Πώς γίνεται η στρατολόγηση στους οπαδικούς κύκλους: H «καταδίκη» και τα… «βου»!

Περιπολίες, κανονισμένα «βου», κατσαβίδια, μαχαίρια, κώδικες επικοινωνίες και κυριαρχία περιοχών είναι μερικά μόνο από τα κομμάτια του εφιαλτικού παζλ που συνθέτουν τις δολοφονικές επιθέσεις εις βάρος φιλάθλων άλλων ομάδων στη Θεσσαλονίκη, με ορισμένους σκληροπυρηνικούς συνδέσμους να έχουν χαρακτήρα ορμητηρίου.

Επίδοξοι χουλιγκάνοι -«γεννημένοι» όπως λένε για πόλεμο- στρατολογούνται σύμφωνα με μαρτυρία οργανωμένου οπαδού από τις τρυφερές εφηβικές ηλικίες και εντάσσονται σε ένα ανεξέλεγκτο συνονθύλευμα, που στο διάβα του παρασέρνει κάθε ίχνος λογικής και φυσικά, ηθικής.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του συνδεσμίτη στο ThessToday σε συγκεκριμένους οπαδικούς συνδέσμους της Θεσσαλονίκης και με «έδρες» γνωστές περιοχές απαιτούνται μάλιστα ειδικά κριτήρια για να γίνει κανείς δεκτός, ώστε να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο: της «μύησης».

Η σωματική διάπλαση είναι το κυριότερο κριτήριο, ακολουθεί η ηλικία και… προαιρετικά η γνώση πολεμικών τεχνών.

Για το τρίτο κριτήριο, βέβαια, οι συγκεκριμένοι σκληροπυρηνικοί σύνδεσμοι αξιοποιούν ιδιωτικούς χώρους για προπόνηση κικ μπόξινγκ, πάλης και άλλων πολεμικών τεχνών, που το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν χρησιμοποιούνται στην κερκίδα.

Πώς λειτουργούν οι περιπολίες και ποιος είναι ο ρόλος του «αρχηγού»

Ο οργανωμένος οπαδός εξηγεί ότι για τις καταδρομικές περιπολίες χρειάζεται πρώτα η εντολή του «αρχηγού», ενώ σπάνια πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Όπως αναφέρει ο ίδιος, οι καταδρομικές επιθέσεις ακόμη και σε «εχθρική ζώνη» -όπως χαρακτηρίζεται- είναι στο πλαίσιο «εκκαθάρισης περιοχών», ενώ όταν δοθεί η εντολή για «βου» (σ.σ. ραντεβού) «δεν υπάρχει επιστροφή».



Η «καταδίκη» και οι «θανατότσαρκες»

Σύμφωνα με τον οργανωμένο οπαδό οι τακτικές για τους κώδικες επικοινωνίας λίγο πολύ είναι γνωστοί και κοινοί. Η Θεσσαλονίκη άλλοτε αναφέρεται ως «καταδίκη» -εμπνευσμένη από γνωστούς ράπερ- ενώ σε πολλά από τα παρατσούκλια οργανωμένων ομάδων χρησιμοποιούνται αριθμοί που αντιστοιχούν στην ελληνική αλφάβητο.

Οι καταδρομικές επιθέσεις σε οπαδικούς κύκλους χαρακτηρίζονται ως «θανατότσαρκες» ή «ειδικά δρομολόγια», ενώ πριν από ένα ντου οι «επίλεκτοι» της ομάδας σύμφωνα με την ίδια μαρτυρία αφήνουν πίσω το κινητό είτε στον σύνδεσμο, είτε σε ιδιωτική καβάντζα, ώστε να μην ανιχνευθούν κινήσεις με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Πάντως, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι περιπολίες πραγματοποιούνται εκατέρωθεν από οργανωμένους οπαδούς στη Θεσσαλονίκη, ενώ εκτός από την επίδειξη δύναμης-υπεροχής για την κυριαρχία περιοχής και τα «face control», πολλές φορές αφορούν «αντίποινα» από επίθεση που είχε προηγηθεί στο παρελθόν.