Πανάξια ήταν η πρόκριση της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο όπως δήλωσε στον ρουμανικό Τύπο ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Παράλληλα αναφέρθηκε στον φίλο και συμπαίκτη του, Κοστίν Λάζαρ, τον οποίο… πίκρανε.
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Σαλπιγγίδη:
-Ήταν πιο εύκολα τα μπαράζ από ό,τι περιμένατε;
«Δεν ήταν εύκολο, αλλά ήμασταν η καλύτερη ομάδα και αποδείχτηκε στα δύο παιχνίδια. Η Ρουμανία είχε τον κόσμο στο πλευρό της και η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική, αλλά δεν βοήθησε και πολύ».
-Πώς προετοιμαστήκατε για τη ρεβάνς;
«Θέλαμε να αμυνθούμε καλά και να τρέξουμε πολύ. Ξέραμε πως η Ρουμανία θα έβγαινε στην επίθεση από το πρώτο λεπτό. Είναι μία ομάδα με δύναμη και ποιότητα, αλλά ήμασταν καλύτεροι».
-Φοβηθήκατε πως θα έχετε πρόβλημα μετά το αυτογκόλ;
«Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει χώρος για φόβο. Όταν δεχτήκαμε το γκολ, γίναμε πιο αποφασισμένοι για να υπερασπιστούμε το αποτέλεσμα».
-Τα τρία από τα τέσσερα γκολ που πετύχατε ήρθαν με βαθιές μπαλιές. Το είχατε δουλέψει στην προπόνηση;
«Φυσικά, ο προπονητής μάς είχε πει πως μπορούμε να αιφνιδιάσουμε τον αντίπαλο με τέτοιες μπαλιές. Και ξέραμε πως μετά τη νίκη μας στο πρώτο ματς, η άμυνα της Ρουμανίας θα ήταν πιο ανοιχτή».
-Πώς νιώθεις γνωρίζοντας πως θα λάβετε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο;
«Είναι κάτι φανταστικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι μία ακόμη πρόκριση και για μένα το συναίσθημα είναι υπέροχο, όμως το πιο σημαντικό είναι η πρόκριση για τη χώρα μας. Ο κόσμος τώρα είναι περήφανος για μας».
-Έχεις κάποιο μήνυμα για τον Λάζαρ;
«Τον αγαπώ! Είναι πολύ καλό παιδί και ξέρω πως περνά δύσκολες στιγμές τώρα. Όμως θα τον βοηθήσουμε να τις ξεπεράσει στα αποδυτήρια. Είμαστε φίλοι, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ίσως την άλλη φορά να είμαστε σε διαφορετικές θέσεις. Ποιος ξέρει;».
-Το 2009 είχες πετύχει το γκολ της πρόκρισης με την Ουκρανία και τώρα είχες ένα γκολ και μία ασίστ…
«Κάθε φορά προσπαθώ να δίνω το 100%. Κάποιες φορές σκοράρω, άλλες δίνω ασίστ. Αυτή είναι η δουλειά μου. Χαίρομαι που μπορώ ακόμη να παίζω ποδόσφαιρο και να βοηθώ την ομάδα μου να σημειώνει επιτυχίες».
-Είχες πει πως αυτή ήταν η τελευταία σου ευκαιρία να παίξεις στο Μουντιάλ.
«Ναι, γιατί τον Αύγουστο θα κλείσω τα 33. Όμως από μόνη της η πρόκριση σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο σού προσφέρει κίνητρο, είτε είσαι 20 είτε 32 ετών».