Πρωταθλητής σε μεγαλύτερη…ποσότητα

Στο σκάκι, οι ιδιοφυίες ξεχωρίζουν από τους απλούς παίκτες για την αρετή της υπομονής και της πραγματοποίησης της σωστής κίνησης στην κατάλληλη στιγμή. Αν υποθέσουμε ότι η Ευρωλίγκα είναι μία παρτίδα, ο Ολυμπιακός δείχνει πως διαθέτει το κατάλληλο timing. Πέρασε από πολλά κύματα και σκαμπανεβάσματα, αλλά όταν ήρθε η ώρα για την τελική μάχη, παρουσιάζεται σαν έτοιμος από καιρό.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες που πελαγοδρομούσε στο γήπεδο και έδειχνε να χάνει τα βασικά στοιχεία που τον έφεραν αγκαλιά με τους δύο πολύτιμους τίτλους πέρυσι. Άλλαξε όμως γρήγορα τσιπ στο μυαλό και τώρα που κρίνονται σχεδόν όλα είναι αυτός που πρέπει και σκορπά ξανά χαμόγελο και αισιοδοξία. Η εμφάνιση και η δεύτερη νίκη κόντρα στην Εφές, τον έφερε ένα βήμα από τον μεγάλο του στόχο να υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Λονδίνο και ήταν με μία λέξη ολοκληρωτική. Κατάφερε να παρουσιαστεί αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με το πρώτο μέρος της σειράς και πάει στην Κωνσταντινούπολη, γεμάτος αυτοπεποίθηση για το τσεκάρισμα του εισιτηρίου.

Ο κόσμος που γέμισε το ΣΕΦ, βοήθησε να φύγουν τα σύννεφα με το θερμό χειροκρότημα στήριξης στο 2-12 του πέμπτου λεπτού. Από εκεί και πέρα, ανέλαβε δράση η ομάδα. Με άμυνα βγαλμένη από σεμινάριο, πάθος που λύγιζε οποιαδήποτε ορθόδοξη ή ανορθόδοξη προσπάθεια της Εφές να «αναπνεύσει» και κυρίως περισσότερους «μπροστάρηδες» από ότι την Τετάρτη, η γιορτή στήθηκε από νωρίς. Και πιθανότατα να ολοκληρωθεί στον ευλογημένο για τους «ερυθρόλευκους τόπο της Πόλης. Διότι εκτός του ότι ο τρόπος με τον οποίο παίζει πλέον ο Ολυμπιακός, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους Τούρκους, η εμφατική νίκη στο δεύτερο παιχνίδι, μπολιάζει με ακόμα περισσότερη θετική ψυχολογία τους παίκτες του Μπαρτζώκα.

Η υπεροπλία στα ριμπάουντ, το θετικότατο πρόσημο στον συσχετισμό ασίστ-λαθών και η ανωτερότητα στα ποσοστά ευστοχίας, ήρθαν να συμπληρώσουν το παζλ της εξυπνάδας, του καλού διαβάσματος του παιχνιδιού, της ενέργειας και της θέλησης της ομάδας, που ήξερε ότι για να υπερασπιστεί την έδρα της έπρεπε να βελτιώσει αρκετά πράγματα. Και το κατάφερε. Έπαιξε ακόμα καλύτερη άμυνα, έτρεξε και τελείωσε περισσότερους αιφνιδιασμούς, εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της Εφές στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ και ανταποκρίθηκε σαφώς καλύτερα απ’ ότι στο πρώτο ματς κόντρα στη ζώνη. Κυρίως όμως, ο Ολυμπιακός έκανε εύκολη υπόθεση το παιχνίδι γιατί είχε πλουραλισμό στην επίθεση και πήρε κάτι απ’ όλους όσοι χρησιμοποιήθηκαν –εξαιρετικά πλέον από τον προπονητή-.

Ο Σπανούλης σκόραρε, μοίραζε, έπαιρνε ριμπάουντ και έκλεβε μπάλες, ο Χάινς απλά ανάγκαζε για μία ακόμα φορά τον κόσμο να τραγουδά το όνομά του, ο Άντιτς επανήλθε στα γνωστά του στάνταρ, και ο Περπέρογλου έδινε ποιότητα και λύσεις στο παιχνίδι με πλάτη. Παπανικολάου και Κατσίβελης μετατράπηκαν σε αμυντικές «βδέλλες», ο Σλούκας οργάνωσε αρμονικά και έπαιξε άμυνα αποδεικνύοντας ότι βελτιώθηκε και σε αυτό το κομμάτι. Ακόμα και ο Σερμαντίνι ήταν θετικός, με αποτέλεσμα -αν εξαιρέσει κανείς τα απρόσεκτα τελειώματα του Πάουελ- να μην υπάρχει ουδείς που να μην πρόσφερε κάτι.

Η έννοια του όρου ομάδα, έχει κάνει ξανά την εμφάνισή της στον Πειραιά την κατάλληλη στιγμή. Πλέον, απολαμβάνουμε τον πρωταθλητή Ευρώπης σε μεγαλύτερες και πιο ποιοτικές ποσότητες. Μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα, αλλά η λογική λέει πως και αυτές είναι ικανές για να πανηγυρίσει την Τετάρτη ή τη Παρασκευή την πρόκριση στο τέταρτο Final Four τα τελευταία πέντε χρόνια.

Follow @ZervasNikolaos