Μετά από 14 χρόνια επαγγελματικής καριέρας στα γήπεδα της Αυστρίας, ο 31χρονος τότε Πάτρικ Σάλομον, αποφασίζει το 2020 να κυνηγήσει την ευκαιρία που του δίνεται μέσω του... Νταμίρ Κάναντι και να έρθει στην Ελλάδα και τον Ατρόμητο. Δύο σεζόν μετά, μπορεί οι Περιστεριώτες να μην έχουν καταφέρει τα όσα ήθελαν, σίγουρα όμως ο 33χρονος πλέον αμυντικός χαφ έχει ενσωματωθεί για τα καλά στην κουλτούρα τους, αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της ενδεκάδας!
Ο εξοικειωμένος πλέον με την ελληνική πραγματικότητα Σάλομον, παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο sport-fm.gr, στην οποία μεταξύ άλλων μιλά για την φετινή χρονιά με τους «κυανόλευκους», τον Κρις Κόλμαν και τι δεν πήγε καλά. Παράλληλα, αναφέρεται στην χώρα μας με τα καλύτερα λόγια, αν και έχει να διηγηθεί πολλά αστεία περιστατικά, με αυτόν και την οικογένειά του να έχουν λατρέψει την πατρίδα μας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Πάτρικ Σάλομον στον Χρήστο Κατριμουστάκη και το sport-fm.gr:
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο; «Ήταν αρκετά εύκολο, αφού ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής σε χαμηλότερες κατηγορίες. Μεγάλωσα από την πρώτη μέρα μαζί με το άθλημα. Όπως όλα τα παιδιά μόλις πάνε δύο-τριών χρονών, βρίσκεις μια μπάλα και όλα έρχονται μόνα του».
Προσαρμόστηκες εύκολα όταν ήρθες στην Ελλάδα; «Η αλήθεια είναι ότι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα μετά τους πρώτους δύο μήνες. Μπορεί να με ζορίσει λίγο η ζέστη, αλλά οι άνθρωποι είναι εξαιρετικοί. Αυτό που έχει μεγάλη διαφορά είναι η κίνηση στους δρόμους, δεν καμία σχέση με την πατρίδα μου, αυτό με στρεσάρει λίγο. Όλα τα άλλα είναι όμορφα, προσαρμόστηκα άνετα. Όταν πας σε μια άλλη χώρα είναι ανάγκη να το κάνεις γρήγορα αυτό, να πας με τον τρόπο των άλλων. Στην Αυστρία οι περισσότεροι είναι πιο… Γερμανοί, έχουν ένα πλάνο και το τηρούν κατά γράμμα. Στην Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα αν κάποιος αργήσει σε μια δουλειά. Μπορεί να σηκωθεί να πιεί τον καφέ του με την ησυχία του, ήρεμος λαός».
Πόσο σημαντική ήταν η γνωριμία σου με τον Νταμίρ Κάναντι για να έρθει στο Περιστέρι; «Ήμουν παίκτης του όταν αγωνιζόμουν στην τρίτη κατηγορία της Αυστρίας στα 17 μου, βρεθήκαμε πάλι στα 26 μου και συνεργαστήκαμε ξανά στο Περιστέρι. Δυστυχώς δεν τα πήγαμε τόσο καλά όσο θα θέλαμε, ελπίζω να δουλέψω ξανά μαζί του στο μέλλον. Όταν ήρθα στην Αθήνα ήμουν 32, είχα ήδη παίξει 14 χρόνια επαγγελματικά ποδόσφαιρο και έψαχνα για μια νέα πρόκληση που τελικά την βρήκα στον Ατρόμητο και είμαι χαρούμενος για αυτό».
Τι πιστεύεις έφταιξε και ο Ατρόμητος βρέθηκε να παλεύει για τη σωτηρία του; «Είναι πολλά πράγματα. Δεν αρκεί μόνος να πάρεις καλούς και πολλούς ποδοσφαιριστές, χρειάζεται χρόνος. Αρκετές φορές αυτό δεν είναι μόνο ένας μήνες, η προετοιμασία ή 10 παιχνίδια. Χρειαστήκαμε σχεδόν έξι μήνες για να μπορέσουμε να βελτιωθούμε και να εμφανίσουμε θετική εικόνα. Ειδικά στην Ελλάδα που όλοι περιμένουν κάτι από εσένα, η πίεση αυξάνεται. Δεν είναι δικαιολογία, αλλά τουλάχιστον όπως κύλησε η σεζόν μείναμε στην κατηγορία. Εύχομαι η επόμενη σεζόν να πάει πολύ καλύτερα».
Τι ήταν αυτό που άλλαξε ο Κρις Κόλμαν; «Είναι δύσκολο για τον κόσμο να το καταλάβει, αφού απλά βλέπει τους καλούς παίκτες που έρχονται στην ομάδα. Πρέπει να δουλέψεις και σαν ομάδα. Ο νέος προπονητής μας έδωσε να καταλάβουμε αρκετά εύκολα πως έχουν τα πράγματα. Μας έβαλε σε μια διαδικασία να σκεφτούμε ότι πλέον δεν υπήρχε χρόνος και η αντίδραση έπρεπε να βγει άμεσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο εντός έδρας ματς με τη Λαμία βρισκόμασταν πίσω στο ημίχρονο, το γυρίσαμε στο τέλος και από εκεί και πέρα τρέξαμε ένα σερί με πολλούς πόντους. Αρχίσαμε να κερδίζουμε, η ψυχολογία επέστρεψε για τα καλά».
Πως ήταν η διαδικασία των playouts; «Εκεί μπήκαμε με μια διαφορά αλλά αυτό δεν σήμαινε τίποτα. Θυμάμαι ότι στο ματς με τον Απόλλωνα οι αντίπαλοι έχασαν πέναλτι λίγο πριν το 90’ και τελικά στις καθυστερήσεις σκόραρε ο Κουλούρης και κερδίσαμε. Αν έμπαινε το πέναλτι θα ήμασταν στο -2 από τη Λαμία και θα μιλήσουμε για άλλο… πράγμα μετά».
Πόσο μεγάλη υπόθεση είναι που έχεις τους δικούς σου εδώ; «Η οικογένειά μου είναι τα πάντα για εμένα. Είναι σημαντικό που βρίσκονται μαζί μου στην Αθήνα, οι κόρες μου πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο και καταλαβαίνουν τα ελληνικά πολύ καλύτερα από εμένα σίγουρα. Η γυναίκα λατρεύει την ζωή εδώ, όλες τους μου δίνουν τρομερή δύναμη να συνεχίσω. Ακόμα και μετά από κακά παιχνίδια όπως είχαμε αρκετά τη φετινή σεζόν, γυρίζεις στο σπίτι σου, βλέπεις τα παιδιά σου και όλα είναι καλά. Τρομερά τυχερός που είναι στο πλάι μου».
Πως βλέπεις το μέλλον σου; «Κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει, του απαντώ ότι ο στόχος μου είναι να παίξω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Το… μότο μου είναι, ‘κάνε ένα πλάνο και ο Θεός θα γελάσει’. Μπορεί να βγω έξω και ξαφνικά να με πάρει κάποιος τηλέφωνο για και πρόταση που δεν θα περιμένω και να φύγω. Ποτέ δεν ξέρεις, θα δούμε όμως. Φυσικά αν ο Ατρόμητος μου δώσει την ευκαιρία να παραμείνω, θα το κάνω, μου αρέσει εδώ. Ακόμα και τότε όμως μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε, έτσι είναι το ποδόσφαιρο».
Θα γινόσουν προπονητής; «Ακόμα και αυτό είναι αόριστο για να σου πω την αλήθεια, αφού συμβαδίζει με όσα είπαμε. Έχω τώρα τις εξετάσεις μου για να πάρω δίπλωμα UEFA B, απλώς προετοιμάζομαι για το τι θα κάνω μετά. Έχω σπουδάσει Sport Management και Sport Analysis. Η αλήθεια είναι ότι στον χρόνου που έχω δεν παίζω PlayStation, διαβάζω. Ίσως προσπαθήσω να κυνηγήσω και κάτι άλλο πάνω στο Business Management και να γίνω αθλητικός διευθυντής κάπου, πραγματικά είναι άγνωστο τι θα μου φέρει στο μέλλον».
Είχες ποτέ μια μέρα που να είπες, ως εδώ, τα παρατάω; «Ποτέ δεν ήρθε στιγμή στην καριέρα μου να πω ότι θέλω να τα παρατήσω. Είμαι τυχερός μιας και δεν είχα ποτέ σοβαρό τραυματισμό, κάτι που σε δυσκολεύει αρκετά. Έτσι είναι η νοοτροπία μου, αν είσαι υγιής, εσύ και η οικογένειά σου, δεν χρειάζεται να ανησυχείς, θα έρθει η επόμενη μέρα και θα το ξεπεράσεις. Είναι μια καινούργια ευκαιρία, πρέπει να την αρπάξεις, ακόμα και αν σου συμβεί κάτι άσχημο, επιβάλλεται να βελτιωθείς. Δεν μου αρέσει να βλέπω τα αρνητικά, είμαι θετικός σαν άνθρωπος».
Μίλησε μου για τις... περίεργες ημέρες στην Αθήνα: «Είναι τόσες πολλές πραγματικά που δεν μπορώ καν να μπω στη διαδικασία να το κάνω. Για να φανταστείς, έχω μια ομαδική συνομιλία με φίλους μου από την Αυστρία όπου καθημερινά τους στέλνω φωτογραφίες και βίντεο με όσα περίεργα συμβαίνουν, γελάω τόσο πολύ. Σκέψου ότι σήμερα πήγα στο αυτοκίνητό μου και μου είχαν κλέψει το τζάμι από τον καθρέφτη, μόνο τον ένα, γιατί να το κάνει κάποιος αυτό (γέλια); Κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν με τίποτα στην πατρίδα μου, αλλά τι να κάνω το έχω αποδεχθεί και το παίρνω στην πλάκα. Εμπειρίες, έτσι και αλλιώς για αυτό ήρθα».
Ποιοι είναι οι πιο «ιδιαίτεροι» συμπαίκτες σου στα αποδυτήρια; «Σύμφωνα με τα δικά μου γούστα ο Χαρίσης είναι με διαφορά ο πιο καλοντυμένος. Από την άλλη ο Χατζηισαΐας είναι ο πιο περίεργος (γέλια). Φαντάσου ότι επειδή φοράει έτσι περίεργα ρούχα, στην Αυστρία κάποιος θα του έλεγε τι κάνεις! Αλλά εδώ είναι τελείως διαφορετικά και το έχω απόλυτα δεχθεί, αν και στην αρχή δεν το καταλάβαινα. Μαρέσει που ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει. Ο Χατζηισαΐας επίσης είναι αυτός που τραγουδάει μόνιμα, λαϊκά ελληνικά φυσικά. Από την άλλη ο πιο ήσυχος είναι ο Μαυρομμάτης με διαφορά».
Ένα μήνυμα για τον κόσμο; Δύο χρόνια τώρα δεν τα πάμε όπως θέλουμε και ξέρω ότι είναι δύσκολο. Έτσι είναι η ζωή ενός οπαδού, το καταλαβαίνω, έχει και καλές και κακές στιγμές. Ούτε για εμάς είναι εύκολο. Εγώ όταν χάνουμε δεν μπορώ ποτέ να κοιμηθώ. Ακόμα και όταν κερδίσουμε γυρνάει το παιχνίδι στο μυαλό μου. Ο κόσμος ξοδεύει λεφτά για εισιτήρια, για ταξίδια όταν βρίσκεται μαζί μας στα εκτός έδρας, περιμένει κάτι από εσένα. Για φέτος να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί και φέτος ήταν φανταστικοί, ακόμα και στις δυσκολίες. Ελπίζω ότι θα είναι εδώ και του χρόνου να στηρίξουν τον Ατρόμητο να τα πάει καλύτερα».
