Έρχεται στο νου η φράση των Λατίνων. «Ad victor spolia»… Οι νικητές παίρνουν τα λάφυρα. Και όμως, εκείνο το βράδυ της 20ης Ιουνίου του 2004 τα λάφυρα δεν τα πήραν οι νικητές, αλλά οι ηττημένοι. Για εκείνους τους… Πειρατές με τα γαλανόλευκα, που είχαν ξεκινήσει να κουρσεύουν την ποδοσφαιρική Ευρώπη, μια ήττα δεν μπορούσε να σταματήσει το μεγάλο και φιλόδοξο ταξίδι του.
Εκείνο το βράδυ, ακριβώς πριν από 15 χρόνια σαν σήμερα, παραφράστηκε ακόμα και η φράση του Κώστα Βάρναλη. Διότι εμείς, ως Έλληνες, είμασταν ναι μεν νικημένοι, αλλά όχι σκοτωμένοι.
Έχοντας ξεράνει τους διοργανωτές Πορτογάλους στην πρεμιέρα της διοργάνωσης και έχοντας πάρει βαθμό… χρυσάφι κόντρα στην Ισπανία, η Εθνική ομάδα πηγαίνει στο Φάρο στο «Αλγκάρβε» για το ματς με τη Ρωσία, προκειμένου να κάνει την απόλυτη υπέρβαση και να προκριθεί σε νοκ άουτ φάση στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μια a priori πρόκληση για τον Ρεχάγκελ και τους παίκτες του που ήταν ήδη πετυχημένοι ακόμα και εκεί που έφτασαν.
Πριν από το ματς με τους Ρώσους, που μετρούν ήδη δύο ήττες και έχουν αποχαιρετήσει τη διοργάνωση, οι προσδοκίες των Ελλήνων που βρίσκονται στην Πορτογαλία έχουν πολλαπλασιαστεί. Ήδη, οι κάποιες χιλιάδες οπαδών που είχαν ακολουθήσει την ομάδα, ψάχνουν ξενοδοχεία και ακυρώνουν τις πτήσεις της επιστροφής. Δεν το περίμενε κανείς, η μικρή Ελλάδα να περάσει από έναν τέτοιο δύσκολο όμιλο και να συνεχίζει για τους «8». Έμεναν μόλις 90 λεπτά για την απόλυτη ποδοσφαιρική υπέρβαση. Ως την επόμενη.
Τα πράγματα κόντρα στους Ρώσους δεν ξεκίνησαν καλά. Μόλις στο 2’ ο Κιριτσένκο έκανε το 1-0, ενώ ο Μπουλίκιν στο 17’ νωρίς-νωρίς έβαλε δύσκολα στην ομάδα του Ρεχάγκελ που για πρώτη φορά (και τελευταία όπως θα μαθαίναμε αργότερα) κυριεύθηκε από έλλειψη συγκέντρωσης.
Όμως στο 44’ ήρθε ένα γκολ από… ατόφιο χρυσάφι. Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος σηκώθηκε στον θεό, έστρωσε με το κεφάλι την μπάλα στον Βρύζα και εκείνος εκτέλεσε τον Μαλαφέεφ για το γκολ της πρόκρισης. Η ήττα της Ισπανίας με 1-0 από την Πορτογαλία, οδήγησε την Εθνική στην πρόκριση στα προημιτελικά, αφού είχε ίδια διαφορά τερμάτων, αλλά καλύτερη επίθεση από τους Ίβηρες.
Δικαίωση, της μικρής και ανύπαρκτης ποδοσφαιρικά Ελλάδας και φυσικά ένα προσωπικό στοίχημα από τον… Ρεχακλή που εκείνο το βράδυ στο Φάρο έδωσε τις απαντήσεις του. «Μερικοί Γερμανοί δημοσιογράφοι έλεγαν παλαιότερα ότι μπορώ να δουλέψω μόνο στη Βέρντερ. Απέδειξα ότι μπορώ να δουλέψω παντού!» δήλωσε.
Ποιος να φανταζόταν τι θα ακολουθούσε…
Ρωσία (Γκεόργκι Γιάρτσεφ): Μαλαφέεφ, Ραντίμοφ, Καριάκα (46΄ Σίτσεφ), Γκούσεφ, Μπουλίκιν (46΄ Σέμσοφ), Σαρόνοφ (56΄ Σένικοφ, Ανιούκοφ, Αλένιτσεφ, Εβσέεφ, Κιριτσένκο, Μπουγκάγιεφ.
Ελλάδα (Οτο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης-Σεϊταρίδης, Βενετίδης (89΄ Φύσσας), Δέλλας, Μπασινάς (42΄ Τσιάρτας), Ζαγοράκης, Χαριστέας, Βρύζας, Καψής, Κατσουράνης, Παπαδόπουλος (69΄ Νικολαϊδης).
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
