστας είναι ένας εξαιρετικός παίκτης, τον εκτιμώ πολύ. Σίγουρα υπάρχουν ομοιότητες, αλλά υπάρχουν και διαφορές. Βρίσκω μία ομοιότητα στο γεγονός ότι και οι δύο θέλαμε έναν διαφορετικό ρόλο στην ομάδα από αυτόν που προοριζόταν να έχουμε τη νέα σεζόν. Εγώ προσωπικά ήθελα να διατηρήσω τον ρόλο του ηγέτη της ομάδας, επομένως θεωρώ πως σε αυτό το κομμάτι βρίσκεται η ομοιότητα, όμως ο καθένας έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Γνωρίζω ότι πολύς κόσμος μας παρομοιάζει, αλλά δεν είναι τόσο ίδιες οι περιπτώσεις».
Η 28χρονη πόιντ-γκαρντ η οποία έχει αγωνιστεί πολλές φορές με τη φανέλα του Ολυμπιακού στο κλειστό «Παύλος Γιαννακόπουλος» κόντρα στον Παναθηναϊκό, ανυπομονεί να νιώσει την ατμόσφαιρα και ως γηπεδούχος. «Όταν μπήκα στην πρώτη προπόνηση σε αυτό το γήπεδο, παρατηρούσα τα πάντα κοίτα την κερκίδα. Το έχω ζήσει σαν αντίπαλος, τώρα έκατσα από τον άλλο πάγκο, ήταν περίεργο. Πάντα ήταν πολύ δύσκολη η έδρα του Παναθηναϊκού. Υπάρχει πολύ μεγάλη στήριξη από τον κόσμο προς τον ερασιτέχνη. Νομίζω χωρίς να θέλω αδικήσω κανέναν ότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού δημιουργούν πολύ ωραία ατμόσφαιρα, θέλω να το ζήσω. Όλοι περιμένουν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό πρέπει όμως να μην παρεκτραπούν τα πράγματα λόγο της αντιπαλότητας».
Με την καινούργια της ομάδα η διεθνής πλέι-μέικερ έχει θέσει υψηλούς στόχους καθώς θέλει να κατακτήσει τόσο εγχώριους, όσο και ευρωπαϊκούς τίτλους. «Πάνω από όλα να υπάρχει υγεία, γιατί είναι το πιο σημαντικό. Θεωρώ ότι η ομάδα μας έχει από τα καλύτερα ρόστερ των τελευταίων ετών. Ο Παναθηναϊκός είναι ένας τεράστιος σύλλογος και είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε την ιστορία του συλλόγου. Είναι πολύ βαριά η φανέλα. Ο στόχος είναι πάντα η κορυφή. Θέλουμε σίγουρα να κατακτήσουμε τους εγχώριους τίτλους. Θέλουμε το double. Στην Ευρώπη πρέπει να πάμε βήμα-βήμα σταδιακά να δούμε μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Δεν μου αρέσει να λέω μεγάλα λόγια. Νομίζω πως κάτω από τις οδηγίες του προπονητικού σταφ και αν δουλέψουμε πολύ σκληρά, στο τέλος θα κατακτήσουμε ότι στόχους έχουμε θέσει ως ομάδα. Εγώ προσωπικά θέλω να βελτιώνομαι όσο περισσότερο μπορώ, να εξελίσσομαι σαν αθλήτρια. Μπορώ να υποσχεθώ ότι θα δουλέψω πολύ σκληρά για να βοηθήσω τη νέα μου ομάδα».
Το πάθος της για το μπάσκετ γίνεται αντιληπτό σε κάθε της λέξη. Από πού προήρθε όμως αυτό; «Αυτό που ουσιαστικά με ώθησε στο μπάσκετ είναι ο αδελφός μου, ο Γιώργος. Εγώ έκανα κολύμβηση και τένις, κάποια στιγμή με ρώτησε ο μπαμπάς μου τι πραγματικά ήθελα να κάνω και του είπα "αυτό που κάνει και ο Γιώργος". Δεν είχα ιδέα πως παίζεται το μπάσκετ, άρχισα να παρακολουθώ τις προπονήσεις του, τους αγώνες και μου κόλλησε το "μικρόβιο". Ο Γιώργος είναι ο λόγος που παίζω μπάσκετ σήμερα».
Τα πρώτα της βήματα στο παρκέ, τα έκανε στον Θερμαϊκό Θέρμης σε ηλικία μόλις 7 ετών, ενώ οι πρώτες της συμμετοχές στο επίπεδο των γυναικών ήρθαν με την ομάδα του ΠΑΟΚ. «Μετά από 5-6 χρόνια στον Θερμαϊκό Θέρμης, πήγα στον ΠΑΟΚ. Τελείως διαφορετική νοοτροπία από τον Θερμαϊκό, ωστόσο εγκλιματίστηκα πολύ γρήγορα γιατί μαζί με έμενα ήρθε στον ΠΑΟΚ και ο προπονητής του Θερμαϊκού. Πήγαμε πακέτο, ήταν σημαντικό που είχα προπονητή που γνώριζα πολύ καλά. Το 2012 αγωνίζομαι για πρώτη φόρα στο επίπεδο γυναικών σε ηλικία μόλις 16 ετών».
Το πέρασμα της από τα κολεγιακά πρωταθλήματα της Αμερικής, η επιλογή του πανεπιστήμιου «Ρόμπερτ Μόρις», ο συνδυασμός πρωταθλητισμού και σπουδών αποτελεί κομβικό σημείο τόσο για την καριέρα της, όσο και για την ζωή της: «Είχαν έρθει και με είχαν δει αρκετοί προπονητές από διάφορα κολέγια. Ήταν πολύ δύσκολη η διαδικασία της απόρριψης μερικών εξ αυτών ώστε να καταλήξω στο Ρόμπερτ Μόρις. Ήθελα να δω τι ταίριαζε περισσότερο εμένα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο Ρόμπερτ Μόρις, είναι πως οι ίδιοι οι προπονητές ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη για να γνωρίσουν εμένα και την οικογένειά μου. Έγινε το "κλικ¨ και ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές της ζωής μου».
Η πλέι-μέικερ του Παναθηναϊκού αγωνίζεται από μικρή φορώντας το εθνόσημο, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή της στην εξαιρετική πορεία στο Ευρωμπάσκετ του 2017: «Είμαι στα τμήματα της Εθνικής από το 2009. Ξέρω ότι θα ακουστεί "κλισέ" αλλά είναι η ύψιστη τιμή για έναν αθλητή. Είναι δέος. Συγκινούμαι και ανατριχιάζω κάθε φορά που ακούω τον εθνικό ύμνο στο γήπεδο φορώντας το εθνόσημο. Κάθε συμμετοχή με την Εθνική είναι διαφορετική. Όσες συμμετοχές και να κάνεις πάντα το να εκπροσωπείς την χώρα σου είναι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο.
Το 2017 κατακτήσαμε την 4η θέση. Ήταν εμπειρία ζωής. Είχα συμπαίκτριες πάρα πολύ μεγάλες παίκτριες, όπως την Λολίτα Λύμουρα, την Εβίνα Μάλτση, την Στέλλα Καλτσίδου. Δεν θέλω να αδικήσω καμία, όλες ήταν εξαιρετικές. Δουλεύοντας δίπλα σε αθλήτριες τέτοιου βεληνεκούς προσπάθησα να βελτιωθώ και νομίζω πως τα κατάφερα. Η Εθνική τα τελευταία χρόνια χτίζεται ξανά από το μηδέν, η βάση, ο χαρακτήρας και η φιλοσοφία της ομάδας. Δεν θα έρθουν τα αποτελέσματα άμεσα αλλά σίγουρα θα υπάρχει εξέλιξη. Εύχομαι και ελπίζω να φέρουμε κάποια επιτυχία για την Εθνική Γυναικών».
Αν και μέχρι σήμερα όμως το μπάσκετ είναι η ζωή της, στο αύριο δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι επίκεντρο για την Άννα-Νίκη Σταμολάμπρου. Όταν ερωτάται λοιπόν για το πώς φαντάζεται τον εαυτό της σε δέκα χρόνια από τώρα, απαντάει χαρακτηριστικά: «Είναι πολύ μακριά, δεν μπορώ να με φανταστώ ακριβώς. Προφανώς το μπάσκετ αυτή τη στιγμή είναι η νούμερο ένα προτεραιότητά μου. Ωστόσο νομίζω πως σε 10 χρόνια που θα είμαι 38 το μπάσκετ μάλλον θα έχει τελειώσει για εμένα. Έχω φιλοδοξίες για το μέλλον. Την προπονητική δεν την έχω σκεφτεί καθόλου και νομίζω πως δεν θα είναι στα πλάνα μου, δεν θα μου άρεσε».