Σισέ ήταν για τον Παναθηναϊκό και… πάει

Ευτυχώς οι συνάδελφοι στη Nova, Νίκος Τζουάνης και Άγγελος Στυλιάδης συμπεριέλαβαν στις ερωτήσεις που απηύθυναν στον Μαρίνο Ουζουνίδη και μία ευθεία, που αφορούσε το ενδεχόμενο να κινηθεί ο Παναθηναϊκός για την επιστροφή του Τζιμπρίλ Σισέ. Η κατηγορηματική άρνησή του λογικά έκλεισε μια και καλή τα σενάρια και τις φήμες που αναπτύχθηκαν το τελευταίο διάστημα. Παράλληλα έβαλε τέλος και στα όνειρα και τους ευσεβείς πόθους των φίλων του τριφυλλιού. Σε αντίθεση με αυτούς, ο προπονητής μιας ομάδας που αντιμετωπίζει τόσα και τέτοιας φύσεως προβλήματα, μόνο με σκληρό ρεαλισμό μπορεί να τα προσεγγίσει.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Ο Ουζουνίδης σκιαγράφησε με σκληρές γραμμές την κατάσταση της ομάδας, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί με καμία… κυβέρνηση. Ούτε καν με την παρούσα, που σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ που… επιμένουν, κόπτεται στο να βρεθεί λύση στο διοικητικό και οικονομικό αδιέξοδο. Είναι κι αυτή άλλη μια πτυχή από τις τόσες, που περιλαμβάνουν επενδυτές από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, ορατές και αόρατες δυνάμεις οι οποίες επεξεργάζονται σχέδια σωτηρίας ή καταστροφής του συλλόγου. Με τόσα που γράφονται, ακούγονται, ψιθυρίζονται ή αφήνονται να εννοηθούν, ο κόσμος έχει ελάχιστες σταθερές στις οποίες μπορεί να στηριχθεί. Κι ελάχιστα στόματα τα οποία μπορεί να πιστέψει. Ένα από αυτά είναι του σημερινού προπονητή, που πήρε την απόφαση να αναλάβει ό,τι ρόλο περίσσεψε μετά τις εξελίξεις που έφεραν το κλαμπ στο σημείο που βρίσκεται.

Σισέ… τέλος, λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό. «Τον σέβομαι πάρα πολύ, έχει δώσει πολλά στην ομάδα αλλά νομίζω ότι δεν μπορούμε να πάμε σε τέτοιες επιλογές. Είναι λογικό να τον θέλει ο κόσμος, είχε δεθεί με τον κόσμο… Οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν μπορούμε να πάμε σε τέτοιες επιλογές». Τα λόγια του Ουζουνίδη άφησαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον Γάλλο επιθετικό. Στο ίδιο συρτάρι όπου βρίσκονται και άλλα στοιχεία από εκείνα που έκαναν τον Παναθηναϊκό την ομάδα και το κλαμπ που κάποτε ήταν, αλλά (καθαρά αγωνιστικά) δεν είναι πια.

Παρά το γεγονός ότι ο Τζιμπρίλ βαδίζει στα 37 και περνάει την ώρα του βάζοντας γκολάκια στην τρίτη κατηγορία της Ελβετίας, δεν ήταν λίγοι οι φίλοι του τριφυλλιού που επέμεναν πως σε σχέση με τις υπάρχουσες λύσεις του ρόστερ, πάλι καλύτερος θα ‘ταν. Φυσικά, κανένας τους (και κανένας μας) δεν τον έχει παρακολουθήσει από κοντά με τη φανέλα της Ιβερντόν. Οπότε, μπορεί και να έχουν δίκιο. Άλλωστε όταν η επιθετική σου συγκομιδή σε έναν ολόκληρο πρώτο γύρο πρωταθλήματος φτάνει τα 11 γκολ (!), στο μυαλό του κόσμου ακόμη κι ένας που περνά τυχαία έξω από τη Λεωφόρο και ξαφνικά βρίσκεται με φανέλα και σορτσάκι στο γήπεδο, θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα.

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως πλέον μόνο το όνομά και το σήμα θυμίζουν Παναθηναϊκό. Σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο σημερινός προπονητής της ομάδας ο οποίος -είπαμε- δεν έχει κανένα άλλο όπλο στη φαρέτρα του, πέρα από τον ρεαλισμό και την αλήθεια. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η στάση του απέναντι στην ονοματολογία ενόψει των μεταγραφών. «Δεν μπορούμε να έχουμε τον πρώτο λόγο εμείς. Πρώτον, έχει να κάνει με το αν θέλει κάποιος παίκτης να έρθει με την όλη κατάσταση που υπάρχει. Άλλοι θέλουν κάποια προκαταβολή, ποιος θα τους πληρώσει; Αν δεν βάλει κάποιος λεφτά, ποιος; Εγώ δεν μπορώ. Άρα πρέπει να ξέρουμε τι κάνουμε και ίσως έρθουν κάποιοι παίκτες που ίσως άλλες εποχές δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο. Όμως όταν έχεις 10 ευρώ στην τσέπη πρέπει να πάρεις παίκτες με αυτά τα λεφτά», όπως είπε...

Ο Ουζουνίδης, με τα λάθη και τα κουσούρια του, παραμένει ο μόνος άφθαρτος στον οργανισμό που λέγεται Παναθηναϊκός. Λίγοι στη θέση του δεν θα τα είχαν παρατήσει. Με την κατάσταση στο σύλλογο να μεταβάλλεται από βδομάδα σε βδομάδα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως αυτό ίσως συμβεί τελικά. Για όσο διάστημα, όμως, παραμένει εδώ απολαμβάνει ενός δικαιώματος που δεν το συναντά κανείς εύκολα σε άλλα, πιο ευχάριστα εργασιακά περιβάλλοντα. Το να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς την ανάγκη να ευχαριστήσει ή να προστατέψει κανένα αφεντικό. Δίχως την υποχρέωση να υπηρετήσει οποιαδήποτε γραμμή. Το μόνο που υπηρετεί είναι η ομάδα. Κι όταν απευθύνει για άλλη μία φορά έκκληση στον κόσμο, καλώντας τον να ξεχάσει τους… Σισέδες και να στηρίξει έμπρακτα με τον μόνο τρόπο που έμεινε, δηλαδή την παρουσία του στο γήπεδο, καλά θα κάνει ο κόσμος να ακούει αυτόν και όχι την καρδιά του που σκιρτάει στην ιδέα πως θα ξαναδεί τον πάλαι ποτέ παιχταρά ξανά στα πράσινα.

Υ.Γ Και κάτι τελευταίο. Ίσως όταν οι οπαδοί κάνουν λόγο για σχέδια σωτηρίας που περιλαμβάνουν πρωτοβουλίες και κινήσεις από παλαιμάχους, πρώην ποδοσφαιριστές σαν τον Σισέ (γιατί αυτό είναι πια ο Γάλλος) έχουν στο μυαλό τους. Τέτοιοι θα όφειλαν να είναι η… βιτρίνα που θα έπρεπε να βγει μπροστά… Με κάθε σεβασμό στην ιστορία και την προσφορά των πιο… κλασικών παλαιμάχων που κατά καιρούς έχουν επιστρατευτεί –με δική τους πρωτοβουλία ή όχι- σε πλάνα για την επόμενη μέρα.