Δύο είναι τα μόνιμα κλισέ που συνοδεύουν απαραίτητα τα καλοκαιρινά φιλικά. Όταν πέφτει καμιά σφαλιάρα, διαβάζεις από τους υποστηρικτές της ομάδας που τη δέχτηκε πως τέτοια ματς είναι για να βγάζουν συμπεράσματα οι προπονητές και ότι το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία. Στην αντίθετη περίπτωση, βγαίνουν τα «παπαγαλάκια» των αντιπάλων και μειώνουν την όποια επιτυχία κάνοντας λόγο για «καφενεία».
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Το κατά πόσο η Τσβόλε ανήκει σε αυτήν τη δεύτερη κατηγορία δύσκολα μπορεί να το αξιολογήσει κανείς. Ούτε σε τι κατάσταση ήταν γνωρίζουμε, ούτε τι διάθεση είχε, ούτε αν είχε την παραμικρή όρεξη να παίξει μπάλα ή να κάνει διακοπές στην Ελλάδα.
Εκείνο που φάνηκε πάντως σε αρκετά μεγάλο βαθμό στο 4-0 επί των Ολλανδών είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει πια κάποια στοιχεία στον τρόπο παιχνιδιού του που θα είναι έγκλημα αν δεν τα βγάλει κι εκεί που θα έχει πραγματικά σημασία, στα επίσημα ματς δηλαδή.
Τι έχει που δεν είχε; Συνοπτικά, χωρίς σειρά αξιολόγησης:
Δύο επιθετικά μπακ, τους Μέστο και Χουλτ, που συμμετέχουν στο παιχνίδι, δίνουν πλάτος στην ανάπτυξη του τριφυλλιού και είναι ικανοί να δημιουργούν συνεχώς υπεραριθμίες, τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά. Δουλειά του προπονητή είναι να διασφαλίσει πως σε ματς που θα παρουσιάσουν πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας θα είναι σε θέση να μην παρασυρθούν από την αγωνιστική προσωπικότητά τους και να εκτελούν με αντίστοιχο ζήλο και επιτυχία τα αμυντικά καθήκοντά τους.
Έναν κανονικό ποδοσφαιριστή, τον Λεντέσμα, στη θέση που αποδείχθηκε η πιο νευραλγική πέρυσι και καθοριστική για το πράσινο ναυάγιο της περασμένης σεζόν, αυτή του αμυντικού χαφ. Επιπλέον, ο Αργεντινός εκτός από κανονικός είναι και καλός! Για την ακρίβεια, πολύ καλός. Συνεχίζει να συμμετέχει στην ανάπτυξη, να παίρνει πρωτοβουλίες με φαρμακερά σουτ ή με μπαλιές στην πλάτη της άμυνας που εκμεταλλεύονται την ταχύτητα και την ποδοσφαιρική οξυδέρκεια των παικτών που πρόσθεσε ο Παναθηναϊκός στο ρόστερ του, όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και τον περασμένο χειμώνα. Κυριότερο όλων όμως, δείχνει να έχει δέσει στον άξονα με τον Ζέκα, θέτοντας τέλος στο… σίριαλ για το ποιος μπορεί να σταθεί στο πλευρό του Πορτογάλου με σαφή διαχωρισμό ρόλων και αρμοδιοτήτων.
Πλουραλισμό και φαντασία. Γεγονός που σχετίζεται 100% με την παρουσία παικτών που φοράνε την πράσινη φανέλα και έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό τους το ότι ξέρουν μπάλα. Δεν είναι απλά φιλότιμοι, αγωνιστικοί, παθιασμένοι, «παναθες». Μπορεί να είναι όλα ή μερικά από αυτά, αλλά κυρίως γνωρίζουν το τόπι.
Εσωτερικό ανταγωνισμό και εναλλακτικές σε πολλές θέσεις. Μπουμάλ στον πάγκο. Βιγιαφάνιες στον πάγκο. Λέτο εκτός αποστολής. Μπορούμε να αναφέρουμε κι άλλα ονόματα, αλλά το μήνυμα είναι ήδη κατανοητό και το έχει αντιληφθεί και ο Στραματσόνι που προσπαθεί να έχει έτοιμα εναλλακτικά πλάνα ώστε να χωρέσει πολύ κόσμο εκεί μέσα και να τον κρατήσει ζεστό ενόψει της συνέχειας.
Κλείνοντας κάπου εδώ το… στόλισμα, οφείλουμε να σταθούμε στις δηλώσεις του Ζέκα που ήρθε με τα λόγια του να συμπληρώσει το παζλ και τους λόγους για τους οποίους η αποψινή βραδιά θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό των πρασίνων για τη συνέχεια. Αν όσα συνέβησαν στο γήπεδο θα είναι το… τροχιοδεικτικό για τα επίσημα παιχνίδια, τα λόγια του αρχηγού θα πρέπει να μείνουν καρφωμένα στα αυτιά των παικτών σε κάθε προπόνηση από εδώ κι εμπρός. «Δεν χωράει άλλη ευρωπαϊκή αποτυχία», ξεστόμισε ο Πορτογάλος και με αυτήν την ατάκα τους εξέφρασε όλους. Και εκείνους που απόψε ενθουσιάστηκαν με όσα είδαν και τους υπόλοιπους που χαρακτηρίζουν ήδη την Τσβόλε καφενείο.
Μένει να φανεί αν οι πράσινοι θα μπορούν μέσα στη χρονιά να κάνουν κι άλλες ομάδες να μοιάζουν καφενεία ή θα πέσουν θύματα κάποιου καφενείου της Ευρώπης. Στο παρελθόν έχουν συμβεί και τα δύο για το τριφύλλι και δυστυχώς, το δεύτερο είναι πολύ πιο πρόσφατο. Συνέβη μόλις πέρυσι και αυτή η τόσο μικρή χρονικά απόσταση από έναν ιστορικό διασυρμό είναι που κάνει τις τεσσάρες, ακόμη και σε φιλικά, στοιχεία απαραίτητα για να επουλώσουν την πληγωμένη αυτοπεποίθηση της ομάδας.