Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε έναν τίτλο που άξιζε βάσει των αντιπάλων που απέκλεισε. Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε έναν τίτλο που δεν άξιζε βάσει της απόδοσής της στον τελικό. Όπως και να έχει, είτε με καλύτερο ποδοσφαιριστή τον Κουρτουά και τον Κασεμίρο, το κοντέρ γράφει 14. Και στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι που μετράει.
«Οι τελικοί δεν παίζονται, κερδίζονται...», αναφέρει το ποδοσφαιρικό ρητό. Η Λίβερπουλ τον έπαιξε, η Ρεάλ τον κέρδισε. Καλώς ή κακώς, η ομάδα του Αντσελότι θα μείνει στα βιβλία της ιστορίας και αυτή του Κλοπ στη συνείδηση του κόσμου. Έτσι είναι και θα είναι πάντα το ποδόσφαιρο: Στιγμές, τύχη, προσωπικότητες που βγαίνουν μπροστά. Ένας θα κερδίζει, ένας θα χάνει. Είτε είναι καλύτερος, είτε χειρότερος. Κάτι το οποίο στην τελική είναι υποκειμενικό γιατί δεν μπορείς να «κακίσεις» και να υποτιμήσεις κάποιον μετά από μια πορεία που τον έφερε ως το φινάλε του δρόμου.
Η Λίβερπουλ έπαιξε όλα τα δυνατά παιχνίδια που μπορούσε σε μια σεζόν. Έφτασε ως το φινάλε σε Champions League, FA Cup και Carabao Cup, όπως έδωσε και άλλα 38 ματς στην Premier League. Η Ρεάλ Μαδρίτης σκότωσε θηρία, έστω και αν δεν ήταν καλύτερη μέσα στο γήπεδο ή συνολικά σαν ομάδα. Γιατί έχει μάθει να ζει με την πίεση, να γυρίζει τις πιθανότητες υπέρ της. Έχει την τύχη να διαθέτει ποδοσφαιριστές με πλούσιες παραστάσεις και μια «αλεπού» στην άκρη του πάγκου, που πέρυσι είχε τερματίσει στη 10η θέση της Premier με την Έβερτον!
Αυτός ο τελικός μπορεί να ήταν και ένας επίλογος για μια σπουδαία (Λίβερπουλ), αλλά κυρίως για τεράστια ομάδα (Ρεάλ Μαδρότης).
Η Λίβερπουλ του Κλοπ είναι η πληρέστερη και ίσως απολαυστικότερη ομάδα της ιστορίας της, ένα καταπληκτικο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Με την ενδεχόμενη φυγή του Σαλαχ και του Μανέ, ο κίνδυνος να κλείσει απότομα ο κυκλος των επιτυχιών της είναι μεγάλος. Γιατί η κάνουλα με τη Σίτι είναι πιθανό να ανοίξει! Ο Γιούργκεν ξέρει να βγάζει λαγούς από το καπέλο, να ρίχνει τα χρήματα (όταν τα έχει στα χέρια του) εκεί που πρέπει και με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Το αν θα καταφέρει να δώσει μια συνέχεια σε αυτή την ομαδάρα, είναι μία από τις μεγάλες προκλήσεις στην καριέρα του.
Η... πρόσφατη φουρνιά της Ρεάλ Μαδρίτης κυριάρχησε στο ευρωπαϊκό στερέωμα και είναι πιθανότατα η σπουδαιότερη δεκαετία που γνώρισε ποτέ ομάδα στο ποδόσφαιρο. Από το 2013 και έπειτα, αυτή η παρέα των σπουδαίων ποδοσφαιριστών και τεραστίων προσωπικοτήτων, έζησε τα πάντα. Γνώρισε την αποθέωση, πέρασε στην αιωνιότητα, είναι μια παρέα ανθρώπων που έφτασαν μια ανάσα από την... αθανασία. Ναι, υπερβολές στο μεγαλείο τους. Αλλά ό,τι και να πεις γι' αυτούς είναι λίγο.
Ίσως ο Μπενζεμά, ο Μόντριτς, ο Κασεμίρο, ο Κρόος, ο Καρβαχάλ και ο Μαρσέλο έγραψαν τον ιδανικό επίλογο μιας ιστορικής δεκαετίας. Έχοντας στο πλάι τους ανά περιόδους τη συμπαράσταση άλλων σπουδαίων ποδοσφαιριστών με πρώτο απ' όλο τον Κριστιάνο. Ωστόσο, οι προαναφερθέντες είναι αυτοί που ήταν, είναι και θα είναι για λίγα ακόμα χρόνια εκεί. Δεν είναι οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές που πέρασαν από το άθλημα, αλλά ήταν οι πυλώνες της σπουδαιότερης ομάδας που πέρασε από αυτό για μια δεκαετία σερί.
Ο Μαρσέλο έκλεισε το κεφάλαιο Ρεάλ στην καριέρα του σηκώνοντας άλλη μια κούπα. Έστω και αν δεν είχε μεγάλη συμμετοχή σε αυτό το επίτευγμα. Ο Καρβαχάλ δεν είναι ο σπουδαιότερος μπακ που πέρασε από τους Μαδριλένους, αλλά ένας εργάτης που με την οξυδέρκειά του και το μαχητικό του πνεύμα, κούμπωσε τέλεια στη νοοτροπία του δημιουργήματος αυτού. Ο Κασεμίρο είναι το κακό παιδί που αν δεν είχε δίπλα του τους εγκέφαλους Κρόος, Μόντριτς, ίσως να έπαιζε στην Ατλέτικο ή στη Σεβίλλη λόγω του σκληροτράχηλου στιλ του. Στον τελικό του Παρισιού πάντως ήταν εκ των κορυφαίων, βγάζοντας όλο το ματς μάλιστα χωρίς κάρτα.
Οι δύο αρτίστες έχουν κερδίσει με το σπαθί τους μια θέση δίπλα στους Τσάβι-Ινιέστα, είναι από τα κορυφαία δίδυμα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Μπενζεμά, είναι ο φορ που θα μνημονεύουμε για χρόνια, αλλά όταν έκανε μια χρονιά με χαμηλότερους αριθμούς και έχασε παιχνίδια λόγω τραυματισμών, τρέξανε άπαντες να πουν ότι δεν είναι για πρώτος στη Ρεάλ. Μόνο που τελικά ήταν αυτός που έφτιαχνε σε μεγάλο βαθμό και τον Κριστιάνο.
Κοινός παρανομαστής όλων πως μεγαλώνουν και, μάλιστα, αρκετά. Με την Ρεάλ να αρχίζει πλέον να «ξεζουμίζετε» και αυτή η τρελοπαρέα να οδεύει προς το φινάλε της. Να πάρει και άλλο Champions League την επόμενη διετία που ίσως έχει; Δύσκολο! Γιατί το φετινό της κατόθρωμα, διότι περί αυτού πρόκειται, μοιάζει με το τελευταίο κεφάλαιο ενός παραμυθιού. Βγαλμένο από τις σκέψεις ενός κορυφαίου συγγραφέα που έμελε να βάλει φινάλε με τον πιο όμορφο τρόπο στο βιβλίο του, το οποίο θα περάσει στα χρονικά ως το σπουδαιότερο που γράφτηκε ποτέ...
Ίσως είναι ο ιδανικότερος επίλογος (;) της σπουδαιότερης φουρνιάς που πέρασε ποτέ από το ποδόσφαιρο. Μια δεκαετία που όμοιά της δεν έχει ζήσει ποτέ κάποιο άλλο κλαμπ και αμφιβάλω αν θα το καταφέρει ποτέ.
Follow @giorgostsanakas
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_005736.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
