Σαραβάκος: «Όταν μπήκα στην Παιανία πρώτη φορά φίλησα το τριφύλλι. Δεν ήμουν ΠΑΟ αλλά τον λάτρεψα»!

«Εγώ όταν πήγα στον Παναθηναϊκό ένιωσα δέος. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν πήγα στην προπόνηση ήταν να φιλήσω το έμβλημα. Δεν ήμουν Παναθηναϊκός, δεν ήμουν τίποτα αλλά στη συνέχεια τον λάτρεψα»...

Λόγια που αποδεικνύουν για ποιόν λόγο ο Δημήτρης Σαραβάκος έχει αγαπηθεί όσο λίγοι από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού... Ο «μικρός» του ελληνικού ποδοσφαίρου μίλησε στη Nova και την εκπομπή Legend Stories για την αρχή της καριέρας του στον Πανιώνιο αλλά και τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση.

Διαβάστε αποσπάσματα από τα όσα είπε ο Δημήτρης Σαραβάκος:

«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα και δύσκολα. Δύσκολα από οικονομικής πλευράς. Δεν ήμουν από πλούσια οικογένεια. Γέννημα θρέμμα Νέας Σμύρνης, το ποδόσφαιρο ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι και όλοι με ήθελαν στην ομάδα τους. Πήγα στα πρώτα τμήματα του Πανιωνίου και από εκεί ξεκίνησα. Τον πατέρα μου δεν είχα προλάβει να τον δω να παίζει αλλά είχα ακούσει ότι ήταν επιπέδου Δομάζου και Παπαϊωάννου. Αυτό που είμαι οφείλεται στην μητέρα μου. Δεν μέναμε μακριά αλλά δεν τον είχα κοντά. Έκανα πράγματα στο ντεμπούτο μου που έδειξαν ότι μπορώ να προσφέρω. Δεν ξέρω πως μου βγήκε το «μικρός». Ήμουν μικροκαμωμένος, δεν είχα όγκο σαν σώμα και από εκεί βγήκε. Ήμουν πίσω από τον Νίκο τον Αναστόπουλο και με το που έφυγε έγινα βασικός. Όταν έπαιζε ο Θωμάς Μαύρος στον Πανιώνιο ήμουν μπολ μπόι. Πήγαινα πίσω από το τέρμα από νωρίς. Ποτέ δεν προσπαθούσα να μιμηθώ κάποια πράγματα που έβλεπα.

Δεν το είδα ποτέ ότι ήταν το βήμα παραπάνω. Δεν είχα βλέψεις να παίξω στην Εθνική. Όσο βιάζεσαι δεν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις πράγματα. Σημαντικές στιγμές γιατί παίζαμε για την επιβίωσή μας. Συγκλονιστικό εκείνο το ματς με τον Μακεδονικό. Εκείνη την χρονιά έφυγα από τον Πανιώνιο και πήγα στον Παναθηναϊκό. Ο Πανιώνιος για μένα είναι οικογένεια. Μεγαλώσαμε στη Νέα Σμύρνη. Ήταν να φύγω από την προηγούμενη χρονιά για τον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρθηκε για μένα, είχα υπογράψει από καιρό πριν. Με τα λεφτά που θα έπαιρνε εκείνη την εποχή ο Πανιώνιος θα έλυνε προβλήματα. Πολλοί δεν ήθελαν να φύγω, είχα πάρει την απόφαση και πίστευα πως βοήθησα και τον Πανιώνιο με αυτόν τον τρόπο.

Δεν πήγα τραυματίας. Είχα ένα μικρό πρόβλημα, δεν ήταν κάτι σοβαρό. Είχα την πρώτη μου επαφή με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη. Το καλοκαίρι είχα τη συνάντηση με τον Γιώργο. Όλοι όταν γίνεται μία μεταγραφή είναι αισιόδοξοι. Τον θεωρώ πολύ σπουδαίο άνθρωπο. Εγώ όταν πήγα στον Παναθηναϊκό ένιωσα δέος. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν πήγα στην προπόνηση ήταν να φιλήσω το έμβλημα. Δεν ήμουν Παναθηναϊκός, δεν ήμουν τίποτα αλλά στη συνέχεια τον λάτρεψα. Εγώ ήμουν ο εαυτός μου. Δεν υπάρχει παίκτης ή προπονητής που να έχει μόνο καλά ή μόνο κακά. Η πρώτη μου προετοιμασία δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ειδικά στη Νάουσα, πολύ σκληρή. Απίστευτα σκληρή αλλά φοβερό αποτέλεσμα.

Αν δεν κάνω λάθος εκείνη την χρονιά, ήμασταν μέσα και στους τρεις στόχους και τον τελευταίο μήνα τα χάσαμε και τρία. Στην Ευρώπη βέβαια πήγαμε πολύ καλά και δεν τα καταφέραμε απέναντι στη Λίβερπουλ που μετά πήγε στον τελικό του Χέιζελ. Θα μπορούσαμε να πάρουμε και το πρωτάθλημα αλλά η Ευρώπη μας κόστισε. Ο κόσμος ήταν ευχαριστημένος και ας μην πήραμε πρωτάθλημα. Τεράστια πρόκληση. Ήμουν δωμάτιο με τον Γιάννη τον Κυράστα. Πάντα με συμβούλευε. Την ημέρα του παιχνιδιού ήθελε να με πειράξει επειδή δεν ήμουν ενδεκάδα. Κατέβασα το κεφάλι. Μας ακύρωσε στο ματς με τη Λίβερπουλ ένα γκολ, είχαμε ένα δοκάρι. Ο επαναληπτικός ήταν ένα αξέχαστο παιχνίδι. Όλοι οι παίκτες τότε πιστεύαμε σε κάτι. Οι παίκτες της Λίνφιλντ ζητούσαν αυτόγραφα από εμάς. Στο Μπέλφαστ έγινε η ανατροπή και πήραμε την πρόκριση. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα αποκλειστούμε.

Δεν χρειάστηκε να προσαρμοστώ στον Παναθηναϊκό. Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Όταν παίρνεις ένα πρωτάθλημα τα άσχημα αποτελέσματα τα ξεχνάς. Έχει μεγάλο αντίκτυπο να κερδίζεις τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιος σύλλογος. Θυμάμαι με τον Πανιώνιο 55.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ. Ο τελικός με τον Ολυμπιακό ήταν ένα αποτέλεσμα που έμεινε στην Ιστορία. Έχω δεν ξέρω γιατί αλλά είχα εύκολο το γκολ με τον Ολυμπιακό. Είχα σίγουρα και μεγαλύτερο κίνητρο για να ικανοποιήσω τον κόσμο.
Δεν θέλω να κρατήσω τα κακά. Ήταν καλός προπονητής, ευγενικός. Εμένα με έβαζε και από αριστερά για να κλείνω προς τα μέσα και να χρησιμοποιώ και το δεξί μου πόδι. Στην Ελλάδα κρίνεσαι με βάση τα αποτελέσματα.

Θυμάμαι τα δύο γκολ του Βλάχου εδώ. Δεχθήκαμε μεγάλη πίεση εκτός. Πήραμε την πρόκριση αλλά πολύ δύσκολα. Φοβερή πρόκριση κόντρα στη Γιουβέντους, τότε πέτυχα ένα από τα πιο ωραία γκολ της καριέρας μου. Πολύ ωραίο γκολ και δύσκολο. Ο κόσμος το έχει κρατήσει στις μνήμες και μου λέει για αυτό το γκολ. Μετά πάμε στο εκτός, φοβερή ατμόσφαιρα, οι παίκτες της Γιουβέντους ήταν σίγουροι για την πρόκρισή τους. Προηγηθήκαμε, μετά έδειξε την μεγάλη του αξία ο Καμπρίνι όμως τελικά εμείς πήραμε την πρόκριση. Είχα ζητήσει τη φανέλα του Καμπρίνι, κατεβαίνοντας στη φυσούνα με περίμενε εκεί για να μου δώσει τη φανέλα του. Στο αεροδρόμιο είχε πολύ κόσμο. Δεν ένιωσα ποτέ λαϊκός ήρωας. Ήμουν παίκτης του Παναθηναϊκού και ο κόσμος αναγνώριζε την αξία μου. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι πολύ αυστηρός κριτής. Εγώ πέρασα από πολλά στάδια. Εφιαλτικό το βράδυ με την Χόνβεντ. Δεν υπήρχαμε στο γήπεδο. Εγώ πίστευα στην ανατροπή. Το πιστεύαμε γιατί βλέπαμε ότι δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε ομάδα τεράστια. Ήταν περίπου σαν εμάς. Στον επαναληπτικό ήταν 2-0 στο ημίχρονο. Ήρθε το τρίτο γκολ και ήμασταν σίγουροι. Μετά ήρθε ένα πάγωμα και μετά βάλαμε άλλα δύο γκολ και ήρθε η πρόκριση. Θαύμα δεν ήταν γιατί δεν ήταν μεγαθήριο. Δεν πήγαν καλά τα πράγματα με την Μπριζ. Δεχθήκαμε δύο χαζά γκολ και μετά το 2-2 τα πράγματα ήταν δύσκολα. Παρ’ όλα αυτά, είχαμε την ευκαιρία με ένα δοκάρι που θα άλλαζε τα πράγματα.

Κάθε παιχνίδι έχει την δική του σημασία. Ήταν στο Κύπελλο απέναντί μας ο Ολυμπιακός του Κοσκωτά. Παιχνίδι με πολλή ένταση. Λέγανε πράγματα για τον Σαργκάνη που διαψεύστηκαν μετά. Αυτό είναι ίσως παιχνίδι με μεγαλύτερη αξία από το 4-0. Ξεκίνησα με τον Θανάση τον Δημόπουλο σαν δίδυμο μετά ήμουν και με τον Βαζέχα. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία με τον Κριστόφ.
Επίσημα, δεν ήρθε ποτέ πρόταση για μένα από το εξωτερικό. Τότε δεν ήταν απωθημένο. Ο Παναθηναϊκός είχε τόσο συχνή παρουσία στην Ευρώπη που δεν μου έλειπε. Αν έπαιζα τώρα τότε ναι θα μου έλειπε.

Γίνεται η βράβευση από τον ΠΣΑΠ. Βραβεύομαι εγώ, ο Ζάετς και ο Αναστόπουλος. Τελειώνει η εκδήλωση και κατεβαίνω. Νιώθω ένα χέρι να με σκουντάει. Ήταν ο Κοσκωτάς που μου είπε «εγώ εσένα θα σε κάνω δώρο στον γιό μου». Χαμογέλασα και έφυγα. Μετά από μήνες μέσω άλλων με πλησίασε. Έγινε μία προσφορά, από αυτά που μου έδινε ζήτησα τα μισά στον άνθρωπο του Παναθηναϊκού για να μείνω. Το ποσό φάνηκε υπέρογκο στον άνθρωπο. Υπήρχε θυρίδα, είχα ένα κλειδί εγώ και ένα η άλλη πλευρά. Είδα μπροστά μου τα λεφτά, παθαίνεις ένα σοκ. Δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν αυτά τα λεφτά. Το πρωτοέμαθε ο Βαρδής και με ρώτησε αν είναι αλήθεια όσα λέγοντας. Βρήκαμε τρόπο επιστρέφοντας εγώ την προκαταβολή που είχα πάρει για να λυθούν όλα. Δεν έχω κρατήσει τίποτα από εκείνη την ιστορία, όλα ήταν παρελθόν. Αγωνιστικά δεν ένιωσα ποτέ ότι έφυγα. Ήταν μία συμφωνία που δεν ολοκληρώθηκε. Κάθε εμπόδιο για καλό. Μία συμφωνία που δεν ολοκληρώθηκε. Ο κόσμος πρέπει να σκεφτεί ότι σε εκείνον τον τελικό είχα συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό και του έβαλα γκολ».