Ρε «Πιπίτα», θα κάνεις επιτέλους μάγκα τον Μέσι;

Δεν το έχει διατυπώσει ποτέ δημόσια, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως αν ο Μέσι ήταν… Στάλιν, θα έστελνε τον Ιγκουαΐν σε γκουλάγκ πολυτελείας, αφού ο… καταραμένος «Πιπίτα» φταίει για τις αποτυχίες του.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Τα ξημερώματα του Σαββάτου το Κόπα Αμέρικα κάνει σέντρα και εγκαινιάζει ένα υπέροχο καλοκαίρι για τους εκείνους τύπους (τους περισσότερους δηλαδή) που συνδυάζουν μοναδικά δύο μεγάλους έρωτες. Την αδρεναλίνη και τον ιδρώτα του αθλητισμού με την άνεση και το φαγοπότι που απολαμβάνει κάποιος από τον καναπέ του.

Φυσικά, λόγω της διαφοράς ώρας με τις ΗΠΑ που φιλοξενούν τη φετινή, επετειακή λόγω της συμπλήρωσης 100 χρόνων ζωής, διοργάνωση, ο καφές ή οι ενδοφλέβιες καφεΐνης ως τελευταία λύση θα είναι απαραίτητα αξεσουάρ, πριν το EURO επαναφέρει το βιολογικό ρολόι μας στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις. Για λίγο, βέβαια, αφού στους Ολυμπιακούς Αγώνες (αν φτάσουμε εκεί χωρίς να έχουμε χωρίσει) θα περάσουμε ξανά τα ίδια, με τα ξενύχτια να απειλούν και τα τελευταία υπολείμματα κοινωνικής ζωής που θα μας έχουν απομείνει.

Μιας και ο λόγος για ξενύχτια και… αγρυπνίες, είναι σίγουρο πως πολλά τέτοια έχει χαρίσει ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν στον Λιονέλ Μέσι. Με την Αργεντινή να ξεκινά για άλλη μια φορά ως ένα εκ των φαβορί για ένα σπουδαίο κύπελλο, η πίεση προς τον χαρισματικό κοντοστούπη από τους συμπατριώτες του για μια επιτυχία γιγαντώνεται.

Σύντομα θα φουντώσουν οι συζητήσεις για τον «Μέσι που τα καταφέρνει με την Μπαρτσελόνα-αλλά είναι άσχετος-γιατί αν δεν ήταν άσχετος κάτι θα είχε καταφέρει και με την Αργεντινή-όμως δεν τα κάνει με την Αργεντινή επειδή είναι άσχετος-άρα ο Κριστιάνο του ρίχνει στ’ αυτιά όπου τον πετύχει» και τέτοια.

Στην πραγματικότητα όμως –και με δεδομένο το γεγονός πως ο Μέσι σε καμία περίπτωση δεν έχει πλησιάσει με την εθνική τα επίπεδα απόδοσης που έχει με τους Καταλανούς- το βάρος της αποτυχίας δεν πέφτει αποκλειστικά πάνω του. Ή για να το θέσουμε διαφορετικά, ο λόγος του κραξίματος που τρώει ο Λίο φέρει ονοματεπώνυμο: Γκονσάλο Ιγκουαΐν κυρίες και κύριοι. Ο τύπος είναι «μολύβι», «κούκλα του σατανά» και το μόνο θέμα μαζί με τα πιτόγυρα στο οποίο μπορείς να συμφωνήσεις με τον Στέφανο Χάρη.

Ίσως δεν έχει περάσει από τη Λατινική Αμερική και τα περίχωρα επιθετικός με τη δική του σωματική διάπλαση και το ταλέντο που να έχει «νιαουρίσει» περισσότερο στα πραγματικά μεγάλα παιχνίδια. Η δική του περίπτωση είναι ακόμη πιο εκνευριστική διότι το γκολ το ‘χει, το μυρίζει. Διαθέτει εξαιρετική εκτελεστική δεινότητα, κάτι που αποδεικνύεται και από τα 36 γκολ που σημείωσε φέτος με τη Νάπολι. Και να πει κανείς πως πρόκειται για σέντερ φορ τύπου Βασιλομπίλαρου Δημητριάδη ή Κριστόφ (λέγε με Βαρζτζίχα) Βαζέχα που φόρτωναν τα δίχτυα όταν έπαιζαν για λογαριασμό της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού, αλλά ήταν άσφαιροι με τις εθνικές… Καμία σχέση. Ίσα-ισα… Σχεδόν ένα γκολ ανά δύο ματς πετυχαίνει με την «αλμπισελέστε» ο άτιμος, αλλά στους τελικούς… κότα.

Πριν δύο καλοκαίρια στο Παγκόσμιο Κύπελλο η διαφορά δυναμικότητας της Γερμανίας σε σχέση με τον ανταγωνισμό (άρα και την Αργεντινή) ήταν δεδομένη. Ακόμη και απέναντι σε αυτήν την ποδοσφαιρική μηχανή πάντως –και με τον Μέσι να μην είναι στα καλύτερά του- το 1-0 θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί και η ιστορία να γραφτεί εντελώς διαφορετικά αν ο Ιγκουαΐν δεν τα έκανε πάνω του στη θέα του Νόιερ και δεν έχανε αυτή την ευκαιρία στο 20’…



Ένα χρόνο μετά είχε την ευκαιρία να πάρει μια ρεβάνς και να απαλύνει τον πόνο του συμπαίκτη του και να παράλληλα να βγάλει λίγη από την πίεση που ακολουθεί τον Μέσι σε κάθε παρουσία του με την εθνική. Το Κόπα Αμέρικα δεν είναι Μουντιάλ βέβαια, αλλά η κατάκτηση του πρώτου τροπαίου μετά από δύο δεκαετίες από την Αργεντινή (που είχε στις τάξεις της τον καλύτερο μετά τον Μαραντόνα βιρτουόζο της μπάλας που περπάτησε ποτέ πάνω στη γη) θα ήταν… κάτι. Όχι κύριε! Ούτε τώρα! Έπρεπε και αυτή η κούπα να χαθεί. Τι πάει να πει γιατί; Επειδή… Ιγκουαΐν! Αυτός ο killer, το hummer κι έτσι κατάφερε να είναι εκείνος ο ένας που έχασε το πέναλτι και χάρισε τον τίτλο για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Χιλή!

Δείτε τη σοκαριστική αστοχία του «Πιπίτα» και στα 20’’παρατηρήστε την αντίδραση του Μέσι επειδή γνωρίζει πως όοοοολος ο πλανήτης θα κατηγορήσει ΕΚΕΙΝΟΝ και όχι τον πραγματικό υπαίτιο άλλης μιας αποτυχίας…



Ίσως πάλι, ο Μέσι απλά να σκεφτόταν πως αν είχε κάπου εκεί γύρω τον Μπατιστούτα ή έστω τον Κρέσπο, όλη αυτή η κουβέντα για την «κατάρα» ή την αδιαφορία ή ό,τι άλλο του χρεώνουν για την εθνική, θα είχε –επιτέλους- τελειώσει.