Από τον Βόλο ξεκίνησε για τον Άρη μια τετράδα αγώνων πολύ σημαντική και ενδεικτική του ύψους στο οποίο θα τοποθετηθεί εντέλει ο φετινός πήχης. Μεσολάβησε μια αλλαγή προπονητή, ο ενθουσιασμός της νίκης, με ανατροπή μάλιστα, επί του Ολυμπιακού στο πρώτο παιχνίδι του Πάρντιου και η προσγείωση με την ήττα στον Βόλο που έβγαλε ξανά στην επιφάνεια τις φετινές παιδικές ασθένειες του Άρη.
Στην παρούσα φάση δεν έχει περαιτέρω αξία να μείνουμε σε αυτό. Επισημάνθηκε με κάθε επισημότητα από όλους και άλλωστε δεν μπορεί να αλλάξει και κάτι, αρχικά ως την μεγάλη διακοπή για το Μουντιάλ που θα δώσει χρόνο σε όλες τις ομάδες να δουλέψουν και δευτερευόντως τον Γενάρη που θα γίνουν προσθαφαιρέσεις.
Αυτό που έχει σημασία στα επτά παιχνίδια που απομένουν είναι να παραμείνει ο Άρης κοντά στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια και το καλύτερο πλασάρισμα στα πλει-οφ βελτιώνοντας παιχνίδι με παιχνίδι τις αδυναμίες του.
Δεν πρέπει να λησμονούμε κάτι. Ο Άρης άλλαξε σχεδόν τα πάντα το καλοκαίρι και έφτιαξε μια καινούργια ομάδα που θέλει τον χρόνο της και θα έχει σκαμπανεβάσματα μέσα στη σεζόν. Εδώ ακόμη και σήμερα ενσωματώνονται καινούργια πρόσωπα, όπως ο Ετέμπο. Δεν είναι μικρό πράγμα όταν μάλιστα μιλάμε για ένα ποδοσφαιριστή που προορίζεται να καλύψει την τόσο σημαντική θέση του αμυντικού μέσου. Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα για αυτό μέσα στην ομάδα.
Ο Μαντσίνι που σήμερα είναι ο πιο επιδραστικός παίκτης του club την πρώτη του σεζόν πάλευε να βρει τον ρόλο του και αρκετοί είχαν αποφανθεί ότι δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο Πάλμα, μέχρι να προσαρμοστεί από το άσημο πρωτάθλημα της Ονδούρας… κλοτσούσε το χόρτο αντί για την μπάλα. Σήμερα είναι ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας.
Ο Γκάνεα την πρώτη σεζόν έβλεπε με το κιάλι την ενδεκάδα, την επόμενη δεν έβγαινε από αυτή. Με την ίδια λογική αρκετοί από αυτούς που σήμερα συγκεντρώνουν τα βέλη της κριτικής σε λίγο καιρό ενδέχεται να είναι… άλλοι παίκτες. Το μόνο που χρειάζονται είναι δουλειά, στήριξη και νίκες για να δουλεύουν με καλή ψυχολογία και λιγότερη πίεση που δεδομένα υπάρχει όταν φοράς αυτή την φανέλα.
Το παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Είναι ντέρμπι όπως τα δυο που προηγήθηκαν με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, οπότε το τρίποντο έχει διπλή αξία. Πόσω δε μάλλον όταν ο αντίπαλος έρχεται με την ψυχολογία στο ζενίθ από την πρεμιέρα στο νέο του γήπεδο και την πεποίθηση ότι φέτος μπορεί να κυνηγήσει κάτι παραπάνω. Αν επικρατήσει και στο Βικελίδης θα… φουσκώσει από αυτοπεποίθηση.
Αν του κόψει την φόρα ο Άρης θα γυρίσει τον δικό του διακόπτη, ξαναμπαίνοντας σε ανοδική τροχιά. Θα προσφέρει την ηρεμία στον Πάρντιου να συνεχίσει να βάζει την δική του σφραγίδα στην ομάδα και να διορθώνει όσα κακώς κείμενα παρέλαβε.
Ταυτόχρονα θα μειώσει την γκρίνια για τα ρεπό της Πέμπτης που ξενίζουν αρκετούς αφού δεν συνηθίζεται κάτι τέτοιο στην Ελλάδα με αγώνα την Κυριακή (συμβαίνει όμως σε κορυφαία πρωταθλήματα στην Ευρώπη) και δυσκολεύονται να κατανοήσουν το μοντέλο που έχει υιοθετήσει ο Άγγλος.
Αναφέρθηκα πιο πάνω στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ και την δυναμική που της προσδίδει. Στην ΑΕΚ είμαι βέβαιος ότι αναγνωρίζουν τον βαθμό δυσκολίας της αναμέτρησης με τον Άρη. Γιατί το Βικελίδης μπορεί να μην είναι καινούργιο, αλλά όταν γεμίζει γίνεται το πιο ποδοσφαιρικό γήπεδο στη λίγκα. Ικανό να δώσει φτερά στα πόδια των παικτών του Πάρντιου και να γονατίσει τον αντίπαλο.
Είναι πολύ πρόσφατο το 3-2 για να το ξεχνάμε και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ζήσουν κάτι ανάλογο όλοι οι νεοφερμένοι στο club. Θα τους βοηθήσει να καταλάβουν το μέγεθος. Την δυναμική και την ευθύνη που κουβαλάνε στις πλάτες τους.
Η ιστορία έχει δείξει ότι με συσπείρωση και λυσσαλέα αφοσίωση ο Άρης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Για αυτό και τον υπολογίζουν, άσχετα αν επιχειρούν πολλές φορές να το υποβαθμίζουν…
ΥΓ Πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια κιτρινόμαυρη Κυριακή μιας και νωρίτερα κάνει πρεμιέρα στο Nick Galis Hall και η μπασκετική ομάδα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ομάδα που χρειάζεται και αυτή την στήριξη του κόσμου στο δικό της καθημερινό αγώνα εντός και εκτός παρκέ.