Κέρδισε σε αυτοπεποίθηση αλλά έχει ζητήματα να λύσει!

Ο Τερζής γνωρίζοντας καλά ποια είναι τα δυνατά και ποια τα αδύνατα σημεία της ομάδας του επιδίωξε να παρουσιάσει μια πιο ορθολογική ενδεκάδα, μακιγιάροντας τις αδυναμίες που υπάρχουν από την πενιχρή παρουσία κάποιων παικτών και την «φτωχή» δουλειά που έκανε σε πολλούς τομείς ο Μπούργος.

Ήθελε να παρουσιάσει μια ομάδα πιο πειθαρχημένη τακτικά, αλλάζοντας αρχικά σχηματισμό και χρησιμοποιώντας παίκτες που… κούμπωναν περισσότερο σε αυτό που είχε στο μυαλό του.

Κάποιοι εξυπηρέτησαν το πλάνο, κάποιοι άλλοι όχι. Στην πρώτη κατηγορία, μπροστάρηδες αναδείχθηκαν Ματέο και Μαντσίνι. Το δικό τους αδιάκοπο τρέξιμο σε όλους τους χώρους, η ασφάλεια που ξαναένιωσαν μαζί τους οι δυο ακραίοι μπακ, το άριστο κράτημα της μπάλας ήταν το Α και το Ω του χθεσινού Άρη.

Μαζί τους η τετράδα της άμυνας- πλην της φάσης του Τόμας- δεν απειλήθηκε καθόλου και κέρδισε την αυτοπεποίθηση που φαινόταν να έχει χάσει. Μαζικού και Εμπακατά έχοντας μπροστά τους δυο εξτρέμ απολύτως υποστηρικτικά, έβγαιναν συνεχώς μπροστά δημιουργώντας θέματα στους νεαρούς Λύρατζη και Τσαούση.

Ο πρώτος ήταν το μεγάλο χθεσινό κέρδος, ο Εμπακατά απλά συγκινητικός με εμφάνιση που… έσβησε την κακή βραδιά στο Τελ Α Βιβ. Από κοντά και ο Μάνου Γκαρθία με την δημιουργική του ικανότητα, παρότι όλες οι πάσες του γίνονταν κάτω από ασφυκτική πίεση δυο παικτών.

Δυστυχώς ο Ισπανός δεν είχε από πίσω του χαφ για να τον υποστηρίξουν κ αυτό εξελίσσεται σε δυσεπίλυτο πρόβλημα για τους κιτρινόμαυρους. Ο Ντιόπ παραμένει σκιά του κάποτε μεγάλου ταλέντου και εξόργισε με τα αβίαστα λάθη και την επιπολαιότητά του ολόκληρο το γήπεδο.

Είναι φανερό ότι στην παρούσα φάση ο Αρης δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω του και… κάνει το σταυρό του ο Ετέμπο που έχει μήνες δίχως 90λεπτο να προσαρμοστεί γρήγορα για να καλύψει το τεράστιο κενό που υπάρχει στο «έξι» γιατί και ο Ντουκουρέ, αδυνατεί ξαφνικά να σηκώσει μεγαλύτερο βάρος από όσο προοριζόταν.

Δεύτερο μεγάλο ζήτημα για τον Άρη ο φορ. Τρεις μήνες μετά ο Γκρέι παραμένει βαρύς και ασήκωτος. Και δεν αναφέρομαι στην ερασιτεχνικά αφελή εκτέλεση πέναλτι στο 52΄ που θα μπορούσε να αλλάξει όλο το ματς αλλά και την μηδαμινή συνεισφορά σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού.

Βέβαια δίχως δεύτερο φορ, ίσως έπρεπε να μείνει ακόμη ένα τεταρτάκι στο ματς αφού ο Πάλμα δεν είναι φορ και η περιοχή έμεινε ορφανή. Γενικά ο Άρης δεν πήρε σχεδόν τίποτα από τις αλλαγές του όταν κουράστηκαν και αντικαταστάθηκαν Ματέο, Μαντσίνι και Γκαρθία και δεν είναι τυχαίο ότι ο ΠΑΟΚ ξαναπήρε τον έλεγχο της μπάλας παρότι αγωνιζόταν με τα περήφανα… γηρατειά Μπίσεσβαρ, Βιερίνια και Καντουρί.

Συνολικά ο Αρης δικαιούταν περισσότερα πράγματα από το ντέρμπι, απέναντι σε ένα φοβικό αντίπαλο που έπαιξε κατά βάση για την ισοπαλία. Δεν τα πήρε γιατί εκτός από τις δικές του αδυναμίες έχει και την γνωστή κακοδαιμονία των πέναλτι που του έχει στερήσει νίκες όχι μόνο σε τοπικά ντέρμπι αλλά και σε ματς στόχων…

Από σήμερα ο Άρης πρέπει για μένα να κλείσει άμεσα το θέμα προπονητή. Να φέρει κάποιον που θα συμμαζέψει τακτικά την ομάδα και συν τω χρόνω θα βελτιώσει και τα τρεξίματά της. Ελπίζοντας ότι όσο βελτιώνεται θα έρχονται και οι νίκες που θα του δίνουν αυτοπεποίθηση και πολύτιμο χρόνο.



ΥΓ. Ο Λουτσέσκου αφού κατάφερε να μην ηττηθεί, ανακουφισμένος, επιδόθηκε στη συνέντευξη τύπου και σε νουθεσίες προς τον Άρη, αντί να αναρωτηθεί που η ομάδα του δεν έχει βάλει γκολ στα έξι τελευταία παιχνίδια κόντρα στον Άρη.