Ο Άρης έξι μέρες πριν την Γκόμελ

Φιλικά τέλος από χθες για τον Άρη. Χρόνος για άλλες δοκιμές και πειράματα από τον Μπούργος δεν υπάρχει και κατέστη προφανές στο χθεσινό τελευταίο φιλικό με τον Ιωνικό ότι αυτό που ουσιαστικά τον ενδιέφερε ήταν να δώσει ρυθμό και χρόνο συμμετοχής σε όσους πραγματικά το έχουν περισσότερο ανάγκη. Δηλαδή σε όσους έχουν ενταχθεί στην προετοιμασία της ομάδας μεταγενέστερα. Γκρέι, Ντιόπ, Μαζικού, Οντουμπάτζο, Νταμπό και Καμάτσο.

Έχοντας μάλλον αποφασίσει ότι τουλάχιστον για το πρώτο ματς με την Γκόμελ σε έξι μέρες τον… σταυρό θα σηκώσουν οι παλιοσειρές που έχουν περισσότερα τρεξίματα και καλύτερο κώδικα επικοινωνίας μεταξύ τους. Σε αυτούς με κάποιες αναγκαστικές εξαιρέσεις (Φαμπιάνο, Πάλμα) έδωσε λιγότερο χρόνο για να τους κρατήσει φρέσκους για την παρθενική πρόκληση της σεζόν.

Αυτομάτως, όταν κατ΄ επιλογή ο προπονητής χρησιμοποιεί μια ενδεκάδα που δεν θα ξαναπαίξει με αυτή τη σύνθεση τα συμπεράσματα πρέπει να περιοριστούν σε ατομικό επίπεδο και να γίνουν ορισμένες γενικές διαπιστώσεις. Με γυμνό μάτι φαίνεται ότι σήμερα που μιλάμε λείπει ακόμη από τη μεσαία γραμμή του Άρη η ταχύτητα και η δημιουργία που του έδιναν ο Σάσα το πρώτο και ο Ματίγια το δεύτερο.

Ο Άρης είχε μάθει να παίζει με αυτούς και πλέον αναζητά νέα αγωνιστική ταυτότητα με τους νέους παίκτες που ήρθαν να πλαισιώσουν τον Ντουκουρέ. Στην παρούσα φάση όμως ούτε ο Νταμπό, ούτε -και κυρίως- ο Ντιόπ είναι έτοιμοι. Ο Νταμπό που ξέρει τη θέση πάει όσο πιο μελετημένα και προσεκτικά γίνεται γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει λόγος σε φιλικό επίπεδο να πιέσει τον εαυτό του.

Ίσως χρειαστεί να το κάνει την προσεχή Πέμπτη. Ο Ντιόπ από την άλλη βελτιώνει συνεχώς τα τρέξιματά του αλλά πρέπει να τιθασεύσει τον παρορμητισμό του γιατί σε επίσημο παιχνίδι οι διαιτητές δεν θα του χαριστούν. Αρκετά βαρύς είναι φυσικά και ο Γκρέι (που όμως μοίρασε καλά την μπάλα στις δυο φάσεις με Ματέο και Πάλμα) και συνδυαστικά εξαιτίας όλων αυτών, ο Άρης αδυνατούσε να ασκήσει πίεση στον αντίπαλο και να κλέψει μπάλες. Ο Καμάτσο μετά το εντυπωσιακό του ντεμπούτο, χθες κινήθηκε σε ρηχά νερά ειδικά από την στιγμή που έφυγε από τη γραμμή και θα χρειαστεί κι αυτός το χρόνο του.

Αντίθετα λίγο πιο έτοιμοι μοιάζουν οι δυο ακραίοι μπακ, Οντουμπάτζο και Μαζικού. Αθλητικοί, γρήγοροι, με διαδρομές. Για μένα το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι λείπει ακόμη το σημείο αναφοράς στην ομάδα. Ο παίκτης στη μεσαία γραμμή που θα πάρει την μπάλα και θα γνωρίζουν οι συμπαίκτες του σε ποιον πρέπει να τη δώσουν. Ένας Μάνου Γκαρθία κοινώς. Η περίπτωση του Ισπανού ήταν εκ προοιμίου δύσκολη γιατί ο Άρης επιχείρησε να κάνει… μαγικά για να τον φέρει στη Θεσσαλονίκη.

Να πάρει ένα παίκτη 24 ετών που η ομάδα του τον κοστολογεί 4εκ ευρώ, με λιγότερα χρήματα και ευνοϊκή καταβολή του ποσού. Έφτασε κοντά είναι η αλήθεια αλλά η πρόκληση της συμμετοχής στη LaLiga για τον παίκτη, ίσως αποτελέσει μεγαλύτερο εμπόδιο για τον Άρη και δεν ξέρω ποια είναι η εναλλακτική εφόσον… στραβώσει οριστικά του Ισπανού.

Ο Άρης δεν θα είναι η ίδια ομάδα σε ένα μήνα. Για αυτό και εξακολουθώ να ασπάζομαι την εγρήγορση που συνιστά για τα δυο ματς με τη Γκόμελ ο Μπούργος. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να ξεπεραστεί το εμπόδιο των πιο έτοιμων Λευκορώσων. Σκεφτείτε το εξής και κάντε τις συγκρίσεις. Την ίδια έκβαση θα είχε το ζευγάρι του Άρη με την Αστάνα αν την έβρισκε στο δρόμο του ο Άρης δυο εβδομάδες πχ αργότερα;

ΥΓ. Ο Ματίγια φαίνεται ότι κάνει από μέρους του το τελευταίο άνοιγμα στον Άρη με την παρουσία χθες στο γήπεδο του ατζέντη του, χωρίς έχει μάλιστα προσκληθεί από τους κιτρινόμαυρους. Μένει να δούμε αν ο Αρης θα σηκώσει το γάντι…