«Σουρεάλ, αν σκεφτόμασταν την άνοδο πριν 2-3 χρόνια»

Κάτι που ξεπερνά την πραγματικότητα ήταν για τον Βαγγέλη Τσάπα η άνοδος του Φάρου στην Α1. Ο πρόεδρος της ομάδας του Κερατσινίου με ανάρτησή του στο Facebook αναφέρθηκε στη μακρά διαδρομή, τις δυσκολίες που συνάντησε και την εμπιστοσύνη ως το τέλος στον προπονητή, Ανδρέα Πολέμη. Αναλυτικά:

«Και κάπως έτσι τελειώνει η πιο έντονη μπασκετική χρονιά της ζωής μου. Τώρα που τελείωσε δε μπορώ να πιστέψω πόσο έντονες στιγμές χώρεσαν σε 10 μήνες . Η χαρά της πρώτης νίκης επί ομάδας Α1 στο Κύπελλο με τον Κολοσσό , το όνειρο μετά τη νίκη επί της Κηφισιάς και η είσοδος στην 4αδα του κυπέλλου .Το δώρο που μας έκανε ο Θεός με τον ΠΑΟΚ . Αυτο το ‘Τέλος…. Ο Φάρος είναι στον τελικό’ που λέει ο κ. Καρύδας στη μετάδοση της Nova και μετά λέει ‘Κοίταξε τι γίνεται’ αφού τα είχε χάσει κι αυτός από τον παλμό του κόσμου μέσα στο γήπεδο . Οι 100 άνθρωποι που έπεσαν πάνω μου στη λήξη του αγώνα και νόμιζα ότι ήρθε το τέλος από την ασφυξία . Η μαγεία του τελικού με τον Παναθηναϊκό . Όλο αυτό δίπλα στο Διαμαντίδη στον τελευταίο τίτλο της καριέρας του θα έχω να το λέω και στα εγγόνια μου. Η νίκη κλειδί όπως αποδείχθηκε για την άνοδο μέσα στην Πάτρα . Ουσιαστικά όπως εξελίχθηκε το πρωτάθλημα αυτή η νίκη μας έδωσε το 2-0 επί του Προμηθέα στα Play off άρα ουσιαστικά και την άνοδο . Η εμφατική νίκη επί της Κύμης με 29 πόντους έδειξε ότι όταν εμείς είμαστε καλά δεν υπάρχει αντίπαλος .

Το επεισόδιο με το αεροπλάνο κι η επιστροφή με το τρένο έδειξε μια ομάδα τρομερά αγαπημένη και μια ακόμη εμπειρία ζωής. Και ξαφνικά η τύχη μας γύρισε την πλάτη …. Ήττα στην Ερυθραία με καλάθι στη λήξη που ο αντίπαλος πέταξε τη μπάλα και μπήκε . Λες δεν πειράζει συμβαίνουν αυτά πάμε παρακάτω . Στη Λειβαδιά εμφανίζονται 12 φαντάσματα με τη φανέλα του Φάρου και σαν να μην φτάνει αυτό ενώ πας να το κλέψεις το ματσάκι παρά την άθλια εμφάνιση χάνει ο Σώτος στη λήξη ένα lay up που 1.000.000 φορές να τον ξαναβάλεις να το κάνει με κλειστά μάτια δεν θα το χάσει ούτε μια φορά . Πάμε στον Εθνικό κι από εκεί που χάνουμε 18 πόντους και τρικλίζουν τα πόδια μας φτάνουμε να έχουμε την τελευταία επίθεση με ισοπαλία και να την χάνουμε και στην κανονική διάρκεια και στην παράταση . Η ομάδα έχει χάσει πλέον το δέος που είχαν γι” αυτήν οι αντίπαλοι . Όλοι πλέον πιστεύουν ότι μπορούν να μας νικήσουν . Στη Θεσσαλονίκη χωρίς τον τρελό και τον Μπατή τα βρίσκουμε πολύ σκούρα απέναντι στους Μαχητές, όμως εκεί βγαίνει μπροστά ο αρχηγός 5 τρίποντα στο Β ημίχρονο και τεράστιας σημασίας απ όλες τις πλευρές νίκη.

Εκεί πίστεψα ότι τη βρήκαμε πάλι την δύναμη μας αλλά είχα κάνει μεγάλο λάθος. Όπως είχε διαμορφωθεί τότε το πρωτάθλημα αν κερδίζαμε στη Λευκάδα ήταν απίθανο να χάσουμε την πρώτη θέση. Όλοι ξέραμε ότι στη Λευκάδα παίζαμε τελικό . 9 πόντους μπροστά στο ημίχρονο και ξαφνικά στο Β ημίχρονο κάνουμε την χειρότερη εμφάνιση της χρονιάς. Η τύχη είχε ακόμα γυρισμένη την πλάτη και μετά απ” αυτήν την ήττα τα πράγματα μέσα στην ομάδα ήταν πολύ δύσκολα. Όλοι είχαμε χάσει την εμπιστοσύνη στην ομάδα μας. Οι σχέσεις πέρναγαν κρίση κι αμφισβήτηση πλέον σ” όλα τα επίπεδα. Σήμερα θα παραδεχθώ ότι από το ματς με τη Λευκάδα ουσιαστικά χθες ξαναεμφανίστηκε στο παρκέ ο πραγματικός Φάρος! 2 μήνες τώρα πλανιόταν ένα φάντασμα αυτής της ομάδας και στους αγώνες και στις προπονήσεις . Ίσως ήταν οι 2 πιο δύσκολοι ψυχολογικά μήνες της ζωής μου στο μπάσκετ . Όλοι είχαμε κουραστεί ψυχολογικά και δεν βρισκόταν κανείς να τραβήξει μπροστά την ομάδα . Εγώ θα πω την αμαρτία μου πίστευα και το είχα πει και μετα το ματς με τους Μαχητές μόνο ο τρελός μπορούσε να μας πάρει από το χέρι και να μας ξεκολλήσει.

Όμως κι αυτός έχασε 20 μέρες για να καταλάβει τι πρέπει να κάνει κι έτσι χάσαμε κι από το Περιστέρι . Η εμφάνιση στην Κύμη ήταν κατώτερη των προσδοκιών αλλά για όποιον ζούσε την ομάδα από μέσα ήταν μια απολύτως λογική εμφάνιση . Εγώ τότε πίστευα πολύ ότι σ” ένα ματς θα βγάλουν όλοι μπροστά τον νικητή εαυτό τους όμως γι” άλλη μια φορά υπερίσχυσε η λογική του μπάσκετ που λέει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο κι ότι ξαφνικά δεν πατάς ένα κουμπί και παίζεις πάλι μπάσκετ . Μετά από την Κύμη η τύχη μας ξανά χαμογέλασε κι ουσιαστικά μας έφερε στα play off 2 ομάδες που είχαμε 2-0 και στην έδρα μας . Άρα οι αντίπαλοι μας ουσιαστικά ήξεραν ότι δεν είχαν τρομερές προσδοκίες απέναντι σε μια έδρα απόρθητη 2 χρόνια . Η εμφάνιση της ομάδας κόντρα στον Προμηθέα που κατά την γνώμη μου χθες έκανε την καλύτερη του φετινή εμφανή έκλεισε τη χρονιά όπως άξιζε στην προσπάθεια των παιδιών και του coach όλη αυτήν τη χρονιά . Ήμουν σίγουρος ότι χθες δεν χάνανε ποτέ . Κι όταν μπήκε ο τρελός μέσα κι άρχισε τα χορευτικά του . Ο Χρηστάρας κι ο φονιάς έβαζαν τα κορμιά τους πάλι μέσα στο γήπεδο ο Μάνος έβαζε σουτ, ο Γάιος σκέπαζε τα καλάθια, ο Μπατής έτρεχε σαν τον διάολο, ο Κόμπο ήταν εκεί, ο Βάγγος έβαζε τα κρίσιμα κι όλοι μαζί να δίνει ο ένας δύναμη στον άλλον έλεγα μέσα μου που ήσασταν ρε 2 μήνες;

Δεν μπορούσε να μην τελειώνει το χθεσινό ματς να βλέπεις και τις 2 ομάδες να παίζουν τόσο καλά και με τόσο πάθος …..

Τελείωσε όμως κι είμαστε στην Α1 …

Σουρεάλ αν το σκεφτόσουν πριν 2-3 χρόνια ….

Αν με ρωτήσει κανείς σήμερα για ποιο πράγμα είσαι πιο υπερήφανος όλη την χρονιά χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση είναι η εξής …..

Που έκανα ότι πέρναγε από το χέρι μου να μείνει ο Αντρέας στην ομάδα την εποχή που δημιουργήθηκε η κρίση μετά την ήττα από το Περιστέρι. Έπρεπε να μείνει να τελειώσουμε όλοι μαζί και να πάρει όλο το μερίδιο της δόξας που του ανήκε . Το έχω ξαναπεί και θα το λέω ότι στην πορεία της ομάδας από την ΕΣΚΑΝΑ στην Α1 του ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας.

Νιώθω λοιπόν υπερήφανος που με την διαχείριση της τότε κρίσης χθες στα πανηγύρια ήμασταν όλοι μαζί όπως μας άξιζε!

Κρατάμε τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε.

Πραγματικά γράψαμε Ιστορία.

Η ομάδα αγαπήθηκε από πολύ κόσμο . Έδειξε κάτι διαφορετικό στην κερκίδα . Κι αυτί το δύσκολο δίμηνο ίσως ήταν για όλους ένα μάθημα να εκτιμάμε το όμορφο που πολλές φορές απλόχερα μας χαρίζεται περισσότερο.

Εγώ αυτήν την στιγμή νιώθω έντονη ανάγκη να μην ξανακούσω για μπάσκετ έστω για λίγες μέρες ώστε να βάλω σε τάξη συναισθήματα και πληγές και μετά βλέπουμε.

Σας ευχαριστώ όλους που μου χαρίσατε τις πιο όμορφες μπασκετικές στιγμές της ζωής μου».