Μια συνέντευξη με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα δεν εξελίσσεται… ποτέ σε αυτή που περιμένεις! Ακόμα και αν είσαι απόλυτα «διαβασμένος» ή προετοιμασμένος να καλύψεις οτιδήποτε προκύψει στην πορεία της συζήτησης, είναι δεδομένο ότι θα εκπλαγείς...
Ο «ινδιάνος» είναι… περιβόλι, βλέπετε. Φίλοι και αντίπαλοι, -γιατί εχθρούς δεν έχει- αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του έναν Κύριο. Έναν άνθρωπο που έχει φάει την ζωή του στα γήπεδα, κυρίως με τον Παναθηναϊκό, τον οποίο υπηρέτησε από κάθε πιθανό και απίθανο πόστο. Άρα, έχει πράγματα να πει και με το… παραπάνω.
Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωσή μας, πριν την αναμέτρηση του Θεσπρωτού με τον Παναθηναϊκό Β’, με τον Ρότσα να… επιβεβαιώνει τα προγνωστικά, χαλώντας την «σκαλέτα» μας και να μετατρέπει την κουβέντα μας σε μια άκρως ενδιαφέρουσα εξομολόγηση από καρδιάς!
Κι αν δεν ήταν το παιχνίδι, ακόμα… εκεί θα ήμασταν πιθανότατα, όπως έχει συμβεί σε τόσες άλλες περιπτώσεις. Σημαντικό ρόλο, δε, στο να ολοκληρωθεί σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα η συνέντευξη του 68χρονου πλέον τεχνικού στο sport-fm.gr, έπαιξε και η… παρέμβαση των Γιάννη Καλιτζάκη και Βασίλη Οικονομίδη.
Με τον γενικό αρχηγό της δεύτερης ομάδας του «τριφυλλιού» και τον επί χρόνια φυσιοθεραπευτή του Παναθηναϊκού να κάνουν… guest εμφάνιση, προκαλώντας την ευχάριστη έκπληξη του Ρότσα και σπαταλώντας τον πολύτιμο χρόνο μας!
Ακόμα κι έτσι, πάντως, όπως θα έχετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε παρακάτω ο εκ των πλέον εμβληματικών φιγούρων που έχουν φορέσει ποτέ τα πράσινα έκανε… κατάθεση ψυχής.
Αναφέρθηκε στην αποχώρηση του από το «σπίτι» του, τον Παναθηναϊκό, έχρισε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς ως διάδοχο και εν δυνάμει νέο ρέκορντμαν, ενώ μίλησε για τον πιο ώριμο πλέον Γιάννη Αλαφούζο και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην αγαπημένη του ομάδα για την κατάκτηση του φετινού τίτλου!
Παράλληλα, δεν παρέλειψε να φέρει στο φως της δημοσιότητας την ιστορία γύρω από την μετακίνηση του Γιώργου Καραγκούνη στο «τριφύλλι» με εκείνον εκ των πρωταγωνιστών.
Αλλά και να εκφράσει τις ενστάσεις του τόσο για την παρουσία των Β’ ομάδων στην Super League 2 όσο και για την διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ. Μαζί με τον… φόβο του για πιθανό «κάζο» της Αργεντινής, εξηγώντας σε όλες τις περιπτώσεις και το γιατί…
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα στη συνέντευξή του στο sport-fm.gr και στον Σπύρο Σιαμπλή:
Καταρχήν ένα σχόλιο για τον φετινό Παναθηναϊκό, που «έσπασε» και το ρεκόρ της… ομαδάρας του Ρότσα, όπως συνήθιζε να την αποκαλεί ο κόσμος, πώς τον βλέπετε;
«Είναι εντυπωσιακός. Το έχω πει πολλές φορές ότι δεν το περίμενα να κάνει πρωταθλητισμό τόσο γρήγορα. Φαίνεται ότι μπήκε σε μια σωστή διαδικασία, εμπιστεύεται έναν άνθρωπο που έχει πολύ υψηλό επίπεδο, αθλητικό και κοινωνικό. Έφερε μια ηρεμία στην ομάδα, στην καθημερινότητά της και, εκμεταλλευόμενος και την κατώτερη απόδοση κάποιων αντιπάλων, έφτασε στο σημείο να είναι πρώτος και με διαφορά. Τώρα, μετά την διακοπή δεν ξέρω πως θα είναι, αλλά δεν ξέρω κι αν καλύπτονται τόσο εύκολα οι βαθμοί της διαφοράς από τις άλλες ομάδες. Η διακοπή για το Μουντιάλ είναι ένα ζήτημα. Ο Παναθηναϊκός είναι και άτυχος, γιατί έχει καλό ρυθμό και έχει και τραυματισμούς με του Αϊτόρ να είναι πολύ σοβαρός. Δεν ξέρω αν θα είναι βάλσαμο που λέμε για τον Παναθηναϊκό. Είναι πάντως εντυπωσιακός. Είναι λογικό να μην έχει την ίδια απόδοση στα δύο τελευταία ματς, με την κούραση αλλά και επειδή έχασε τους δύο καλύτερους παίκτες του, σύγχρονα εξτρέμ που βοηθούν».
Πολλοί λένε ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα ταυ Παναθηναϊκού είναι η παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
«Συμφωνώ, γιατί όταν φέρνω την εικόνα του Ιβάν όταν μιλάμε, μου έρχεται στο μυαλό και το αντίθετο. Τι περιπέτεια πέρασε ο Παναθηναϊκός με τον Φάμπρι, που ήταν ευτυχώς ή δυστυχώς μετά από εμένα το 2012. Δεν ξέρω ποιος τον ανακάλυψε, ποιος τον έφερε και τι σκέφτηκε Ευτυχώς η διοίκηση και ο κύριος Αλαφούζος ωρίμασαν από τότε ποδοσφαιρικά, γιατί εκείνη την εποχή έγιναν πολλά σφάλματα. Μετά κάποιος του είπε να φέρει έναν άπειρο προπονητή, όπως ήταν ο Πογιάτος, που ήταν καταδικασμένος να αποτύχει. Τόσο άπειρος σε τόσο μεγάλο καράβι… Και για τον Μπόλονι θα έλεγα ότι ήταν αποτυχημένη η επιλογή, γιατί, για τον Γιοβάνοβιτς που μιλάμε, δεν είναι μόνος του. Είναι και το επιτελείο του, που κάνει δουλειά και αντιλαμβάνεται τι εστί Παναθηναϊκός. Ο Μπόλονι είχε δίπλα του έναν συνεργάτη που ήταν δικτάτορας, δημιουργούσε προβλήματα με τους παίκτες και δεν κρατιέται μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός με αυτές τις συμπεριφορές. Είναι άλλο επίπεδο. Τώρα, βρήκε στο πρόσωπο του Ιβάν έναν προπονητή που θα σπάσει και τα άλλα ρεκόρ που έχω. Τα 2,5 χρόνια συνεχόμενα που είχα εγώ στον πάγκο. Ειχε και ο Δανιήλ τέσσερα περάσματα, αλλά όχι τόσο πολύ. Μετά είναι κι άλλο ένα που δεν βλέπω να μένει παρότι κάποιος θα το ήθελε (σ.σ. γέλια), με τις 24 σερί αγωνιστικές αήττητος, σπάσαμε το ρεκόρ που είχε ο Γκμοχ! Μακάρι…».
Έχετε ξεχωρίσει κάποιον ποδοσφαιριστή έως τώρα για την επίδρασή του στο παιχνίδι της ομάδας; Ποιον θεωρείτε ως τον πιο κομβικό από το υπάρχον ρόστερ;
«Δεν έχω, σαν σύνολο ο Παναθηναϊκός είναι πάρα πολύ καλός. Σίγουρα, πάντα, για να κάνεις πρωταθλητισμό, ένας είναι αυτός που παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Στην προκειμένη περίπτωση όταν μια μεγάλη ομάδα θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, δέχεται πολύ λίγες φάσεις. Άρα και ο τερματοφύλακας πρέπει να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Αυτός είναι ο Μπρινιόλι, γιατί βγάζει την επικίνδυνη φάση που θα του τύχει. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για την ομάδα, να έχει έναν τέτοιο τερματοφύλακα».
Η γνώμη σας για τις μεταγραφές που έχουν γίνει; Περιμένατε από κάποιον περισσότερα, σας έχει κάνει κάποιος θετική εντύπωση;
«Είναι νωρίς ακόμα, έχουμε δρόμο. Είναι το πρώτο… κομμάτακι της σεζόν, ο ποδοσφαιριστής κρίνεται στην διάρκεια. Η διάρκεια είναι αυτή που διακρίνει. Μετά το τέλος, θα κάνουμε τον απολογισμό. Δεν είναι μόνο εντός έδρας όμως, πρέπει να είσαι καλός και μακριά από το γήπεδό σου. Στο τέλος της χρονιάς, πάντως, εγώ πιστεύω ότι ο πολυτιμότερος παίκτης θα είναι η ίδια η ομάδα».
Μπορεί ο Παναθηναϊκός, με βάση όσα έχει δείξει ο ίδιος αλλά και οι αντίπαλοί του, να φτάσει μέχρι τέλους και να κατακτήσει το πρωτάθλημα;
«Ναι, έτσι φαίνεται. Δεν ξέρω αν καλύπτεται τόσο εύκολα μια τέτοια μεγάλη διαφορά το είπα και πριν. Αν δούμε τα στατιστικά, μια ομάδα που κερδίζει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα δεν κάνει πάνω από τρεις ήττες. Άρα, ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό. Και έχει μεγάλο ποσοστό να το πετύχει, αφού δεν έχει καν ήττα ακόμα. Το ποδόσφαιρο είναι… ποδόσφαιρο, βέβαια, έχουμε δει τα πάντα!».
«Με την πορεία που είχα στον Παναθηναϊκό, δεν έπρεπε να φύγω ποτέ – Έτσι έφερα τον Καραγκούνη»
Όταν η κουβέντα πήγε στην βράβευσή του από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ο Αργεντινός προπονητής φούσκωσε από υπερηφάνεια. Όχι για πολύ, καθώς λίγο μετά φρόντισε να «κουμπωθεί». Ήταν η σειρά να μιλήσει για την αποχώρησή του, βλέπετε! Ενδιάμεσα, πρόλαβε να μας γυρίσει πίσω στον χρόνο και να εξιστορήσει πως ο Καραγκούνης μετακόμισε στην Παιανία…
Στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός σας βράβευσε και το γήπεδο σας αποθέωσε, για μια ακόμα φορά! Τα συναισθήματα; Νιώσατε ξανά μέλος της πράσινης οικογένειας;
«Είμαι ρομαντικός, μου θύμισε λιγάκι την εποχή της Λεωφόρου πριν να μεταφερθει στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός σε καλύτερη έκδοση. Πιο μοντέρνα (σ.σ. γέλια). Εκείνη την εποχή το γήπεδο ήταν χωρίς καθίσματα, με έναν αγωνιστικό χώρο άθλιο. Τώρα είναι πολύ καλύτερη η κατάσταση, πιο ωραία. Χάρηκα πάρα πολύ γιατί κατέβηκα στο γήπεδο με δύο συμπαίκτες μου που κάναμε κάποια πράγματα πολύ ωραία κι έμειναν στην ιστορία του Παναθηναϊκού και τα θυμάται ο κόσμος. Και μετά ένα άλλο παιδί που, κουβεντιάζαμε με τα παιδιά του Θεσπρωτού, για την ιστορία του. Την ξέρετε; Σαν σήμερα το 1990 ήμουν στον Πανηλειακό και μια μέρα έρχεται ο πατέρας του και ζητάει ο Καραγκούνης να κάνει προπόνηση με την ανδρική ομάδα. Δεν ήταν εκεί ο Γιώργος. Τον ρωτάω πόσο χρονών είναι, μου λέει 13 και του απαντάω ότι δεν γίνεται, αφού είναι παιδί. “Όχι, θα τον δείτε, έχει καλή σωματοδομή, θα τον φέρω”, μου λέει. Φάνηκε το ταλέντο του από την πρώτη στιγμή. Μου λέει μετά ο πατέρας του “αν μείνεις θα τον αφήσω κι εγώ, αν όχι θέλω να με βοηθήσεις να τον πάμε να δοκιμαστεί στον Παναθηναϊκό”. Φεύγω εγώ από τον Πύργο και πάμε όντως την τελευταία στιγμή, τον Αύγουστο του ’90 για δοκιμή στην Παιανία. Με Λάκη Πετρόπουλο διευθυντή της Ακαδημίας και Μιχάλη Κίτσιο πρόεδρο του Ερασιτέχνη. Έπαιξε, σαν σήμερα το θυμάμαι, σαν να ήταν 20χρονος με παιδιά 10 ετών! Τόσο μεγάλη ήταν η διαφορά… Μέχρι το βράδυ δεν μας είχε δώσει σημασία κανένας. Όταν λέω θα φύγουμε γιατί πρέπει να τον πάω στα ΚΤΕΛ να φύγουν οι άνθρωποι, έρχεται ο Πετρόπουλος και μου λέει “είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά δεν χρειαζόμαστε σε αυτή την ηλικία κάποιον”. Του λέω πόσο χρονών τον κάνετε; Μου λέει 19-20. Του απαντάω είναι 13. “Δεν γίνεται, αποκλείεται”. Να επιμένει σαν τρελός! Έρχεται και ο Κίτσιος, τα ίδια κι αυτός! Φέρνω τον πατέρα του, λέει ξανά την ηλικία του Γιώργου, τίποτα αυτοί… “Εντάξει, πάμε να φύγουμε θα χάσουμε το λεωφορείο”, λέω εγώ. Την άλλη μέρα, παίρνω τηλέφωνο τον Δημήτρη τον Σκιάνη και του λέω υπάρχει πουθενά ο Καραγκούνης; Όχι μου λέει. Ήταν Πέμπτη και Παρασκευή τελείωναν οι μεταγραφές. Πάω την επόμενη στο Σύνταγμα στα τότε γραφεία της Motor Oil και βρίσκω τον κύριο Βαρδή. “Έχω φέρει ένα τρομερό ταλέντο από τον Πύργο, αλλά δεν τον κράτησαν”, του εξηγώ. Παίρνει αυτός αμέσως τηλέφωνο τον Σκιάνη και του ζητάει να τον φέρουν από τον Πύργο. “Κύριε Βαρδή, δεν είναι μόνο το παιδί, θέλουν να έρθουν και οι γονείς του κοντά να τον προσέχουν για έναν χρόνο”, είναι τα επόμενα λόγια μου. “Εντάξει”, μου απαντάει, “θα τους φέρουμε, θα τους βρούμε δουλειά” και έτσι έγινε όντως, έπιασαν σπίτι στο Γαλάτσι και δούλευαν στην Παιανία. Έχει και συνέχεια, όμως, η… περιπέτεια. Έφτασαν στην Αθήνα Κυριακή, Αύγουστο μήνα, δεν υπήρχε κανένας εκείνη την εποχή. “Φωτογραφία να κάνουμε το δελτίο έχετε;” τους λένε. Έλα που δεν είχαν οι άνθρωποι! Άντε να βρούμε τώρα, λέω. Και τι σκέφτηκε ο Δημήτρης; Πήγαμε στην Ομόνοια, σε εκείνα τα αυτόματα μηχανήματα! Την έχω ακόμα… Όντως, πάντως, ο Γιώργος φαινόταν πιο μεγάλος όταν υπέγραψε το συμβόλαιό του. Χάρηκα πάρα πολύ που βραβεύτηκε αλλά και που έμεινε κι έκανε αυτή την καριέρα. Για τον Δημήτρη (σ.σ. Σαραβάκο) δεν το συζητάμε. Για εμένα είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχω δει, παρότι ερχόταν στην προπόνηση και δεν έλεγε ούτε καλημέρα που του έλεγα εγώ πάντα. Με τον Ζέκο είχαμε μια εκπληκτική συνεργασία, χωρίς να είμαστε φίλοι, γιατί έξω από το γήπεδο δεν κάναμε ποτέ παρέα. Αλλά μέσα στο γήπεδο υπήρχε αλληλοσεβασμός, για αυτό και είχαμε τα αποτελέσματα που έμειναν στην ιστορία. Για αυτό χάρηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ η βράβευση. Ήταν πολύ ωραία η κίνηση. Πρώτα πρώτα ότι μπήκαν τα ονόματά μας στην φανέλα και μετά η βράβευση. Ήταν πολύ όμορφο».
Είστε καθολικά αποδεκτός από τον κόσμο της ομάδας, όντας συνυφασμένος με τον Παναθηναϊκό, αλλά και τους υπόλοιπους φιλάθλους η αλήθεια είναι! Θα θέλατε κάποια στιγμή να επιστρέψετε;
«Εγώ εδώ κάνω παρέα με τον πιο φανατικό φίλο του Ολυμπιακού (σ.σ. γέλια). Δεν το ξέρω, εμείς εδώ έχουμε ένα project που είναι πολύ όμορφο. Για πρώτη φορά σε παιχνίδι του Παναθηναϊκού στην άλλη πλευρά ήμουν σε ένα παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ένα 2-2 που ήμουν καλεσμένος του Χόρχε Βαλντάνο, ήταν τότε αθλητικός διευθυντής και ήταν φίλος μου, καθίσαμε στην Θύρα 3. Είναι το σπίτι μου ο Παναθηναϊκός, τι να κάνουμε; Πέρασα πολλά. Να σου πω κάτι; Εγωιστικό είναι αυτό, αλλά είναι η αμαρτία μου. Με την πορεία που είχα εγώ, σαν παίκτης, σαν προπονητής, σαν μέλος της Ακαδημίας, σαν σκάουτερ, δεν έπρεπε να είχα φύγει ποτέ από τον Παναθηναϊκό! Αυτό είναι κατάθεση ψυχής, δεν είναι υπερβολή. Ειλικρινά, δεν έπρεπε να έχω φύγει αλλά είναι μια άλλη ιστορία. Ο Παναθηναϊκός είχε πάντα έναν τρόπο σκέψης και μια νοοτροπία που τον χαρακτήριζε σε όλους κι εγώ από τις 22 Δεκεμβρίου του 1979 που ήρθα, μπήκα σε αυτό. Αυτό είναι, για αυτό δεν έπρεπε να είχα φύγει. Έτυχε και για αυτό τώρα είμαι αλλού».
«Είχα συνηθίσει στη χλιδή, εδώ όλα από το μηδέν – Είμαι δάσκαλος ζωής για τα παιδιά»
Κεφάλαιο Θεσπρωτός. Στο άκουσμα και μόνο της είδησης ότι ο Ρότσα είπε το «ναι» στην… άσημη ομάδα με έδρα την Ηγουμενίτσα, πολλοί παραξενεύτηκαν. Ωστόσο, εκ των υστέρων, η απάντηση φαντάζει φυσιολογική, δεδομένης της ιδιοσυγκρασίας του και όσων μας εξήγησε.
Πάμε και στον Θεσπρωτό, τώρα… Αλήθεια, πώς αποφασίσατε να έρθετε στην Ηγουμενίτσα και προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Προέκυψε γιατί ο Γιώργος Αραμπατζάκης το κίνησε. Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι από τον καιρό που πηγαίναμε για προετοιμασία στην Ολλανδία. Μια μέρα, επειδή αυτός ντρεπόταν να με πάρει τηλέφωνο, πήρε τον Γρηγόρη τον Παπαβασιλείου. Και του λέει “αν κάνω στον Χουάν πρόταση να έρθει στον Θεσπρωτό για να έρθει, γιατί θα γίνει ΠΑΕ, τι θα μου πει;”. Του απαντάει “πάρτον”. Όντως μου τηλεφωνεί, μου λέει “αν θέλεις να έρθεις θα πάρω τον Θεσπρωτό, θέλουμε να κάνουμε ένα project για δέκα χρόνια”. Εμένα όντως μου άρεσε ότι άκουσα και του λέω τώρα έρχομαι. Όταν έχουμε μια πρόταση που μας αρέσει, εγώ και η Λίνε (σ.σ. η σύζυγός του) δεν συζητάμε τίποτα άλλο. Φτιάχνουμε μια βαλίτσα και φεύγουμε. Εχει συμβεί και με άλλες ομάδες. Στην Κύπρο, στην Πολωνία. Μου το λέει μια μέρα ο Χρήστος (σ.σ. Βαζέχα), πάω σπίτι φτιάχνω τα πράγματα, παίρνω την Λίνε και… τσουπ φύγαμε την αμέσως επόμενη! Ο ίδιο και στην Κολομβία. Όταν ήρθα εδώ, ήταν όλα μηδέν, ε; Εγώ είχα συνηθίσει στην χλιδή. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, ήθελε πολύ μεγάλη υπομονή. Ευτυχώς με τον Γιώργο το είχαμε, δεν είναι πλέον εδώ, είμαι εγώ. Εμένα με ενδιαφέρει σαν σωματείο να καλυτερεύσουμε. Σαν παρουσία στα γήπεδα, εμείς έχουμε λίγες δυνατότητες λόγω του ότι μπορούμε να φέρουμε μόνο παιδιά με τις δοκιμές που κάνουμε το καλοκαίρι. Δεν έχουμε άλλες δυνατότητες. Το μπάτζετ το δικό μας είναι πάρα πολύ χαμηλό. Τους ξεκαθαρίζω ότι εδώ έρχεστε για να κάνετε το επόμενο βήμα, μόνο αν θέλετε. Εγώ δεν είμαι προπονητής μόνο για αυτούς, είμαι δάσκαλος ζωής. Γιατί, αυτό που λέω στα παιδιά, το έχω περάσει κι εγώ! Δεν είναι θεωρία. Το μόνο που υπάρχει εδώ είναι να το παλέψεις. Αν δεν παλέψεις, δεν πας πουθενά. Να το παλέψεις, να δουλέψεις, να πεινάσεις, να μην πληρωθείς, να τα περάσεις όλα. Να πιστέψεις σε εμάς και να προχωρήσεις. Έτσι πάμε. Τα παιδιά που έχουμε είναι καταπληκτικά, καλοί χαρακτήρες, παιδιά από όλη την Ελλάδα, αλλά και τρία-τέσσερα από την Αργεντινή. Αυτοί είμαστε και έτσι προχωράμε».
Τί στόχους μπορούμε να πούμε ότι βάζουν ο Θεσπρωτός και ο Ρότσα στο άμεσο αλλά και στο προσεχές μέλλον;
«Ο πρώτος είναι να μείνουμε στην κατηγορία πιο άνετα από ότι στο παρελθόν, γιατί τα προηγούμενα χρόνια μέναμε στο… παραπέντε. Η πίεση του υποβιβασμού είναι πολύ χειρότερη από την πίεση του πρωταθλητισμού, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Είμαστε μια απομακρυσμένη πόλη, μακριά από την Αθήνα κι αν υπάρχει εμβόλιμη αγωνιστική ταξιδεύουμε τόσο μεγάλες αποστάσεις κάθε τρεις ημέρες. Αλλά μας αρέσει. Ο δεύτερος είναι να καλυτερεύσουμε σαν σωματείο, οι συνθήκες γιατί για να πάμε στην επόμενη κατηγορία, πιο πάνω, χρειαζόμαστε πρώτα από όλα να αλλάξουμε το γήπεδο. Το γήπεδο δεν είναι τηλεοπτικό, έχει οκτώ κολώνες αν δείτε, δεν είναι σύγχρονο. Ελπίζω με την βοήθεια και της Πολιτείας, πρέπει τουλάχιστον η Περιφέρεια και ο Δήμος να μας φτιάξουν το γήπεδο, για να πάμε παρακάτω. Έχουμε ένα πολύ ωραίο αθλητικό κέντρο με δύο γήπεδα και εστιατόριο, είναι σε ένα μικρό χωριό, σε συνεργασία με τον Δήμο Φιλιάτες. Το πολύ πιο μετά δεν το συζητάμε γιατί προέχουν αυτά».
«Σωστή η σκέψη για Β’ ομάδες αλλά η Super League 2 έχει μεγαλύτερα προβλήματα»
Έχοντας θητεύσει και στον πάγκο της ομάδας Κ19 του Παναθηναϊκού, με την οποία επίσης πανηγύρισε τίτλο, είναι από τους πλέον αρμόδιους να τοποθετηθούν για την δημιουργία των Β’ ομάδων, σε συνάρτηση πάντα με όσα βιώνει ως προπονητής ομάδας της δεύτερης κατηγορίας…
Η διαφορά ανάμεσα στην Super League 1 και την Super League 2; Χαώδης; Μπορεί κάποια στιγμή, πιστεύετε, η δεύτερη κατηγορία να «υποστηρίξει» τον ρόλο της και να προετοιμάσει τις ομάδες για το βήμα παραπάνω;
«Εδώ υπάρχουν πολλά κενά. Η πρώτη κατηγορία έχει μια Ένωση που κάνει συμφωνίες, μέχρι να φτάσει η κεντρική διαχείριση. Την Super League. Εδώ εμείς έχουμε δύο πόρους. Την τηλεόραση, πέρυσι πήραμε 55.000 ευρώ όλο τον χρόνο και μια συμφωνία για ένα ποσοστό από τα κέρδη από το στοίχημα. Που έτσι κι αλλιώς η εταιρία Betsson είναι ο μεγάλος χορηγός του πρωταθλήματος. Αυτό έγινε πέρυσι και μέχρι τώρα δεν έχε έρθει ούτε ένα ευρώ στις ομάδες! Όταν γίνεται αυτό, πως μπορείς να ανταγωνιστείς τις ομάδες στην πρώτη κατηγορία; Όταν μπορεί να έχεις τα παιδιά απλήρωτα για τρεις και τέσσερις μήνες; Δεν έχουμε πόρους. Εμείς ζητάμε πολλές φορές να έρθουν κοντά στην ομάδα επιφανείς άνθρωποι που υπάρχουν. Μέχρι τώρα υπήρχαν λίγοι και ελπίζουμε αυτοί να μας βοηθήσουν η ομάδα να έχει μια ομαλή λειτουργία. Αυτη είναι η διαφορά. Αλλά υπάρχει το εξής τώρα και μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Η Super League 2, έτσι όπως πάει, σε λίγα χρόνια θα εξαφανιστεί η εθνική Ελλάδας. Όπως η Κύπρος, σιγά σιγά εξαφανίζεται. Η Πάφος που είναι πρώτη, δεν έχει ούτε έναν Κύπριο. Έβαλαν υποχρεωτικά τις Β’ ομάδες στην κατηγορία, αλλά αυτό σημαίνει επιπλέον ταξίδια και έξοδα. Επειδή θέλει να υποστηρίζει αυτό το κομμάτι για να έχει Έλληνες ποδοσφαιριστές, δεν βοηθάει οικονομικά σε αυτό το κομμάτι τουλάχιστον για τα ταξίδια των παιδιών. Είναι επιβάρυνση για το σωματείο, την ώρα που δεν παίρνουμε ούτε το ποσοστό από το στοίχημα. Πάει, λέει για Ιανουάριο. Ξέρεις πως πήγαν τα παιδιά τα δικά μας προχθές στις Σέρρες; Αυθημερόν, έπαιξαν, μετά κάποια ημέρα θα πρέπει να πάμε Ρόδο. Θα φύγουμε Παρασκευή και θα γυρίσουμε Τρίτη! Ανταγωνίζονται οι ομάδες μέχρι ένα σημείο. Στα μπαράζ Λαμία-Βέροια, δεν υπήρχε διαφορά. Ήταν κοντά, αλλά μετά είναι το χάος. Όπως σε όλες τις χώρες, υπάρχουν αυτές οι πέντε έξι ομάδες που ξεχωρίζουν. Εμείς θέλουμε καλύτερες συνθήκες να ελεγχθούν καλύτερα τα γήπεδα. Μου έκανε εντύπωση πως πήρε άδεια το γήπεδο της Καισαριάνης, χτύπησε το παιδί και δεν έπαθε πολύ μεγάλη ζημιά, αν περνούσε μέσα από το σίδερο, σήμερα θα είχαμε κλάματα. Και ένας κακός αγωνιστικός χώρος. Η γραμμή είναι στο ένα μέτρο και στον πάγκο έχει σίδερα. Για αυτό λέω ότι υπάρχουν προβλήματα».
Για τον Παναθηναϊκό Β’, τι γνώμη έχετε; Υπήρξατε χρόνια μέλος της ακαδημίας του Συλλόγου, κατακτήσατε και το πρωτάθλημα Νέων το 2012. Πως κρίνετε την δημιουργία του και το όλο εγχείρημα γενικώς;
«Όχι μόνο του Παναθηναϊκού, όλων των ομάδων ήταν λάθος. Γιατί το λέω; Έπρεπε να μπουν με τους κανόνες που έχουμε εμείς. Όταν οι τέσσερις ομάδες δεν προβιβάζονται, ούτε υποβιβάζονται, εκεί υπάρχει ένα πρόβλημα. Για να μπορούν τα παιδιά να έχουν άλλα κίνητρα. Και οι προπονητές, αλλά και το σωματείο... Είναι πολύ καλό που μπορούν και παίζουν τα παιδιά σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά οι κανόνες έπρεπε να είναι ίδιοι για όλους. Τουλάχιστον για το πρωτάθλημα, κακώς μπήκαν, αλλά αφού μπήκαν έπρεπε να είχαν τους ίδιους όρους. Εμείς πέρα από αυτό είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γιατί εδώ στην Ηγουμενίτσα δεν είχαν έρθει ποτέ τόσο μεγάλες ομάδες. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, φέτος ο Παναθηναϊκός, του χρόνου θα έρθει η ΑΕΚ. Είναι πολύ ωραίο, χαίρεται και ο κόσμος».
«Λάθος η επιλογή του Κατάρ, φοβάμαι για την Αργεντινή…»
Η συνέντευξή μας με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα, φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην έχει και… ολίγη από Μουντιάλ. Με την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη να αρχίζει, μας μίλησε για την διοργάνωση του Κατάρ, τα φαβορί και την αγαπημένη του Αργεντινή.
Με το Παγκόσμιο Κύπελλο προ των πυλών, δεν γίνεται να μην μας κάνετε κι ένα σχόλιο για την διοργάνωση. Πώς την βλέπετε;
«Εδώ κι αν έχουν γίνει λάθη. Πρώτα πρώτα δεν μπορεί να γίνει ένα Μουντιάλ σε τέτοιες χώρες. Δεν θα το ζήσουν. Θα πάνε σε μια χώρα που θα είναι φτιαγμένη μόνο για αυτό, με ανέσεις και χλιδή, αλλά δεν είναι αυτό το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ. Και ο Μπλάτερ μετά από χρόνια δήλωσε ότι ήταν λάθος, αλλά κατόπιν εορτής και αφού είχαν γίνει οι οικονομικές συναλλαγές έτσι; Πρώτον είναι πρωτόγνωρο για την ημερομηνία, αλλά κι επειδή πάνε και παίζουν σε μια χώρα όπως το Κατάρ. Ελπίζω να γίνει ένα καλό Μουντιάλ».
Σε αγωνιστικό επίπεδο, ποιες χώρες θα ξεχωρίζατε; Θεωρείτε ότι μπορούμε να δούμε κάτι το διαφορετικό;
«Δεν ξέρω τι θα γίνει αλλά έκπληξη δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κάποια έκπληξη. Η Αγγλία έχει ανέβει, η Γερμανία δεν γίνεται να μην την υπολογίζεις. Βραζιλία, Ισπανία, Γαλλία, οι παραδοσιακές δυνάμεις θα είναι πάντα εκεί. Το 1974 μπήκε η Πολωνία, η Κροατία έκανε μια φορά, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να κρατηθεί σε τέτοιο επίπεδο. Φαβορί θα είναι Βραζιλία, Αργεντινή, Γαλλία και ίσως η Γερμανία, γιατί είναι σταθεροί πάντα. Ελπίζω για τον Μέσι να είναι ένα καλό Μουντιάλ, γιατί είναι το τελευταίο του. Το φοβάμαι πολύ πάντως. Η Αργεντινή ξεκινάει πάνω σε ένα μεγάλο γεγονός, πάνω στον θάνατο του Ντιέγκο. Η μορφή του Μαραντόνα είναι αξεπέραστη και η σκιά του θα πέσει από πάνω». ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
