«Είμαστε Ελλάδα και όχι Ελλαδίτσα»

Είναι ο… Δαλάι Λάμα της Εθνικής ομάδας κατά Κατσουράνη και Χαλκιά. Με τη ψυχραιμία που έδειξε κόντρα Ακτή Ελεφαντοστού μας έστειλε στους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Γιώργος Σαμαράς, λοιπόν, δήλωσε απόλυτα προσηλωμένος στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και γενικά τα είπε σχεδόν… όλα (σ.σ. δεν απάντησε γιατί πανηγύρισε το γκολ, σχηματίζοντας καρδούλα).

Επίσης, ο «Sam» θυμήθηκε την ατάκα του Παπασταθόπουλου πριν «εκτελέσει» από την άσπρη βούλα τον Μπαρί, τόνισε πως στην ομάδα του Φερνάντο Σάντος αρέσει να παίζει με την «πλάτη στον τοίχο», ενώ αναφέρθηκε και στον στον πολύ καλό του φίλο που του δίνει δύναμη, τον Τζέι…

Αναλυτικά όσα είπε ο Γιώργος Σαμαράς:

Για το αν ένιωθε πίεση πριν το πέναλτι: «Πολύ απλά, δεν ένιωθα πίεση εκείνη τη στιγμή. Προσπάθησαν να κρατήσω τη συγκέντρωση και το μυαλό μου, όσο γίνεται. Για να μην έχω άγχος. Με βοήθησε ότι η μπάλα ήταν μακριά και έπρεπε να πάω πιο μακριά και να την πάρω. Δεν θυμάμαι καλά κιόλας, ποιοι συμπαίκτες μου μίλησαν και τι μου είπαν. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν μόνο η μπάλα και ο τερματοφύλακας. Ήξερα από πριν που θα στείλω την μπάλα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μπει η μπάλα μέσα. Δεν είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου. Κοιτούσα μόνο την μπάλα».

Για το παρατσούκλι «Δαλάι Λάμα»: «Αυτό οφείλεται στον Χαλκιά και τον Κατσουράνη από το Euro του 2012 και το ματς με τη Ρωσία. Στο πρώτο ημίχρονο, είχε γίνει διακοπή και είχα την μπάλα στα χέρια και την πέταγα στον αέρα σαν να σουτάρω τρίποντα. Έτσι βγήκε το Δαλάι Λάμα».

Για το πως μπορεί να είναι ήρεμος: «Είμαι και σαν άνθρωπος ήρεμος. Ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος. Αυτή την ηρεμία που έχω στη ζωή μου, το βγάζω και στο γήπεδο. Άμα έβαζα όλα τα άλλα με στο μυαλό μου θα είχα πρόβλημα. Όχι, δεν σκεφτόμουν ότι είχα μία χώρα στην πλάτη μου και δεν πρόκειται να το σκεφτώ ποτέ. Την ώρα που κέρδισα το πέναλτι, το οποίο δεν χωράει αμφιβολία για το αν ήταν ή όχι. Κάποιοι ήρθαν και με αγκάλιασαν και είπα: “ηρεμία”. Ήξερα ότι υπήρχε μία διαδικασία μέχρι το γκολ. Κάτι άλλο να προσθέσω... Το πέναλτι ήταν εντολή του προπονητή και δεν πήρα με το “έτσι θέλω” την μπάλα. Πριν τον αγώνα, είχε αποφασιστεί αυτό. Στο ματς με το Ισραήλ, που πάλι είπαν ότι πήρα με το “έτσι θέλω” την μπάλα. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν είχε παίξει ο Μπασινάς και στην ομιλία του Ότο Ρεχάγκελ πριν το παιχνίδι, είχε πει να το χτυπήσει όποιος αισθανόταν καλά. Το μόνο που θυμάμαι, πριν εκτελέσω το πέναλτι, πρέπει να ήταν ο Σωκράτης που μου είπε: “ό,τι και να γίνει είμαστε μαζί σου!”. Κατά τα’ άλλα ήταν ένα πέναλτι σαν όλα τα’ άλλα».

Για το αν είναι ευχαριστημένος με την πορεία της Εθνικής: «Ξεκινήσαμε λίγο slow, δηλαδή, αργά τις καλές εμφανίσεις. Αν παίξαμε καλά ή όχι δεν έχει καμία σημασία με το αποτέλεσμα. Το 3-0 σημαίνει μηδέν βαθμούς. Υπήρχαν κάποια καλά και κάποια άσχημα στοιχεία. Το κλειδί με την πρόκριση δεν ήταν το ματς με την Ακτή. Σε εκείνο το ματς δεν φοβήθηκα. Είχαμε τόσο πάθος και πιστεύω και δεν είχα αμφιβολία για το αποτέλεσμα. Ένιωθα ότι κάποια στιγμή κάτι θα γίνει. Θεωρώ το ματς-κλειδί ήταν με την Ιαπωνία. Ήταν ένας βαθμός-πρόκριση. Έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα. Μάλλον μας αρέσουν τα δύσκολα. Μας αρέσει να παίζουμε κάτω από πίεση, δεν εξηγείται διαφορετικά».

Για το που αφιερώνει την πρόκριση: «Την αφιερώνω στους ανθρώπους που αγαπώ και με στηρίζουν. Και φυσικά στην Ελλάδα. Ελπίζω να δώσαμε χαρά στους ανθρώπους και τους δώσαμε την ευκαιρία να χαμογελάσουν».

Για το τι είπε ο Σάντος πριν το ματς: «Δεν έχει κάτι να πει πριν τον αγώνα. Την ενδεκάδα, κάποιες λεπτομέρειες και τίποτε άλλο. Δεν είναι προπονητής που θα σε γεμίσει με λόγια. Σε αφήνει να ηρεμήσεις. Γνωρίζει τη ψυχολογία του ποδοσφαιριστή. Θα μιλήσει στο ημίχρονο, αν είναι να μιλήσει. Ούτε μετά το τέλος του ματς. Είναι από τους ανθρώπους που δίνει χώρο στον ποδοσφαιριστή. Ό,τι είναι να πει, θα το πει στην προετοιμασία για το ματς».

Για το αν έχει γούρι: «Δεν έχω».

Για τον πανηγυρισμό με την καρδούλα: Δεν απάντησε.

Για τον Τζέι: «Τι να πεις. Ανατριχιαστικό, συγκινητικό. Αυτό το παιδί μου δίνει τόση πολλή δύναμη, που είναι απίστευτο. Δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό το παιδί. Νιώθω τόσο πολύ την αγάπη του, που την αγάπη που νιώθω εγώ, τη νιώθουν και κάποιοι στην Ελλάδα».

Για να πάει ο Τζέι στο Μουντιάλ: «Είμαστε ενήμεροι για τη σελίδα. Δεν έχω facebook και δεν ασχολούμαι με social media. Σήμερα το πρωί σε μία συνομιλία με τον κύριο Σαρρή, αν είναι εφικτό να κανονίσουμε τα εισιτήρια να δει το ματς με την Κόστα Ρίκα. Άμα δεν προλάβουμε τώρα, ελπίζω να πάνε όλα με την Κόστα Ρίκα και να είναι στο επόμενο παιχνίδι. Θα επικοινωνήσουμε με τον πατέρα του παιδιού. Αν πάρουμε το ΟΚ, θα προχωρήσουμε στη διαδικασία με τα εισιτήρια. Ώσπου να το κάνουμε, όμως αυτό, έχουμε μία φανέλα της Εθνικής ομάδας θα την υπογράψουμε όλοι και θα τη στείλουμε στον Τζέι. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Έχουμε δώσει όλοι ραντεβού μαζί του στο Μπέλφαστ».

Για το κλίμα στα αποδυτήρια: «Δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει θέμα. Το να υπάρχει θέμα στα αποδυτήρια ή στην προπόνηση είναι φυσιολογικό. Το έχω δει πολλές φορές. Είμαστε στο ξενοδοχείο μαζί. Περνάμε πολύ χρόνο μαζί. Για το κλίμα δεν έχω να πω κάτι. Και εγώ και όλοι μας έχουμε δώσει τις απαντήσεις μας και δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να ανακυκλώνουμε το θέμα. Ήταν είναι και θα είναι για αρκετό καιρό, το ίδιο οικογενειακό και υπάρχει η θυσία που κάνουμε στους αγώνες ο ένας για τον άλλον. Είναι από τα κύρια στοιχεία της ομάδας για τις επιτυχίες. Ούτε υποκριτές είμαστε, ούτε μάσκες φοράμε. Μερικοί προσπαθούν να το χαλάσουν, παρά το γεγονός πως έχουμε τόσες επιτυχίες».

Για την παρηγοριά στον Μπαρί: «Όταν τελειώνει το ματς είμαστε όλοι άνθρωποι. Δεν μ’ άρεσε η εικόνα αυτή. Σε οποιονδήποτε παίκτη της Ακτής θα το έκανα. Δεν μπορούσα να τον βλέπω να κλαίει για έναν αγώνα. Έδωσα το χέρι μου σε όσους ήταν ακόμη στο γήπεδο. Πήγα κοντά και του είπα πως πρέπει να είναι υπερήφανος γι’ αυτά που έκανε και να φανεί δυνατός. Σήκωσε λίγο το κεφάλι του, με είδε και μετά σηκώθηκε όρθιος. Στο τέλος είμαστε όλοι άνθρωποι και το τι γίνεται σε 90 λεπτά δεν είναι το ίδιο, με αυτά που γίνονται έξω από το γήπεδο. Ένα παιχνίδι είναι. Θα πρέπει να αγαπήσουμε επιτέλους το ποδόσφαιρο. Λείπει η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Κάνουμε κάτι καλό. Μην προσπαθούμε να βγάλουμε προς τα έξω, το κακό, ενώ έχουμε το καλό. Δείχνει μία μιζέρια που δεν ξέρω που την έχουμε ανακαλύψει τον τελευταίο καιρό. Είμαι σίγουρος πως δεν την είχαμε παλιότερα. Δεν πρέπει να είμαστε μίζεροι. Η Ελλάδα είναι Ελλάδα και δεν είναι Ελλαδίτσα. Δεν θα γίνει ΠΟΤΕ. Γι’ αυτό, αγάπη. Για το ποδόσφαιρο, για τη χώρα μας, τους διπλανούς μας. Το έχουμε χάσει λίγο αυτό, νομίζω».

Για την αγαπημένη του ταινία: «Lord of the Rings».

Για την αγαπημένη του σειρά: «Game of thrones».

Για την αγαπημένη του μουσική: «Ελληνικά και σόουλ από ξένα».

Σακίρα ή Μπιγιονσέ: «Καμία».

Για τους επικριτές της Εθνικής ομάδας: «Δεν έχω πρόβλημα. Πραγματικά. Κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους. Έχουν τη δύναμη να το γράψουν. Μπορεί να γράφουν το οτιδήποτε για το παιχνίδι με το στυλό ή πληκτρολόγιό τους. Δεν με ενοχλεί η κριτική. Με ενοχλούν οι χαρακτηρισμοί προς το πρόσωπο κάποιου. Με ενοχλεί η κριτική που μπορεί να μπλέκουν τα εξωαγωνιστικά με τα αγωνιστικά. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει κάποιος εκτός γηπέδου, είναι η προσωπική ζωή του. Άμα έχει κάποιος να κρίνει εμένα, να με κρίνει για τα 90 λεπτά. Δεν με ενοχλεί η κριτική, γιατί το ποδόσφαιρο, πιστεύω πως ό,τι γράψει κάποιος, δεν τα ξέρει καλύτερα από μένα. Μου φαίνεται ότι ξέρω περισσότερο ποδόσφαιρο από κάποιους. Εγώ κάνω πιο σκληρή κριτική στον εαυτό μου. Κάθομαι με συμπαίκτες μου και βλέπουμε ξανά το ματς και εκεί κρίνουμε τους εαυτούς μας. Δεν περιμένω να διαβάσω την κριτική. Ας πει ό,τι θέλει ο καθένας. Δεν με αφορά. Αυτό αφορά τον κόσμο, όχι τους ποδοσφαιριστές. Δεν τα διαβάζουν αυτά. Αντικειμενική κριτική δεν υπάρχει. Και ούτε υπάρχει στην Αγγλία και τη Σκωτία. Είναι τι θα πουλήσει στον κόσμο. Εμείς ξέρουμε -όπως είπα- καλύτερα το τι έχουμε κάνει. Θα πρέπει να είναι ή κάτι καλό ή κάτι κακό για να πουλήσει. Για παράδειγμα… Περνάμε για πρώτη φορά στους “16”στην ιστορία μας και αντί να χαρούμε τη νίκη, ασχολούμαστε για το αν ήταν πέναλτι ή όχι. Δηλαδή, από όλο το καλό ασχολούμαστε για το αν ήταν πέναλτι... Ακούμε ώρες-ώρες παράλογα πράγματα».

Για το σε ποια ομάδα θα πάει: «Για να δούμε… Είμαι ελεύθερος από τη Σέλτικ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο Εθνική ομάδα. Δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο. Ομάδες ή συζητήσεις. Όταν τελειώσουμε. Έχω τις διακοπές μου. Θα μιλήσω με ανθρώπους και ομάδες για να δω ποια θα είναι η επόμενη στάση».

Για τη βελτίωσή του από το 2008 και μετά: «Νομίζω ότι, μετά το 08’, βρήκα την ηρεμία μου σαν ποδοσφαιριστής. Τη Σέλτικ. Βρήκα μία ομάδα που μου ταίριαζε. Ωρίμασα σαν ποδοσφαιριστής και σαν άνθρωπος. Αυτό που μου έκανε η Σέλτικ, είναι ότι με έκανε νικητή και δεύτερον με έκανε να θέλω να κερδίζω ακόμη πιο πολύ. Το άλλο είναι ότι με έκανε να νιώθω σημαντικός. Ότι είμαι από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας. Στα επτά χρόνια είχαμε πάνω και κάτω, αλλά άνθρωποι είμαστε. Όλοι τα έχουμε. Νομίζω ότι μ’ έκανε ακόμη πιο πολύ να κυνηγάω τη νίκη. Μου έδωσε αυτοπεποίθηση που την είχα χάσει στη Σίτι».

Για τους αγαπημένους του ποδοσφαιριστές: «Φαν Μπάστεν και Ρονάλντο, ο Βραζιλιάνος».

Για το αν είναι ουτοπικό να μιλάμε για τον τελικό του Μουντιάλ: «Πρέπει να είμαστε λίγο ρεαλιστές».

Για το πόσες καρδιές έχει κλέψει ο Κονέ στη Βραζιλία: «Καμία. Τίποτα».

Τέλος, ο «Sam» έστειλε το δικό του μήνυμα στον φίλο του, Τζέι: «Μου δίνεις τρομερή δύναμη και σ’ ευχαριστώ. Το χαμόγελο και η υποστήριξή σου δίνει δύναμη σε όλους στην Εθνική ομάδα. Ελπίζω να σε δω σύντομα. Αυτή η φανέλα είναι για σένα. Αν δεν την πάρεις από μένα, θα στη στείλουμε. Είμαι περήφανος που είσαι φίλος μου. Ελπίζω να σε δω σύντομα φίλε».